مدت اقامتشان کم است اما کاری که می کنند بزرگ وماندنی است. در چند روزی که میهمان مردم محروم زیرکوه شده اند کفشی برای محرومیت زدایی به پا کرده اند و از انجام هیچ کاری برای روستائیان دریغ نمی کنند، چه کار عمرانی باشد و چه کار کم کردن گوشه ای از رنج اهالی. بی مزد و مواجب خدمت می کنند و توقعی هم ندارند چون برای انجام وظیفه وخود سازی آمده اند از دل امکانات به عمق محرومیت.
86 دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف در قالب گروه های جهادی به روستاهای شهرستان زیرکوه سفر کرده اند و در 3 روستای بقرایی ، محمد آباد و همت آباد به ارائه خدمات بهداشتی ، پزشکی ، آموزشی و عمرانی مشغول شده اند . 10 روز بیشتر نمی مانند اما از لحظه ورود تا زمان خداحافظی دست از کار نمی کشند .
از جمله کارهای عمرانی که در روستاها انجام می دهند سیمان کردن جوی های کشاورزی است تا در این روزهای خشکسالی آب کم تری هدر برود ، دانشجویان دختر و پسری که در این دوره های جهادی حضور دارند سعی می کنند تا با ارائه خدمات مناسب و سازندگی در حد توانشان سهمی هر چند اندک در رفع مشکلات مردم محروم و مرزی این منطقه داشته باشند.
آن ها وجهه خودسازی اردوهای جهادی را خیلی مهم می دانند. برپایی کلاس های آموزشی برای دانش آموزان دبیرستانی ، ویزیت بیماران و... از دیگر خدمات این دانشجویان جهادی است ، یکی از دانشجویان پزشکی که همراه این تیم است می گوید : فکر می کنم روزی 100 بیمار در حوزه پزشکی و به همین اندازه هم در حوزه دندانپزشکی ویزیت می شوند .
نمی توانیم داروی خاصی تجویز کنیم و یا در این مدت کوتاه مشکلات مردم را ریشه کن کنیم.
اقدامات ما فقط در حد مسکن است و به همین خاطر با برگزاری کلاس های آموزشی بهداشت فردی سعی می کنیم آگاهی مردم نسبت به رعایت موارد اولیه بهداشت فردی و تاثیری که در سلامتی شان دارد را بالا ببریم . سروناز علی عسکری هم که به عنوان کارشناس ارشد تغذیه به زیرکوه سفر کرده است می گوید :در این منطقه علاوه بر فقر فرهنگی ، فقر غذایی ، فقر آهن وکمبود ویتامین واقعا شیوع پیدا کرده و دربین بانوان خیلی بیشتر است .
او با بیان اینکه گروه تغذیه ما مکمل های غذایی را به مردم می رسانند تا مردم به صورت موقت از نظر دارویی تغذیه شوند می گوید : با اقدامات ما مشکل ریشه کن نخواهد شد .
او از مسئولان می خواهد تا به گروه های دانشجویی جهادی اکتفا نکنند و خود با حضور در منطقه برای رفع مشکلات چاره اندیشی کنند .
وی در پایان از حضور خود در گروه های جهادی به عنوان یک تجربه ویژه در زندگی اش یاد می کند و می افزاید : اگر نمی آمدم یک فرصت خیلی بزرگ در زندگی ام را از دست می دادم.