ابرها مدارا می کنند تا پا را از شوشود بیرون گذاری و بدرقه راهت شوند.
بوی باران که در فضای بکر و رنگارنگ طبیعت مسیر به واسطه نوع خاک های رنگی متفاوتی که دارد می پیچد پایانی خوش را برای حضور در شوشود که فاصله اش تا مرکز استان به 32 کیلومتر می رسد رقم می زند.
دامن رنگارنگی که خدا بر تن طبیعت منطقه کرده سبب شده تا ساکنان آبادی های این منطقه نیز لباس های رنگی متناسب با نوع خاک و سنگ آن بر تن خانه های خویش بپوشانند. همین تن پوش رنگارنگ خانه های گنبدی شوشود آن هم با بافتی به طور کامل فشرده و منسجم سبب شده تا بتوان از این روستا به عنوان بومی نقاشی شده از خانه های متناسب با اقلیم کویر آن هم به صورت یکدست که هنر معماران آن است یاد کرد.
ابرهای خاکستری هم این پا و آن پا می کنند تا پا را از شوشود بیرون بگذاری تا با آبی که به سر و صورت روستا آن هم در گل فصل ها می زنند برای دیدن و لذت بردن از طبیعت بارانی شوشود آرزو به دل بمانی و شاید هم می خواهند پای درد دل اهالی بنشینی و بعد از آن تو را مهمان باران کنند.عصر است اما می شود جنبش را در عین سکوتی که بر شوشود حاکم است دید زیرا برخی که کار روزانه را به اتمام رسانده اند در نقطه ای از محله ها دور هم جمع شده و به گپ و گفت مشغولند.برخی نیز گوسفندان خود را برای چرا به دامن طبیعت برده اند. عده ای هم به کار کشاورزی مشغولند و در حال آبیاری زمین ها و باغ ها هستند. تعدادی نیز توبره به پشت برای دام ها از زمین های کشاورزی علف می آورند.
اما آن چه بیش از همه در شوشود نمود دارد بافت سنتی این روستاست که تا حدودی حفظ شده و تعداد کمی آن هم به تازگی اقدام به ساخت و سازهای جدید کرده اند.
شاید همین حفظ بافت سنتی شوشود سبب شده تا بنیاد مسکن هم طرح هادی روستا را در بافتی که تا حدودی جدید است در قالب ایجاد میدان، تعریض و آسفالت معابر و خیابان ها و آن قسمتی را که هویت و اصالت شوشود محسوب می شود به صورت سنتی اجرا کند.
آثار قهر طبیعت را می شود به وضوح در شوشود دید زیرا بیشتر زمین های کشاورزی روستا که در ترسالی ها به زیرکشت گندم و جو می رفت اکنون همه به باغ های یکدست زرشک تبدیل شده و چون این محصول یک سال در میان است آن طور که از نظاره باغ های زرشک دستگیرت می شود این است که امسال سال زرشک اهالی شوشود نیست زیرا بیشتر درختان پیراهن زرد شکوفه های بهاری را بر تن نکرده اند.به گزارش «خراسان جنوبی» اهالی شوشود هر چند از این که بیشتر زیرساخت ها مانند آب، برق، تلفن، پمپ بنزین و... به روستا آمده ابراز رضایت دارند اما می گویند هنوز تنگناها و چالش های زیادی دارد که باید مسئولان برای رفع آن تلاش کنند که از جمله آن می توان به ارتقای جاده روستایی به بین شهری، ایمن سازی نقاط پرحادثه، ادامه طرح هادی، تغییر مسیر سیلاب، استقرار پزشک به صورت مستمر، واگذاری زمین، گازرسانی، اجرای شبکه فاضلاب و... اشاره کرد.
استقرار پزشک
آن طور که «قلی پور» یکی از اهالی شوشود می گوید: هر چند از امکانات و تجهیزاتی که در این چند سال برای شوشود آورده شده راضی هستیم اما لازم است یک پزشک به صورت دایم در روستا مستقر باشد که اگر فردی نیاز اورژانسی به پزشک پیدا کرد مجبور نشود راهی شهر شود. به گفته وی شوشود خانه بهداشت دارد اما پزشک در روستا حضور ندارد.
بنابراین گزارش حضور مستمر قهر طبیعت سبب شده تا رمق مشاغلی مانند کشاورزی و دامداری نیز از شوشود گرفته شود طوری که اگر باران ببارد شاید کمی آب در رگ های قنات های روستا به جریان بیفتد اما اگر نبارد اهالی مجبورند به وسیله تانکر باغ های زرشکی که جایگزین گندم زارها و زمین جو شده است را آبیاری کنند.خشکسالی ها همچنین باعث شده تا دامداری در شوشود نسبت به سال های ترسالی به یک پنجم کاهش یابد.
این مطلب را هم «قلی پور» که در حال چرای گوسفندانش است می گوید و اشاره ای به این موضوع دارد که در گذشته هر روز صبح 20 گله گوسفند از شوشود راهی کوه و صحرا می شود اما اکنون تعداد آن ها به پنج گله نیز نمی رسد.
مهاجرت از شوشود
موضوع دیگری که او از آن سخن می گوید مهاجرت است طوری که به گفته وی زمانی شوشود 190 خانوار جمعیت با 120 دانش آموز داشت اما اکنون تعداد دانش آموزان آن به 27 نفر کاهش یافته است.
به علاوه این روستا دارای مدارس شبانه روزی در دوره دبستان و متوسطه اول نیز است که اکنون 45 دانش آموز بیشتر ندارد.
چندان اطلاعی از این که چرا نام شوشود را بر روستا نهاده اند ندارد اما حدسش این است که دو رشته قنات به نام دیزک و شوشود وجود دارد که یکی در بالادست و دیگری در پایین دست روستاست که شاید نام شوشود به این دلیل برای آن در نظر گرفته شده است.
یکی از اهالی که چهره آفتاب سوخته و دست های پینه بسته اش نشان از این دارد که مرد صحرا و چوپان است می گوید: عمده مشکل اهالی که بیشتر آن ها دامدار و کشاورزند به خشکسالی برمی گردد.
همچنین در بارندگی های اخیر سیل مزارع و باغ های اهالی را تخریب کرده اما هیچ نهادی برای این که کمکی به افراد خسارت دیده کند به شوشود مراجعه نکرده است.او خود معترف است که شاید چون خود آن ها نیز درخواستی نکرده اند نهادی هم مراجعه ای برای برآورد خسارت و پرداخت غرامت به روستا نداشته است.او گلایه اش از این است که هیچ توجهی از سوی دولتمردان به قشر کشاورز و دامدار نمی شود و هر روز مسئولان می گویند تنها امید روستاییان که یارانه آن هاست هم می خواهد قطع شود.
چک های پاس نشده دلالان
به گفته وی خشکسالی ها سبب شده دامداران برای تامین آذوقه دام ها دچار مشکل شوند طوری که دیگر از یکی دو ماه بعد مجبورند کاه و جو را برای سیر کردن دام ها آن هم بدون هیچ درآمدی و با گرفتن قرض از دیگران با قیمت گران بخرند.
او می افزاید: دامی را که به این زحمت پرورش می دهیم یک دلال می آید و با چک مدت دار می خرد و بعد هم جای چک را پر نمی کند و دامدار می ماند با زحمت های بیهوده و قرض های به جا مانده.
وی مثالی هم می زند که سه سال قبل یک دلال از وی 46 راس بز به مبلغ 10 میلیون تومان خرید و چک داد اما جای آن را پر نکرده است.
یکی دیگر از اهالی نیز از این که بیشتر واحدهای مسکونی روستا ایمن نبوده و قدیمی ساز است گلایه می کند و این که چون بیشتر اهالی نمی توانند ضامن برای دریافت وام تامین کنند اقدام به ساخت و ساز نمی کنند. نبود حمام عمومی، بهره مند نبودن از گاز و فاضلاب و بیکاری از دیگر مشکلاتی بود که اهالی از آن سخن گفتند و خواستار توجه مسئولان و رفع آن شدند.
اما مسئله ای که بیش از پیش سبب گلایه اهالی شده بود وجود سگ های زیادی است که برخی از افراد از روستاهای اطراف اقدام به رهاسازی آن ها در شوشود کرده اند طوری که اهالی دیگر به ستوه آمده اند زیرا رفت و آمد سگ ها در کوچه و معابر سبب ترس اهالی شده و گاهی نیز این سگ ها به مشک های دوغ و ماستی که برخی در خانه ها دارند هجوم برده و آن را با خود می برند.
به گفته یکی دیگر از اهالی درست است که هنوز حدود شش سال از آسفالت جاده شوشود نمی گذرد اما دیگر آسفالت آن فرسوده و تخریب شده و نیاز به روکش مجدد دارد.
همچنین چون عرض جاده کم است و چند پیچ خطرناک دارد همیشه شاهد تصادف جانی و مالی زیادی در این جاده هستیم.
دیگر این که چون شوشود مدرسه دوره متوسطه دوم را ندارد دانش آموزان مجبورند برای ادامه تحصیل به شهر بروند. علاوه براین شبکه سیما بدون دستگاه دیجیتال قابل دریافت در شوشود نیست و تلفن های ایرانسل نیز در این روستا آنتن دهی ندارد.
رشد منفی جمعیت
رئیس شورای شوشود نیز اشاره ای به رشد منفی جمعیت این روستا در سال های اخیر به دلیل استمرار خشکسالی ها و نبود اشتغال دارد که سال ها قبل جمعیت آن به بیش از 800 نفر می رسید اما اکنون به 700 نفر در قالب 170 خانوار کاهش یافته است.
دیگر این که خشکسالی ها سبب شده تا منابع آبی این روستا و روستاهای اطراف که به بیش از 20 رشته قنات می رسد خیلی کم شود و ممر درآمد اهالی نیز از بین برود به همین دلیل تعداد زیادی از مردم روستا به حاشیه شهر بیرجند مهاجرت کرده اند.
«زنگویی» می افزاید: به واسطه موقعیت جغرافیایی روستا که در دامنه تپه واقع شده به طور حتم باید شبکه فاضلاب شوشود اجرا شود زیرا هر فردی که در بافت قدیم اقدام به حفر چاه می کند فاضلاب آن از خانه که در پایین دست آن قرار دارد بیرون می زند.
به گفته وی دفع بهداشتی فاضلاب به طور حتم باید در شوشود به اجرا درآید زیرا در وضعیت حاضر بهداشت محیط و اهالی در معرض خطر است. این مسئول گازرسانی به روستا را دیگر خواسته اهالی اعلام می کند و ادامه می دهد: ابتدا جاده شوشود به عنوان راه روستایی آسفالت شد اما اکنون به دلیل ترددهای زیادی که در این مسیر به فردوس انجام می شود به یک جاده بین شهری تبدیل شده و لازم است به طور حتم ارتقا یابد زیرا به سبب رفت و آمدهای زیاد و پیچ های خطرناک از زمانی که جاده آسفالت شده فقط حدود 15 نفر از اهالی شوشود جان خود را در این مسیر از دست داده اند.
به علاوه لازم است به طور حتم در این مسیر پایگاه های جاده ای و اورژانس ایجاد شود.«زنگویی» نیز اشاره ای به تخریب یکی از قنات ها و مقداری از زمین های کشاورزی روستا در بارندگی های اخیر دارد و گلایه می کند از این که هیچ کمکی از سوی مدیریت بحران به کشاورزان خسارت دیده نشده است.
به گفته وی درست است که تعداد زیادی از اهالی به حاشیه شهر بیرجند مهاجرت کرده اند اما با این حال تعداد زیادی جوان نیز در روستا ساکن هستند که بیکارند و نیاز به شغل دارند.
علاوه براین هیچ گونه امکانات ورزشی برای این قشر وجود ندارد.
رئیس شورای اسلامی شوشود پیشنهاد می دهد برای ایجاد اشتغال در این روستا صنایع دستی که در گذشته ممر درآمد اهالی بوده و اکنون رو به فراموشی است احیا شود تا شغل و درآمدی نیز برای بیکاران ایجاد شود.
همچنین خانه بهداشت این روستا علاوه بر پوشش دهی اهالی شوشود به 15 پارچه آبادی دیگر نیز خدمات ارائه می دهد که نیاز است به جای پزشک سیار که هفته ای دو ساعت در روستا حضور می یابد این پزشک ثابت در این مرکز بهداشت مستقر شود.
«زنگویی» ادامه اجرای طرح هادی، تغییر مسیر سیلاب و فاضلاب روستا که بنیاد مسکن قول آن را داده است، واگذاری زمین به اهالی که بدون زمین و مسکن هستند و برخورداری روستا از شبکه دیجیتال را از دیگر خواسته های اهالی شوشود برشمرد.