سید حسین حسینی-گذشت سال ها و رسیدن به مرز 65 سالگی، هیچ کدام باعث نشده است تا وقفه ای در فعالیت های ورزشی اش بیفتد.
بر اساس منشی که در بسیاری پیش کسوتان قدیمی وجود دارد، چند دقیقه ای به قرار مصاحبه مانده در دفتر روزنامه حاضر می شود، بر سر و صورتش هنوز عرق تمرینی که تا دقایقی قبل در آن حضور داشته است، دیده می شود، در نگاه اول تاثیر ورزش را می توان در فیزیک بدنش مشاهده کرد.
«علی دقتی پور» پیش کسوت فوتبال شهرستان بیرجند و خراسان جنوبی از حدود 50 سال قبل که پا به توپ شد، هیچ گاه از این رشته جدا نشد چه زمانی که به عنوان بازیکن افتخار قهرمانی مدارس استان خراسان را به دست آورد و چه زمانی که به عنوان مربی، ایستادن بر قله فوتبال خراسان را با وجود مدعیانی چون ابومسلم و دیگر تیم های مشهدی و دیگر شهرستان ها تجربه کرد.
او الگوی ورزشی و مربیگری های خود را مرحوم «پرویز دهداری» سرمربی سابق تیم ملی می داند که مدتی در تهران زیر نظر او فعالیت داشته است.
این پیش کسوت که در هر دو دوره حضور فوتبال استان در لیگ دسته دو کشور به عنوان مربی در کنار سرمربی غیر بومی همراه نماینده استان حضور داشت، جمعه گذشته مهمان ما در دفتر روزنامه خراسان جنوبی بود.
فوتبال را از کجا و چگونه شروع کردید؟
بهمن سال 31 در شهر زاهدان به دنیا آمدم، دوران ابتدایی را در مود و دوره دبیرستان را هم در زاهدان گذراندم و شروع فوتبال من هم از همان جا و در سال 48 بود که به عضویت تیم منتخب زاهدان درآمدم، بعد از آن جا برای تحصیل به دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی تهران رفتم که چهار سال طول کشید. آن جا هم در تیم هایی مثل اکباتان که تازه شکل گرفته بود، فعالیت می کردم.
چه زمانی وارد آموزش و پرورش شدید؟
بعد از تحصیل مدتی در شیراز و بیرجند خدمت وظیفه را انجام دادم و سال 58 به عنوان معلم ورزش به استخدام آموزش و پرورش درآمدم و بعد از آن به عنوان بازیکن و بیشتر مربی در خدمت فوتبال بیرجند بودم.
در چه پستی فعالیت می کردید؟
اوایل خیلی علاقه مند به دروازه بانی بودم و سال 52 به عنوان دروازه بان کمکی به همراه تیم بیرجند عنوان قهرمانی آموزشگاه های خراسان را کسب کردم، از سال 52 تا 56 که در تهران تحصیل می کردم، در تیم اکباتان که تازه تاسیس شده بود و همچنین تیم گارد که بعد به هما تغییر نام داد، زیر نظر مرحوم دهداری فعالیت کردم.
چه دوره های مربیگری را گذراندید؟
دوره های مربیگری درجه سه، دو، دوره تکنیک آل کوچ زیر نظر فیفا و دوره تربیت مدرس برگزاری کلاس درجه دو را گذراندم، بعد از آن همکاری زیادی با فدراسیون داشتم، در دو کلاس مربیگری بیرجند و یک دوره در رامسر به عنوان مدرس حضور داشتم و در آموزش و پرورش هم کلاس های توجیهی و مربیگری زیادی برگزار کردم.
شیرین ترین و تلخ ترین اتفاقات دوره مربیگری شما چه بود؟
شیرین ترین مربوط به دو دوره قهرمانی استان خراسان در سال های 60 و 65 بود که در هر دو دوره به عنوان مربی حضور داشتم.
تلخ ترین هم مربوط به سال 88 است یعنی دومین بار که در لیگ دو حضور یافتیم، تا سه بازی مانده به آخر فصل در صدر گروه قرار داشتیم و خود را آماده صعود به لیگ دسته یک می کردیم ولی مشکلات مالی به تیم ما ضربه زد و در بازی های آخر اتفاقاتی افتاد که نه تنها به لیگ یک صعود نکردیم بلکه به دسته سوم سقوط کردیم در صورتی که اگر در نیم فصل فقط 50 میلیون تومان به تیم تزریق می شد می توانستیم مشکلات بازیکنان را تا حدودی حل کنیم و به طور قطع به لیگ یک صعود می کردیم.
دو سال حضور در لیگ دو به عنوان مربی چگونه تجربه ای بود؟
برای من به شخصه تجربه ارزشمندی بود، حتی ارزشمندتر از همه دوره های مربیگری که گذرانده بودم، با واقعیت فوتبال و همچنین مسائل پشت پرده و تاثیرگذار آن بیشتر آشنا شدم.
این تاثیر برای دیگر بخش ها مانند بازیکنان، داوران و... هم وجود داشت.
«مرسل وقری» سرمربی تیم زحمت زیادی کشید و در کنار بازیکنان غیر بومی کم کم از بازیکنان جوان و مستعد مانند «آراسته» و«سعیدی» هم استفاده کردیم که البته موفق بودند.
به عنوان فردی که چند دهه در فوتبال استان حضور داشته اید، شرایط این رشته را چگونه ارزیابی می کنید؟
قبل از تشکیل استان از شرایط خوبی برخوردار بودیم، مسابقات شهرستان بیرجند به شکل منظم و با تیم های مختلف برگزار می شد، بازیکنان ارزنده ای داشتیم مانند «پاکرو»، «ساربانی»، «مرغوب»، برادران«جباری» و خیلی های دیگر که اگر شرایط امروز حاکم بود، توان بازی در لیگ برتر را داشتند، هم اکنون که به استان های دیگر از جمله خراسان رضوی می رویم از ما سراغ بازیکنان آن نسل را می گیرند.
الان هم استعداد داریم ولی به نظر من، در فوتبال امروز انسجام و تعصب کمرنگ تر شده است، از طرفی برای حضور موفق در فوتبال باید حامی مالی بخش خصوصی باشد که در استان ما کمتر وجود دارد و همه این ها باعث شده است تا فوتبال رونق گذشته خود را نداشته باشد.
البته شرایط فوتبال استان ما از کشور جدا نیست. وقتی که 40 هزار تماشاگر در حمایت از «علی کریمی» اعتراض می کنند و علیه فدراسیون شعار می دهند، یعنی در ساختار فوتبال کشور هم مشکل وجود دارد.
شما چه راهکاری را پیشنهاد می کنید؟
پیشنهادی که دارم این است که فدراسیون باید شرایط استان هایی مانند خراسان جنوبی را که در کل کشور شاید در کنار هفت یا هشت استان دیگر باشد جداگانه در نظر بگیرد و برای این مناطق خارج از مسابقات لیگ همانند گذشته رقابت هایی با حضور تیم های منتخب استان ها برگزار شود تا زمانی که این استان ها هم شرایط لازم را به دست آورند.
نقش مسابقات استانی و مدارس را چگونه ارزیابی می کنید؟
برای رشد فوتبال استان، چیزی که به آن نیازمندیم برگزاری مسابقات قوی و منظم قهرمانی است تا هم بازیکنان و مربیان و هم داوران انگیزه لازم را برای فعالیت داشته باشند چون با شرایط حاضر همه این ها انگیزه خود را از دست می دهند.
از طرفی نبود مسابقات فوتبال در آموزشگاه های بسیار به فوتبال ضربه می زند، چون در گذشته بیشتر بازیکنان ما از دل مسابقات مدارس بیرون می آمدند.
نقش استانداری را چگونه می بینید؟
جدا از این ها به حمایت استانداری و سازمان های مختلف هم نیاز داریم که البته با توجه به اظهارات دکتر«اسماعیلی» معاون سیاسی و امنیتی استاندار مبنی بر حمایت استانداری از حضور یک تیم قدرتمند در لیگ های کشوری، روزنه امیدی باز شده است.
در زمان کدام یک از مدیران کل از فوتبال بیشتر حمایت می شد؟
ضمن احترامی که برای همه قائل هستم، در دوران «قدیری» به خاطر ثبات مدیریتی که وجود داشت و نگاه ویژه وی، بیشترین حمایت انجام می شد که دو دوره حضور ما در لیگ دو هم در آن زمان اتفاق افتاد.
این که در عرض دو سال چند مدیر کل عوض کنیم باعث لطمه جدی می شود، الان هم برای جلوگیری از نوسانات بیشتر باید حمایت کافی از دکتر «افضل پور» انجام شود.
این که یک نیروی تحصیل کرده و انتخاب شده توسط وزارت استعفا می دهد، یعنی مشکلاتی در خود وزارت هم وجود دارد.