معاون اول رئیس جمهور از موافقت مقام معظم رهبری برای برداشت ۵۰۰ میلیون دلار از صندوق توسعه ملی برای شرکت‌های دارویی خبر داد.

به گزارش صدا و سیما، «جهانگیری» با اشاره به موافقت مقام معظم رهبری برای برداشت ۵۰۰ میلیون دلار از صندوق توسعه ملی برای شرکت های دارویی گفت: این مبلغ پس از تبدیل به قیمت های نیمایی در اختیار تولید کنندگان قرار می گیرد.

وی با بیان این که شرایط بین المللی کشور واقعیتی است که سیاست های اقتصادی کشور را متاثر می کند، افزود: دولت ها هستند که با سیاستگذاری ها می توانند شاخص های اقتصادی را به سمت ثبات اقتصادی حرکت دهند و واقعیت این است که در دوره یازدهم، موفق بودیم ثبات را به اقتصاد برگردانیم و نرخ تورم را تک رقمی کنیم.

وی با بیان این که ترامپ توافق بین المللی را به هم زده است، ادامه داد: برخی توصیه می کنند حرف ترامپ را بشنوید و قبول کنید اما روحیه و غیرت ایرانی اجازه نمی دهد.

به گفته وی، به نظر می رسد آمریکایی ها که تحریم های خود را روی ۱۳ آبان ماه بنا کرده اند، قبل از موعد در شاخص ها و زیربناهای درآمدی اصلی کشور مانند نفت، بانک و حمل و نقل تحریم ها را آغاز کرده اند، این در حالی است که تعدادی از کشورها تسلیم ترامپ شده و خرید نفت را صفر کرده اند اما ما نیز دست بسته نبودیم و راهکارهایی پیدا کرده ایم که نفت را صادر کنیم. 

وی با بیان این که تحریم آمریکا یک تصمیم سیاسی و اقتصادی علیه حکومت و دولت ایران نیست بلکه علیه ملت ایران است، افزود: بدترین سختگیری ها در چند ماه اخیر روی تامین مواد اولیه دارو درباره ایران انجام شده است. 

وی ادامه داد: بعد از توافق، خروج ترامپ از برجام جز زورگویی به ملت ایران چیز دیگری نیست اما باید گیرها را برطرف کرد.  

وی با بیان این که افزایش نرخ بنزین در شرایط فعلی شدنی نیست و جامعه کشش ندارد، در نقد سخنان برخی گفت: ما می خواهیم در این شرایط تهدید به فرصت تبدیل شود یعنی موانع را برداریم نه این که مانع جدیدی بگذاریم.

موسوی- بازارچه صنایع دستی سرایان را امروز به بازار میثم می شناسند، بازاری که این روزها بازگشت به روزهای پر رونق گذشته را با احیای برخی صنایع دستی شهرستان تجربه می کند.

 مسئول میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سرایان گفت: محور فرهنگی تاریخی بازار میثم (آهنگران) در محدوده بافت تاریخی و در جنوب شرق شهر واقع شده و با شماره29323 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

«محمد عرب» افزود: این محور بخشی از بازار بزرگ میثم است که بیشتر هویت تاریخی خود را حفظ کرده است. وی ادامه داد: علاوه بر اهمیت فرهنگی تاریخی بازار، باید ارتباط آن را با سه بنای با ارزش دوره صفوی که بازار در اطراف آن قرار گرفته است یعنی حمام، آب انبار و کاروانسرا مد نظر داشت.

به علاوه بازار به همراه بناهای شاخص و بافت اطراف آن هویت شهری گذشته را به نمایش می گذارد.

او با بیان این که مجموعه بازار شامل 18 دربند مغازه یا کارگاه است که تاریخی از دوره صفوی، قاجار تا پهلوی را در بردارد افزود: از آن جا که بناهای اطراف شامل حمام، آب انبار و کاروانسرا مربوط به دوره صفوی است، بازار در همین دوران شکل گرفته است. همچنین بخش هایی از بازار هنوز اصالت های معماری صفوی را در خود حفظ کرده است. وی نام امروزی بازار را بازار میثم دانست و ادامه داد: از آن جا که بخشی از بازار به کارگاه های آهنگری اختصاص داشته است به نام بازار آهنگران هم شناخته می شود.

 این مسئول گفت: در سال 87 که پرونده اثر برای ثبت تهیه شد فقط دو کارگاه فعال آهنگری در مجموعه بازار فعال بود  و در سال های گذشته تعدادی از غرفه ها با کمک مالکان مرمت شد.

همچنین امسال یکی از غرفه های بازار در راسته کاروانسرا و در مجاورت آب انبار اصلی شهر، مرمت شده است و به احتمال زیاد توسط مالک به کارگاه زنگوله سازی و مسگری اختصاص می یابد.

 به گفته وی هفت کارگاه چلنگری و زنگوله سازی در این مجموعه مشغول فعالیت دایمی است و رونق چلنگری در سرایان بیش از پیش شده است.

دیگر این که کارگاه تراش سنگ های قدیمی و نیمه قیمتی و کارگاه خراطی در این مجموعه فعال است که تعداد مغازه های فعال بازار با احتساب مشاغل صنایع دستی و غیر صنایع دستی 12 غرفه است.

به گفته وی با مرمت کامل غرفه ها و بازسازی غرفه های تخریب شده به طور حتم شاهد فعالیت یکی از بزرگ ترین بازارچه های صنایع دستی استان خواهیم بود. «عرب» با بیان این که پنج کارگاه چلنگری  در نقاط دیگر شهر فعال و مشغول فعالیت است افزود: با توجه به این که تعداد زیادی از غرفه ها هنوز مرمت نشده است و کارگاه فعال در بقیه رشته ها مانند مسگری، سماور زغالی، نمدمالی، فروشگاه صنایع دستی و ... در شهر فعال است یا به دلیل نداشتن کارگاه به صورت خانگی فعالیت می کند مرمت کامل غرفه از اولویت هاست زیرا کمک شایانی به رونق صنایع شهرستان می کند.

همچنین در ضلع شمالی بازار میثم نیز قطعه زمینی وجود دارد که در گذشته جزئی از بازار قدیمی میثم بود و با توجه به این که صنعت گران زیادی متقاضی کارگاه در این مجموعه هستند هماهنگی هایی با شهرداری و شورای اسلامی برای واگذاری زمین و احیا و بازسازی بازار میثم انجام شده است که انجام این مهم نیازمند اختصاص اعتبارات ملی برای مرمت و احیای کامل این مجموعه تاریخی و فرهنگی است.

حسین قربانی – در گذشته پزشکانی که در کلینیک های تخصصی و فوق تخصصی حضور داشتند تمام وقت در مراکز درمانی به بیماران خدمات ارائه می کردند و بیماران با تعرفه دولتی ویزیت می شدند اما بر اساس بخشنامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی این گونه پزشکان فوق تخصص می توانند از حالت تمام وقت خارج شوند و تقاضای مطب خصوصی کنند.

مدیر کل بیمه سلامت ضمن بیان این مطلب به «خراسان جنوبی» گفت: پزشکانی که اقدام به ایجاد مطب خصوصی کرده اند برای این که بیماران را با تعرفه دولتی ویزیت کنند باید با بیمه سلامت استان قرارداد ببندند و اگر پزشکی با بیمه سلامت قرارداد منعقد کند از ابتدای آبان می تواند بیماران را با تعرفه دولتی ویزیت کند.

«اربابی» با تاکید بر این موضوع که آن هایی که اقدام به انعقاد قرارداد با بیمه سلامت نکنند نمی توانند بیماران را با تعرفه دولتی ویزیت کنند افزود: استفاده از خدمات بخش دولتی به نفع مردم است و سبب می شود پرداختی برای استفاده از خدمات مورد نیاز توسط بیماران کمتر شود. در کنار گسترش بخش خصوصی باید بخش دولتی نیز در حوزه ارائه خدمات درمانی حفظ شود تا افرادی که از توانایی مالی برخوردار نیستند در این زمینه مشکلی نداشته باشند .

به گفته وی در شرایط فعلی پزشکان فوق تخصص از پوشش بیمه سلامت حذف شده اند و جایگزینی برای آن ها در نظر گرفته نشده است. وی گفت: هر چند در گذشته برای برخورداری از خدمات مربوط به بستری در بیمارستان های دولتی ارائه دفترچه بیمه الزامی بود اما با اجرای طرح استحقاق سنجی نیازی به ارائه دفترچه بیمه در هنگام بستری بیمار نیست و با مراجعه به سایت مربوط و با استفاده از کد ملی، بیماران می توانند خدمات مورد نیاز را دریافت کنند. وی انجام این کار را تنها در موارد بستری بیمار در بیمارستان های دولتی دانست و افزود: در زمان مراجعه بیماران برای برخورداری از خدمات سرپایی به مراکز درمانی استان مانند گذشته بیماران باید دفترچه بیمه خود را به همراه داشته باشند.

فرخ نژاد- از آن می توان به عنوان فرصتی ناب و خاص برای استان نام برد زیرا بیشترین مرز مشترک را با کشور همسایه دارد و چهار شهرستان مرزی درمیان، زیرکوه، نهبندان و سربیشه از فرصت مرز بهره می برند.

اکنون که سه معبر مرزی گلورده درمیان، یزدان زیرکوه و دوکوهانه نهبندان حدود چهار سال است توسط کشور همسایه به صورت یک طرفه مسدود شده است فقط معبر رسمی ماهیرود است که می تواند در این برهه عرض اندام داشته باشد و بخشی از اقتصاد مردمان مرزنشین سربیشه را پوشش دهد.

فعال بودن و به رسمیت شناخته شدن معبر ماهیرود توسط کشور همسایه به عنوان تنها گذر رسمی، امیدها را در این منطقه محروم مرزی برای اشتغال ساکنان آن دوچندان کرد زیرا با فعال شدن این گذر مرزی، احداث و جانمایی زیرساخت ها و امکانات مورد نیاز برای ارتقا به سایت کامل و مجهز از طرف سازمان بازارچه ها، پایانه مرزی و گمرک در دستور کار قرار گرفت.به علاوه در این برهه که بی مهری آسمان در خراسان جنوبی رو به فزونی نهاد سبب شد تا  اشتغال روستاییان و مرزنشینان بیش از پیش به مخاطره بیفتد و تنها روزنه امیدشان به مرز و پویایی اقتصاد آن باشد.

با فعال شدن مرز ماهیرود، روستاییان مرزنشین منطقه که متوجه شدند قهر طبیعت روی آشتی با آن ها ندارد، دام ها را که از پس تامین آذوقه و دیگر نیازهای آن ها برنمی آمدند فروختند و به کارگری در مرز ماهیرود، به ایجاد مشاغل خدماتی مانند راه اندازی مجتمع های بین راهی و... روی آوردند تا از این راه به نان و نوایی برسند و راهی دیار غربت و شهرها نشوند.اما گاهی محدودیت هایی که در مرز آن هم بیشتر از طرف کشور همسایه اعمال می شود اشتغال در مرز را تحت تاثیر قرار می دهد و استرس هایی را به کارگران و صاحبان مشاغل در ماهیرود وارد می کند زیرا بیشتر آن ها ممر درآمدی به جز کارگری در مرز و ارائه خدمات به رانندگان خودروهای ترانزیتی ندارند.یک ماه قبل با محدودیت اعمال شده برای چهار قلم کالا در مرز ماهیرود آن هایی که بیش از همه غصه دار شدند کارگران و افرادی بودند که تنها ممر درآمد آن ها از مرز است.دغدغه آن ها این بود که اگر مرز بسته شود حدود هفت تا هشت هزار نفری که در مرز آن هم با کارگری به نان و نوایی می رسند از کار بیکار خواهند شد پس لازم است به طور حتم مسئولان استانی مرتبط در سطح کلان کشور و وزارتخانه های مرتبط بیش از پیش برای رایزنی با کشور همسایه ورود کنند تا شاهد التهاب های کمتری با قوانین اعمال شده از طرف افغانستان در مرز ماهیرود باشیم.

قاسمی- قصه دختری به نام هدیه است که همراه برادرش هادی پس از مرگ والدین شان تعدادی گوسفند «قوچاق» به ارث می برند که شیرآور و دوقلوزا بودند، دام هایی که از هر نظر چشم دامداران را می گیرد. 

دزدان قصد کلاه گذاشتن سر آن ها و ربودن دام شان را دارند و به بهانه خرید گوسفند، مهمان دروغین خانه آن ها می شوند. هادی متوجه حقه آن ها می شود و سرگرم شان می کند اما با خواندن شعر در نوای نی به خواهرش هدیه می فهماند که گوسفندان را از آغل آهسته بیرون ببرد. 

هدیه هم با اشعار بیرجندی به او می گوید زنگوله از گردن شان باز می کنم و آن ها را کجا می برم و... این طور می شود که خواهر و برادر با هوشیاری ارث و دام شان را حفظ می کنند. 

«هدیه ددو»، «نهالِ تُشنه» را شایدخیلی از پدربزرگ و مادربزرگ ها و پدر و مادرهایی که به میان سالی رسیده اند به یاد آورند. خاطرات کودکی با شنیدن «اوسونه» های قدیمی کامشان را شیرین می کند. 

حکایت، مثل و متل هایی که حاوی نکات مختلف آموزشی است و از بعدهای متفاوتی به کودکان درس می دهد در حالی که با افول ستاره عمر بزرگ ترها و تغییر در شیوه زندگی «اوسونه ها» هم رو به فراموشی می رود. 

نقش قصه های محلی

مادربزرگ قصه گو 58 سال دارد و در چند جشنواره هم رتبه آورده است و علاوه بر فرزندانش برای نوه ها هم قصه های قدیمی می گوید، همان هایی را که از مادرش یاد گرفته است.  

هر چند سواد خواندن و نوشتن نداشت اما برای او و خواهر و برادرهایش اوسونه می گفت تا هم سرگرم شان کند و هم به آن ها راه و روش زندگی بیاموزد. این می شود که قصه های قدیم بیرجندی در ذهن او ملکه می شود تا به نسل بعد از خود بسپارد.

 «کبری برزگانی» به نقش قصه ها هر چند محلی و بومی در آرامش فکر کودکان، دور کردن ترس از آن ها و نقش بازدارندگی از اشتباهات اشاره و تصریح می کند: پدر و مادرهای جدید به دلیل گرفتاری و بهانه نداشتن وقت و حوصله، برای فرزندانشان قصه نمی گویند و اوسنه های قدیمی هم بازگو نمی شود تا بخشی از فرهنگ منطقه حفظ و بر اصالت ها تاکید شود، قصه هایی که برخی از آن ریشه در باورهای اعتقادی دارد و از این طریق بازگو می شود. 

سینه به سینه، نقل از گذشته

از نگاه کارشناس آموزش و پژوهش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان، قصه های قدیمی یا اوسونه ها، منبع خاصی نداشته و سینه به سینه از بزرگان نقل شده است، البته قصه های مذهبی، منابع مکتوب داشته است. 

مادران در گذشته در قصه ها و لالایی هایشان حکایت از غم و درد، حزن و اندوه داشتند. 

وقتی مردها برای کار به منطقه دوری می رفتند و تا مدت ها برنمی گشتند زن ها از سختی های زندگی برای فرزندان قصه می گفتند و بچه ها ناخواسته درس صبوری، محبت، احترام به پدر و... را یاد می گرفتند بدون آن که بر این مسائل تاکید شود.

به گفته «شهریاری» حفظ این قصه ها ضرورت دارد و قابل تطبیق با زندگی امروزی است، بچه ها که نسل بعد جامعه را تشکیل می دهند می توانند با اوسونه ها به اصل خویش برگردند و شنیدن حکایت های قهرمانان قصه ها به تقویت روحی آن ها کمک می کند. 

انتقال فرهنگ

او تاکید می کند: خانواده ها امروز درگیر زندگی و تغییرات ظواهر آن هستند و کمتر وقت برای قصه گفتن هست.  از سویی بچه ها مانند گذشته کودکی نمی کنند در حالی که اوسونه های قدیمی، نکات فرهنگی را به آن ها منتقل می کند و جنبه های مختلف آموزشی، تربیتی، سرگرمی سالم و... دارد که محیط گرم، جمع شدن های خانوادگی، بیان خاطرات بزرگان و احترام به آن ها و... از نتایج بیان اوسونه ها به ویژه به شکل قدیمی است که بچه ها دور مادربزرگشان جمع می شدند و در این فضا آموزه های تربیتی می آموختند. 

همزاد پنداری

یک پژوهشگر و استاد دانشگاه هم که خود مطالعاتی در زمینه اوسونه های استان دارد می گوید: در گذشته کتاب نبود و در قالب قصه نکات تربیتی، روابط همسران، فرزندان، خواهر و برادر، اجتماعی و... به افراد آموزش داده می شد، علاوه بر این روابط بین انسان و هستی در قالب قصه ها بیان و گفته می شد خدایی هست، فرشته ای، سیمرغی و سفری و...، والدین برای فرزند مشکل آفرینی و ذهن او را درگیر می کردند و سپس با بیان ادامه قصه، راه حل به آن ها آموزش داده می شد. 

دکتر«زنگویی» تاکید می کند: در قصه های قدیمی کودک با مشکل مواجه می شد و در کنار آن به راه حل می اندیشید چون شخصیت ها بومی و محلی بودند، کودک همزاد پنداری و خود را در قالب آن ها تصور و الگو و اسوه ای برای خود پیدا می کرد و روابط اجتماعی را یاد می گرفت.

قصه هایی که در قالب آن ها خیر و شر را می شناخت و می آموخت که چطور قهرمان داستان بر مشکل ها موفق می شود و  می فهمید که همیشه مشکلات پایان زندگی نیست. 

قصه ها جنبه های مختلف از سرگرمی، آموزشی، اخلاقی و... داشت و نشان می داد در مسیر زندگی مشکلات و موانعی وجود دارد که با راهکارهای مختلف برطرف می شود. 

به گفته وی منابع قصه های قدیمی، پدربزرگ و مادربزرگ ها هستند و قصه های شفاهی جایی ثبت نشده و برخاسته از سینه آن هاست که از آبا و اجداد خود نسل به نسل آموخته اند. به نظر وی اگر قصه های قدیمی ثبت نشود سرمایه زیادی از دست می رود، ثروتی که در سینه پدران و مادران انباشته شده است و هنوز نقل می شود اما به دلیل توسعه فضای مجازی و جاذبه های ظاهری دیگر از آن ها یاد نمی شود، از طرف دیگر خیلی از قصه های قدیمی به دلیل تکرار نشدن دچار تغییر یا ناقص بیان می شود. «زنگویی» تاکید می کند: باید هر فرد به اندازه توان خود برای نقل درست اوسونه ها تلاش کند، بسیاری از رمان ها و افسانه های امروز بار فرهنگی، محتوایی، عمق و... ندارد که مانند آن ها ماندگار شود، در حالی که اسونه ها به عنوان سرمایه ملی، تاریخی  تجربی و اخلاقی مفاهیم زندگی را آموزش می دهد اما بسیاری از قصه های امروز، ترجمه کتاب های غربی است که چارچوب فرهنگی، تربیتی و خانوادگی ندارد.

شخصیت سازی 

وی یکی از کاربردهای قصه را ایجاد احساس آرامش می داند که زمان خواب و برای مشوش بودن ذهن کودک بیان می شود البته عموم قصه گویی ها برای خواباندن نبوده و برخی قالب آموزشی و تربیتی داشته است، برای مثال کلیله و دمنه که برای تربیت شاهزادگان هندی گفته می شد به ایران آمد و منبع خیلی از قصه های قدیمی شد، داستان هایی که جنبه شخصیت سازی دارد تا شنوندگان رفتار، گفتار و پندار قهرمانان را یاد بگیرند اما این قصه ها حالا کمتر به گوش می رسد. به گفته وی در گذشته مردم روز کار می کردند و شب کنار هم بودند و قصه های قدیمی در دورهمی ها گفته می شد و صمیمیت، مهربانی، احترام و...با بیان اوسونه های قدیمی آموزش داده می شد.اوسونه هایی که به دلیل رغبت عامه موفق مانده است و باید رسانه ها، صدا و سیما و مراکز آموزشی قصه و قصه گویی را زنده کنند تا بخشی از مشکلات رفتاری نسل های جدید برطرف شود.

سید حسین حسینی- «ابراهیم آرگینی» پیش کسوت ورزش شهرستان بیرجند و استان روز گذشته پس از تشییع با حضور جامعه ورزش در بیرجند به خاک سپرده شد.به گزارش خبرنگار ما مرحوم «آرگینی»  که بیشتر عمر خود را صرف رشد ورزش به ویژه در فوتبال کرده بود علاوه بر تربیت شاگردان زیاد در این رشته، در عرصه های مختلف فعال بود.

وی علاوه بر مسئولیت سرپرستی تیم والیبال ساحلی استان در سال های حضور در لیگ برتر، در سال های گذشته مسئولیت برگزاری مسابقات فوتسال کارکنان اداره ها را هم بر عهده داشت.

روزنامه خراسان درگذشت این پیش کسوت زحمتکش و بی ادعا را به خانواده مرحوم و جامعه ورزش تسلیت می گوید.

 

در شش ماه امسال 78 نفر در تصادف های جاده ای استان جان خود را از دست دادند.

مدیر کل پزشکی قانونی با اشاره به این که در شش ماه امسال در استان ۱۲۶ نفر بر اثر حوادث ترافیکی جان خود را از دست داده اند گفت: از این تعداد ۲۱ نفر در راه های روستایی، ۸۷ نفر در محورهای برون شهری و ۱۸ نفر نیز در تصادف های درون شهری جان خود را از دست داده اند.  دکتر«جعفرزاده» ادامه داد: براساس مصوبه کمیسیون ایمنی راه ها در صورتی که فاصله تصادف تا فوت فرد کمتر از ۲۰ روز  باشد و تصادف در حریم راه یا جاده رخ دهد، جزو متوفیان تصادف محسوب می شود. وی ادامه داد: در نیمه اول امسال دو هزار و ۳۶۲ نفر هم بر اثر حوادث رانندگی در خراسان جنوبی مجروح شده اند. 

وی اظهار کرد: از وظایف و مسئولیت های پزشکی قانونی؛ صدور مجوز سقط جنین است که در این زمینه در شش ماه امسال ۷۳ نفر از مادران باردار درخواست مجوز سقط جنین را از پزشکی قانونی داشته اند که این تعداد بررسی شده است.

وی تصریح کرد: از این تعداد مراجعه برای ۴۸ نفر مجوز سقط صادر شد و برای هشت نفر این مجوز صادر نشد و ۱۴ نفر نیز تا ۱۹ هفتگی این موضوع را پیگیری نکرده اند. وی درباره مسمومیت و فوت ناشی از گاز مونوکسید کربن نیز اظهار کرد: سال گذشته ۱۲ نفر و در شش ماه امسال شش نفر بر اثر مسمومیت با گاز مونوکسید کربن در استان جان خود را از دست داده اند.

 

 

 

جلد پنجم کتاب «گزارشات محرمانه کنسول انگلیس در سیستان و قاینات» به چاپ رسید.

این کتاب ترجمه دکتر «محمود رفیعی»، پزشک فرهنگ دوستی است که سال ها از عمر و درآمد خود را صرف تحقیق، ترجمه و چاپ کتاب در حوزه فرهنگ و ادبیات خراسان جنوبی کرده است. 

وی درباره این کتاب توضیح می دهد: حملات ملخ، تجارت در منطقه، سفرها و نقل و انتقالات ماموران لشکری و کشور دولت ایران، رویدادهای محلی در شهرهای منطقه از جمله بیرجند و سرحد (در بلوچستان ایران) و دزداب زاهدان و...، راه ها، راه آهن، رویدادهای افغان، فعالیت های نماینده شوروی در منطقه و بلشویکی و... عنوان موضوع های جلد پنجم«گزارشات محرمانه کنسول انگلیس در سیستان و قاینات» است. دکتر«رفیعی» می گوید:کتاب مجموعه گزارش هایی است که «اسکراین» کنسول انگلیس درباره منطقه سیستان و قاینات از سال 1306تا 1308 به صورت ماهانه نوشته و به دولت خود ارسال کرده است. این فرد چند سال بعد توسط دولت بریتانیا لقب «سِر» گرفت و مامور انتقال رضاشاه به جزیره موریس شد و همه وقایع منتقل کردن او را هم در قالب گزارش هایی نوشت. 

به نظر وی کتاب گزارشات محرمانه کنسول انگلیس در سیستان و قاینات از چند جهت حائز اهمیت است، اول این که تاریخ گذشته شرق کشور را بیان می کند. در 100سال اخیر، اطلاعات درستی از این منطقه در دست نیست.  آن زمان روزنامه، تلویزیون و امکانات اطلاع رسانی نبود و در آن چه که وجود داشت از شرق کشور مطلبی گفته نمی شد در نتیجه خلا اطلاعاتی از این قسمت کشور وجود دارد اما کتاب گزارشات محرمانه کنسول انگلیس در سیستان و قاینات، گزارش ها و اطلاعاتی به خواننده می دهد. وی تاکید دارد: فرد سرشناسی از انگلیس گزارش ها را نوشته که مجبور به گزارش و دادن اطلاعات درست بوده است که محرمانه هم بوده و بدون رودربایستی با حکام و مردم محلی نوشته می شده است تا اطلاعات درستی از شرق ایران به انگلیس منتقل شود، اطلاعاتی از وضعیت راه ها و چگونگی راه سازی، ساخت مدرسه و... و گذر از زندگی سنتی به مدرن را در منطقه به تصویر کشیده است. 

رفیعی می گوید: این اسناد محرمانه 30 سال پس از وقوع قابل انتشار هستند و از همین طریق برای خرید آن ها اقدام کردم و پنج جلد از این کتاب را ترجمه کرده و نوشته ام و آخرین جلد نیز در دست چاپ است.

فرخ نژاد- پرداخت نشدن شش ماه حق و حقوق آبداران بخش ارسک اشک آن ها را درآورده و عرق شرم بر پیشانی شان در مقابل زن و فرزند نشانده است. 

دست تنگی برخی از آبدارانی که فرزند بیمار، دختر دم بخت و... دارند به حدی رسیده است که علاوه بر بردن گلایه خود به اتاق بخشدار با روزنامه «خراسان جنوبی» هم تماس گرفتند و خواستار انعکاس خواسته خود و درد دلشان به مسئولان امر شدند. 

یکی از آبداران این بخش که حدود 25 کیلومتر شبکه انتقال آب با هزار و 700 مشترک را پوشش می دهد از این که شش ماه است حقوق دریافت نکرده و زیر بار هزینه های زندگی کمرش خم شده است گلایه دارد. به گفته «بهشتی» وقتی حقوقی نباشد نمی توان حتی کوچک ترین خواسته زن و فرزند را اجابت کرد. همچنین سال گذشته او و دو همکار دیگرش هشت ماه حقوق معوق داشتند.

به علاوه امکانات و تجهیزات لازم در اختیار آن ها قرار ندارد تا در مواقع بروز اتفاق بتوانند به موقع از هدررفت آب جلوگیری کنند و مجبورند برای ساعت ها آب روستاییان را قطع کنند تا امکانات و تجهیزات درخواستی از مرکز شهرستان یعنی بشرویه برسد.یکی دیگر از آبداران این بخش که حدود 27 سال است در این کار اشتغال دارد با گلایه از این که شش ماه است پیمانکار حقوقی به آن ها نداده است می گوید: در این مدت حتی 100 هزار تومان مساعده نیز از طرف مسئولان دریافت نکرده ایم، سوال این جاست که شرکت آب و فاضلاب روستایی چطور پیمانکاری را انتخاب می کند که از توان مالی لازم برخوردار نیست؟

«زراعتکار» با بیان این که مسئولان گویا نمی دانند که تامین هزینه های زندگی در این گرانی ها چقدر سخت است می افزاید: 30 کیلومتر شبکه و 250 مشترک را زیرپوشش دارم اما به دلیل این که امکانات و تجهیزات لازم در اختیار ندارم اگر اتفاقی رخ دهد در این بحران بی آبی باید ساعت ها آب هدر برود.

«یعقوبی» دیگر آبداری است که حدود 10 روستا با 15 کیلومتر شبکه را زیر پوشش دارد و می گوید: فرزندم ناراحتی کلیوی دارد و مجبورم هر ماه او را برای معالجه به مشهد ببرم اما به دلیل این که شش ماه حقوق نگرفتم نتوانسته ام کودکم را برای مداوا به دکتر ببرم. این در حالی است که مسئولان وعده می دهند اما هیچ گاه وعده های آن ها عملی نمی شود.

وی که 26 سال است به این حرفه اشتغال دارد از این که امکانات و تجهیزاتی در اختیار وی قرار نمی گیرد و مجبور است از موتور شخصی و امکانات خود در مواقع بروز اتفاق استفاده کند گلایه دارد.

به گفته وی کاش مسئولان هم دختر دم بخت و برای جهیزیه اش مشکل داشتند یا درک می کردند نداشتن پول ویزیت پزشک برای پدر چقدر سخت است وقتی فرزند مریضش جلوی او از درد به خود می پیچد.  بخشدار ارسک نیز با گلایه از عملکرد آب و فاضلاب روستایی در این بخش می گوید: بیشتر وقت ها شاهد هدررفت آب در روستاها هستیم و با این که به موقع آبداران در محل حادثه حاضر می شوند اما چون امکانات و تجهیزات لازم را ندارند کارشان لنگ می ماند. 

«اشرفیان» می افزاید: جای تاسف است که در این بحران بی آبی ساعت ها آب، آن هم به بهانه نبود اعتبار هدر برود. وی اشاره ای به پرداخت نشدن حقوق شش ماه آبداران این بخش می کند و ادامه می هد: این موضوع در شهرستان و استان پیگیری شده است اما هنوز خبری از پرداخت حقوق آبداران نیست.

 

رضایی – آن قدر افیون اعتیاد زندگی اش را سیاه کرده است که دیگر هیچ در بساط ندارد، روزهای زندگی اش در کنج خرابه ای از شهر و دور از چشم مردم دود می شود. آن چنان خمار و در هم شکسته است که حتی نای باز نگه داشتن چشمانش را ندارد. لباس های کهنه به تنش زار می زند. 

وقتی به همراه یکی از افرادی که خودش درگیر اعتیاد بوده و حالا این پدیده شوم را شکست داده است راهی این خرابه شدیم، در حال استعمال مواد مخدر بود. با همان نشئگی تا چشمش به یاسر افتاد گفت بچه ننه ترک کردی...

یاسر سری به تاسف تکان داد و گفت این دختر که حالا به فلاکت اعتیاد گرفتار است روزی در ناز و نعمت بود. دختر که مصرفش تمام شد به سمت ما آمد و گفت بله او درست می گوید. من برای خودم کسی بودم و برو بیایی داشتم اما (سکوت). پرسیدم اما چه؟ نگاهی به یاسر انداخت و او گفت خودی هست؛ سمانه، سری تکان داد، از چه بگویم شاید اگر مادرم بعد از پدرم زیر بال و پرم را می‌گرفت حالا در میان این باتلاق دست و پا نمی‌زدم. 

حالا 27 سال دارم، مانند آشغالی دور انداخته شدم، چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. زندگی من از گذشته تاکنون سراسر بدبختی و تنهایی بود. راستش قبل از این که از خانه فرار کنم در ناز و نعمت بودم اما خوشبخت نبودم ولی هر چه که بود از وضعیت فعلی‌ام خیلی بهتر بود.

هرکس به نحوی به سمت این مواد لعنتی کشیده می‌شود و بعد از آن تمام زندگی خود را می بازد. یکی به دلیل رفقای ناباب و دیگری به دلیل خانواده نامناسب و... برای من هم رفیق ناباب و مهم تر از آن نبود یک خانواده مناسب مرا به این منجلاب کشاند.

همیشه تنها بودم چه در دوران کودکی و چه در دوران نوجوانی و آن جا بود که شروع به مصرف مواد مخدر کردم. تک فرزند بودم اما با این حال نه مادر و نه پدرم چندان توجهی به من نداشتند و همیشه حسرت ذره‌ای محبت از طرف آن‌ها را به دل داشتم، تمام کودکی و نوجوانی‌ام چیزی جز تنهایی و غم نبود. 

پدرم وضع مالی مناسبی داشت، از نظر امکانات خیلی چیزها برایم فراهم بود اما دریغ از کمی محبت. بعدها متوجه شدم که مادرم فقط به دلیل وضع مالی پدرم با او ازدواج کرده است. با این حال پدرم نسبت به مادرم رفتار مناسب تری با من داشت، او یک پدر ایده آل نبود، اما نسبت به مادرم که بویی از عواطف و احساسات مادرانه نبرده بود خیلی بهتر بود.

سمانه لبخندی تلخ زد و ادامه داد: روز به روز بیشتر احساس تنهایی می‌کردم. حتی یک دوست صمیمی هم نداشتم تا لحظاتی با او باشم و به مرور زمان که پا به سن نوجوانی گذاشتم با پسران زیادی آشنا شدم و می‌خواستم تنهایی‌هایم را با آن‌ها پر کنم. تا به خود آمدم دیدم دختری 15ساله بیشتر نیستم که دچار اعتیاد شده ام، دیگر راه بازگشتی برای من وجود نداشت زیرا برای کسی در این دنیا اهمیتی نداشتم.

بعد از این که خانواده پی به اعتیادم بردند حتی بیشتر از قبل نسبت به من احساس تنفر می‌کردند، اما نمی فهمیدند خود آن‌ها عامل اعتیاد من بودند، بعد از روزها و شب‌ها ناسزا شنیدن و دعوا مجبور شدم از جایی که فقط اسمش خانه و سرپناه بود، دل بکنم. 

بعد از آن که از خانه بیرون زدم اتفاقاتی برایم افتاد که دوست ندارم از آن بگویم، اما از حق نگذریم بعد از دو سال پشیمان شده بودم، می‌خواستم به خانه‌ای که هیچ کس انتظار مرا نمی‌کشید، بازگردم. می گفتم شاید پدر و مادرم آن قدر که من فکر می کنم بد نباشند و مرا از این لجن بیرون بکشند اما افسوس... 

افسوس که زندگی گویا قصد نداشت روی خوش خود را به من نشان دهد؛ او که دیگر گریه امانش را بریده بود ادامه داد:وقتی برگشتم متوجه شدم که پدرم فوت کرده است و مادرم دارایی‌ و ثروت پدرم را فروخته و با شخص دیگری ازدواج کرده است، او حتی برایش اهمیتی نداشت که از من خبری بگیرد، شاید دخترش مرده باشد. 

در این شرایط دیگر امیدی به ادامه زندگی نداشتم و با پسری به نام عادل آشنا شدم. قرار گذاشتیم بعد از مدتی با هم نامزد کنیم. راستش اولین بار بود که طعم عشق را می‌چشیدم اما این احساس شیرین دیری نپایید و خیلی زود دنیا برایم مثل سابق سیاه و تار شد.

ازدواج که نکردیم هیچ؛ حتی او به من خیانت کرد و مرا تنها گذاشت و رفت. این هم از کسی که گمان می‌کردم قرار است شریک زندگی‌ام شود و مرا از این منجلاب بیرون بکشد. از آن به بعد از همه متنفر شدم و روی دیدن هیچ مردی را نداشتم و رفاقتم با مرد جماعت، فقط به بهانه مواد مخدر بود.

وقتی از سمانه می پرسم چرا برای ترک اعتیاد اقدامی نکردی بعد از سکوتی طولانی جواب داد که وقتی انسان بی‌هدف و بی انگیزه‌ می شود دیگر به این نوع زندگی کردن عادت می کند و همین عادت سمی می شود که او را می کشد.

گروه شهرستان ها-آبان سال 93 نمایندگی وزارت امور خارجه در استان با دنبال کردن اهدافی چون تسهیل مراودات تجاری و... با افغانستان، گسترش و توسعه همکاری خراسان جنوبی با جوامع بین المللی، جذب سرمایه گذار خارجی و معرفی ظرفیت‌های گردشگری استان به دیگر نقاط جهان و... راه اندازی شد اما از شهریور 95 که مسئول نمایندگی آن از استان رفت با این که دو نفر دیگر به جای مسئول اول آمدند ولی مدت فعالیتشان خیلی طولانی نشد طوری که از آن زمان این نمایندگی چندان برون دادی ندارد.

به علاوه آن طور که برخی از مراجعان به نمایندگی وزارت امور خارجه می گویند: مدتی است فقط یک تابلو و یک راننده تنها داشته های این نمایندگی در استان است.

اما تلخی ماجرا آن جاست که مسئولان و متولیان امر با این که خراسان جنوبی چهار معبر مرزی با کشور افغانستان و بیشترین مرز مشترک را با این کشور دارد اما نه تنها اقدامی برای ایجاد کنسولگری افغانستان در خراسان جنوبی انجام نداده اند بلکه زمزمه تعطیلی دایمی نمایندگی وزارت امور خارجه در استان به گوش می رسد. 

آن طور که نماینده مردم بیرجند، درمیان و خوسف در مجلس شورای اسلامی به «خراسان جنوبی» می گوید: مسئولان استان به جای بهره گیری موثر از این نمایندگی برای پیشبرد اهداف در حوزه‌های مختلف با بی توجهی به آن زمینه تعطیلی دایمی آن را فراهم می کنند.

حجت الاسلام سید «محمد باقر عبادی» می افزاید: اگر در زمان کوتاهی مسئولی برای نمایندگی وزارت امور خارجه در استان معرفی نکنند به طور حتم برای همیشه این نمایندگی از استان جمع می شود و شاید دیگر نتوان دوباره نمایندگی وزارت خارجه را در خراسان جنوبی ایجاد کرد.

به گفته وی با این که تلاش های زیادی برای تاسیس نمایندگی وزارت امور خارجه در استان انجام شد اما از اسفند سال گذشته و بعد از اتمام ماموریت «محمد فیاضی» سرپرست این نمایندگی، سکانداری برای این حوزه معرفی نشده است. به اعتقاد او برخی تلاش های بسیاری انجام دادند تا زمینه راه اندازی آن در استان فراهم شود اما آن گونه که باید و شاید قدر این زحمت ها را ندانستند.به علاوه از ظرفیت نمایندگی وزارت خارجه می توان حداکثر بهره برداری را برای جذب سرمایه گذار، معرفی توانمندی های گردشگری، کشاورزی، فرهنگی، تاریخی و... و همچنین ایجاد کنسولگری افغانستان داشت اما وقتی مسئولان قدردان داشته ها نیستند چه می شود کرد؟

این نماینده مردم معتقد است برای نگه داشت این نمایندگی، باید مسئولان ارشد استان نیروی انسانی و امکانات خوب را فراهم کنند، زیرا در ابتدای تاسیس تاکید بر این بود که در صورت فعال بودن و استفاده لازم از آن این نمایندگی برای همیشه در استان باقی می ماند.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، انتخاب مدیری قوی برای نمایندگی و همراهی دستگاه‌های اجرایی را در رونق مجدد آن تاثیرگذار می داند و می گوید: خمودگی در دستگاه‌های اجرایی نسبت به بهره گیری از ظرفیت بالای نمایندگی وزارت خارجه در استان مشاهده می‌شود.

 

 در نیمه اول امسال تولیدات شاخص استان 22 میلیون دلار ارزآوری برای خراسان جنوبی داشت.

رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت این خبر را اعلام و اظهار کرد: انواع کاشی و سرامیک، سیمان، مواد شوینده و بلوکه سبک عمده کالاهای تولیدی خراسان جنوبی در نیمه اول امسال است.

«داوود شهرکی» افزود: حدود 10 میلیون متر مربع کاشی در سه کارخانه استان، بیش از 643 هزار تن سیمان در دو کارخانه استان، بیش از سه هزار تن انواع مواد شوینده و همچنین حدود 22 هزار تن بلوکه سفید در استان تولید شد.

به گفته وی در زمینه تولید کالاهای شاخص استان بیش از هزار و 500 نفر مشغول به کار هستند.

همچنین در این مدت بیش از سه میلیون متر مربع انواع کاشی تولیدی استان، 557 هزار تن سیمان، 152 هزار تن انواع مواد شوینده و 292 تن بلوکه سبک به خارج از کشور صادر شد.