ضرورت های تمرکز در سیاست گذاری
تعداد بازدید : 6
خراش موازی کاری بر سیمای فرهنگ استان
قاسمی - موازی کاری بخش های دولتی و خصوصی از نقاط ضعف حوزه فرهنگ استان است که مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی خراسان جنوبی از آن در شبکه مسائل فرهنگی استان یاد می کند و توضیح می دهد: موازی کاری علاوه بر ضعف بدنه کارشناسی حوزه های مختلف دستگاه های فرهنگی، کمبود نیروی خلاق و کارآفرین در استان و به ویژه حوزه فرهنگ وهنر، نگاه اقتصادی صرف به فعالیت های فرهنگی و هنری و... از جمله نقاط ضعف استان است.
«محبی» می گوید: دستگاه های تصمیم گیرنده در بحث های فرهنگی زیاد هستند زیرا برای هر دستگاه بودجه فرهنگی مصوب و دستگاه موظف می شود بر اساس آن کارهای فرهنگی انجام دهد و بودجه را جذب کند اما گاهی این دستگاه ها از نحوه کار فرهنگی، چگونگی آن و حتی فراهم کردن بستری برای جذب اعتبار فرهنگی اطلاع ندارند.
تداخل موضوعات
او تاکید می کند: گاهی حتی موضوعات با هم تداخل می یابد، برای مثال اقدام مذهبی و ورزشی یا اردوهای درون دستگاهی و دوره های اوقات فراغت دستگاه ها با کار فرهنگی تداخل پیدا می کند.
به نظر وی، تمرکز در سیاست گذاری برای برنامه های فرهنگی دستگاه ها ضرورت دارد تا حداقل تصمیم گیری ها متعدد نباشد و در حال حاضر مشکل، تعدد دستگاه های تصمیم گیرنده در امور فرهنگی است و با توجه به گستردگی مقوله فرهنگ، افزایش مجریان و برنامه ها مانعی ندارد.
وی می گوید: تعدد در سیاست گذاری های فرهنگی؛ موازی کاری در اجرا، هم پوشانی، تعارض و تقابل و... را به دنبال دارد که باعث خنثی شدن بودجه می شود بنابراین پیشنهاد می شود یک وزارتخانه برای سیاست گذاری امور فرهنگی انتخاب شود که با توجه به گستردگی کار در وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی در حوزه های مختلف این مجموعه گزینه مناسبی است.
وی ادامه می دهد: انتخاب یک سیاست گذار در بخش کلان ضرورت دارد، نمونه مشابه آن در شورای فرهنگ عمومی استان است که به عنوان بالاترین مقام و جایگاه فرهنگی استان برای مهم ترین موضوعات فرهنگی منطقه تصمیم گیری می کند و پس از آن به تناسب ماموریت ها ،وظیفه هر دستگاه به آن ابلاغ و گزارش عملکردهای دوره ای درخواست می شود.
تعیین یک مرکز ثقل
وی یادآوری می کند: تعیین یک مرکز ثقل تصمیم گیری به همه دستگاه های فرهنگی کمک می کند زیرا همه دستگاه ها بودجه فرهنگی و ظرفیت های خوبی دارند که در پوشش مرکز تصمیم گیری قابل هدایت و استفاده است.
«محبی» مثالی مطرح می کند که در یک همایش ویژه فرهنگی با تصمیم گیری درست هر دستگاه کاری انجام می دهد، دانشگاه تهیه مقاله، شهرداری تبلیغات، فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرا و... را می توانند انجام دهند اما چنانچه هر مجموعه ای بخواهد به صورت جداگانه در مورد همان موضوع اقدام فرهنگی انجام دهد چند کار جزیره ای و کوچک حاصل می شود که شاید نتواند حق مطلب را به درستی ادا کند.
او ادامه می دهد: درحال حاضر هم وضعیت بد نیست، بین دستگاه ها تعامل وجود دارد اما باید در مرکز برای جلوگیری از موازی کاری در حوزه فرهنگ تصمیم گیری و در استان ها اجرا شود که این کار در راهپیمایی عظیم اربعین نمود یافت همان طور که هر دستگاهی کاری انجام داد و در نهایت اقدامی بزرگ عملی شد اما اگر هرمجموعه ای جداگانه اقدام می کرد یک هجمه بزرگ پیش می آمد که شکوه راهپیمایی اربعین را نداشت.
وی در مورد پذیرش فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان مرجع سیاست گذار به تعامل و توافق ها با دستگاه های اجرایی اشاره می کند و می گوید:در خیلی برنامه ها همکاری و مشارکت وجود دارد و تجربه نشان داده کار جزیره ای نتیجه خوبی ندارد، در استان موفقیت هایی در تجلیل از مفاخر ومشاهیر به دست آمده که حاصل اقدام های کلی فرهنگ و ارشاد اسلامی است و دستگاه ها هم مشارکت داشته اند.
یک کاسه شدن
وی تعداد دستگاه های عضو شورای فرهنگ عمومی استان را 23 مورد عنوان می کند و ادامه می دهد: دو نفر از فعالان شاخص استان در حوزه فرهنگ، امام جمعه بیرجند واستاندار هم در این جمع حضور می یابند و 27 نفر در مباحث کلان فرهنگی منطقه تصمیم گیری می کنند.
او به مثال دیگری اشاره می کند و می گوید: موضوع طلاق در این شورا مطرح و وظایف دستگاه ها اعلام شد هر چند دستگاه ها نظرهای متفاوتی داشتند اما معاونت فرهنگی سپاه با پژوهش موفقی که ارائه داد رای اکثریت را به دست آورد اگرچه دستگاهی فرهنگی- نظامی است اما در نتیجه یک کاسه شدن کار در شورای فرهنگ عمومی نتیجه بهتری حاصل شد.
«محبی» می گوید: تا آن جا پیش می رویم که در برنامه هایی مانند برگزاری موسیقی در استان 6 عضو از جمله سپاه، میراث فرهنگی، حوزه هنری، تبلیغات اسلامی و...در مورد فرد مدعو، محل برگزاری، ظرفیت استان و... نظر بدهند و در گذشته فرهنگ وارشاد اسلامی به تنهایی در این مورد تصمیم می گرفت.
آسیب های موازی کاری
وی به برخی آسیب های موازی کاری در حوزه فرهنگ هم اشاره می کند و توضیح می دهد: این کار باعث می شود برنامه فرهنگی تاثیرگذاری خود را از دست بدهد زیرا زمانی که چند دستگاه کار فرهنگی انجام می دهند شدت و ضعف فعالیت، دیدگاه و ظرفیت ها متفاوت است و در نتیجه خروجی کار هم متفاوت خواهد بود و آن طور که باید تاثیرگذار نیست.
او از دیگر آسیب ها در موازی کاری فرهنگی، سلیقه ای عمل کردن دستگاه ها را نام می برد و می گوید: چنانچه دستگاهی به سیاست های کلان استان وکشور مطلع نباشد یا احاطه نداشته باشد خروجی کار آن در راستای سیاست های کلان نخواهد بود زیرا هر منطقه ملاحظات فرهنگی خاص خود را دارد. وی تاکید می کند: موازی کاری در حوزه فرهنگ باعث می شود در برخی امور به دلیل تعدد موضوع و نگاه ، چندگانگی به وجود آید در حالی که اگر همه ظرفیت ها یک کاسه شود و همه با هم یک کار انجام دهند بهره برداری فرهنگی از موضوع بهتر خواهد بود.
او باز هم یک مثال موفق مطرح می کند: این که در مباحث قرآنی این موضوع پیگیری شده و شورای توسعه قرآن با محوریت فرهنگ و ارشاد اسلامی شکل گرفته است که تبلیغات اسلامی، جامعه قاریان، اوقاف و امور خیریه و... در آن پای کار هستند.
فعالیت های قرآنی به شورا ارائه و بودجه آن مصوب می شود و روند کار با گذشته تفاوت دارد که فرهنگ و ارشاد اسلامی مدیریت می کند و موضوعات قرآنی بدون کمترین حاشیه مصوب و اجرا می شود.