فرخ نژاد- صدای بی آبی تنها همهمه ای است که در بیشتر نقاط روستایی استان پس از قهر آسمان ، تغییر اقلیم و گذشت دو دهه از پایان ترسالی گوش فلک را کر می کند . به هر نقطه ای از این استان پهناور که پا بگذاری اولین دردی که به جان روستاها رخنه کرده جز بی آبی و عطش نیست.
لب های خشکیده روستاییان و درد بی آبی هرچند با تانکر تر می شود اما عمق زخم روستا به حدی است که گاهی آب تانکرها فقط می تواند در حکم مسکن نقش آفرینی کند و همچنان دهان زخم باز است و نیاز به دارویی قوی دارد.
وقتی قهر طبیعت رگ های حیات روستا را خشکاند اهالی برای زنده ماندن و ادامه زندگی به داشتن همین مخازن آهنی هم راضی شدند تا روز به روز یا هر چند وقت یک بار لب های خشکیده خود را تر کنند و حالا وابستگی به وطن و زادگاه و دسترنجی که حاصل سال های عمر آن ها در روستاست روستاییان را به ماندن در محل سکونت خویش ترغیب کرده است .
روستای «نوغاب آنیک» بخش قهستان درمیان حدود 350 نفر جمعیت دارد.اهالی این روستا هر روز با تانکرآبی که به نوغاب حمل می شود حداکثر نیم ساعت آب دارند و تا روز دیگر باید منتظر میراب باشند تا آبی به تانکر ثابت این روستا سرازیر کند .
نیم ساعت آب در روز
رئیس شورای اسلامی این روستا اولین مشکلی که از آن نام می برد و تا پایان مصاحبه آن را تکرار می کند بی آبی است. وی می گوید: می توان هر مشکل و کمبودی را تحمل کرد به جز بی آبی زیرا از وقتی که رگ های حیات این روستا یعنی قنات های آن خشکیده اند عطش اهالی با آبی که با تانکر به «نوغاب» حمل شده برطرف می شود.
به گفته «اسحاقی» آبی که روزانه با تانکر به این روستا حمل می شود بیشتر از نیم ساعت پاسخگوی جمعیت 350 نفری آن نیست طوری که تا روز بعد باید منتظر بمانند تا بلکه بتوانند دبه های خود را آب کنند.
این مشکل که حادترین و اساسی ترین معضل پیش روی اهالی «نوغاب آنیک» محسوب می شود به گفته وی سبب شده تا در این سال ها حدود 200 نفر از اهالی روستا به شهرهایی مانند مشهد، بیرجند و... مهاجرت کنند و شهرنشین شوند. وی ادامه می دهد: مشکلی که قنات های روستا دارند بند آمدن مسیر آب است و نیاز به به سازی و مرمت دارند تا اهالی بتوانند برای کشاورزی از آب این قنات ها استفاده کنند.
هرچند بسیج سازندگی استخر ذخیره آب این روستا را احداث و سیمان کرده است اما چون قنات ها آب ندارند نمی توان از این استخر برای آبیاری مزارع کشاورزی و باغ های باقی مانده استفاده کرد و هر روز که می گذرد اهالی شاهد خاکستر شدن بیشتر دسترنج خویش در آتش خشم طبیعت هستند.
دیگر تنگناها
آنتن ندادن تلفن همراه، نبود دکل دیجیتال و دسترسی نداشتن به مخابرات و خانه بهداشت از دیگر مشکلاتی است که رئیس شورای اسلامی نوغاب از آن در این روستا نام می برد.
آن طور که «اسحاقی» می گوید: نبود دکل های تلویزیونی در این منطقه سبب شده تا از جمعیت 100 خانواری نوغاب کمتر از 10 خانواردر روستا تلویزیون داشته باشند. به علاوه این روستا چون خانه بهداشت ندارد اهالی مجبورند بیشتر وقت ها پای پیاده مسیر سه کیلومتری نوغاب تا آنیک را طی کنند تا به مرکز بهداشت برسند.
همین تنگناها و مشکلات سبب شده تا جوانان نوغاب هم بار سفر بسته و راهی شهرها شوند و به دنبال مشاغل کاذب بروند در حالی که اگر مشکل آب شرب و کشاورزی این روستا حل شود به طور حتم عده زیادی به نوغاب باز خواهند گشت. اما آن چه برای اهالی نوغاب در اولویت قرار دارد احیای قنات های روستاست زیرا اهالی توان احیا و مرمت این منابع آبی کشاورزی را ندارند مگر این که دولت پا پیش بگذارد.
تنها فضای آموزشی نوغاب هم یک باب مدرسه ابتدایی است که همین مدرسه هم به گفته رئیس شورای اسلامی حصار ندارد و چون در حاشیه جاده قرار گرفته هر لحظه امکان دارد برای دانش آموزانی که بی پروا از کلاس ها بیرون می آیند اتفاقی رخ دهد و همیشه والدین آن ها از این بابت مضطرب و نگرانند.
زمانی این مدرسه 5 معلم و حدود 50 تا 60 دانش آموز داشت اما اکنون که اهالی به دلیل کمبودها به شهر مهاجرت کرده اند جمعیت دانش آموزی نوغاب به حدود 20 تا 25 دانش آموز رسیده است.
باغ های گسترده زرشک شاید تنها ممر درآمد اهالی نوغاب باشد که دراین سال خشکی ها به دلیل نیاز به آب کم آن ها را دلخوش به ماندن دراین روستا کرده است و اگر همین ممر درآمد هم نبود شاید آن هایی که با این همه مشقت و کمبود در این روستا مانده اند همه چمدان را بسته و راهی شهرها می شدند.
زمانی هم در این روستا هنر قالی بافی آن چنان رونق داشت که در هر خانه ای یک دار قالی برپا بود اما اکنون که این صنعت دست، دوران رکود را سپری می کند اهالی آنیک هم دست از بافتن و گره زدن بر تارهای قالی کشیده اند زیرا با وجود زحمت زیاد حتی جوابگوی تامین هزینه مصالحی که برای بافت فرش می خرند هم نیست.
طرح هادی این روستا هم به گفته رئیس شورای اسلامی نوغاب از مرحله نقشه برداری و تهیه طرح گذشته اما هنوز وارد فاز عملیاتی نشده است.
فاصله نوغاب آنیک تا مرکز شهرستان (درمیان ) حدود 90 و تا مرکز استان حدود 100 کیلومتر است به همین دلیل برای اهالی تفاوت چندانی ندارد که به منظور انجام امور اداری، مراجعه به پزشک و... به مرکز شهرستان یا مرکز استان بروند و بیشتر هم به دلیل مهیا بودن امکانات مورد نیاز در مرکز استان به بیرجند مراجعه می کنند.