فرخ نژاد-وقتی پشت و پناهت سپرهای سنگی و محکم چون کوه باشد قهر طبیعت نیز چندان نمی تواند به رخ سبزگونه و با طراوتش سیلی بزند و رنگ و روی آن را زار و زرد کند. کمتر نقطه ای را در خراسان جنوبی می توان یافت که سیلی خورده خشکسالی نباشد اما در این روستا کمتر می توان آثار زیانبار زلزله خاموش استان را دید چون هنوز قنات ها می جوشند و آبشارها صدای زندگی سر می دهند.
هنوز تنگه سرخنگ؛ آن نقطه ای که پایان راه است چون میخ های سنگی زمین همچنان استوار و پرصلابت پشت سرش ایستاده و خود نیز استوار و پابرجاست آن هم با صفایی که این نقطه ماسوله ای مانند خراسان جنوبی پس از پشت سر گذاشتن دو دهه خساست آسمان هنوز از آن برخوردار بوده و کمتر خدشه ای به این طراوت و سرسبزی وارد شده است.
هر چند پایان یک راه است اما نقطه هدف و شروع گردشگران و مسافران زیادی است که با یک بار دیدن صفای کوچه باغ ها و فرش سبزی که طبیعت پهن کرده است، بخواهند دوباره ساعاتی را زیر سایه سار درختان گردو، بادام، زرشک و... این روستا و دور از دغدغه های زندگی ماشینی بگذرانند.
روزهای تعطیل و پایان هفته؛ دیگر جای سوزن انداختن نیست، همه می آیند تا به جبران سیلی دردناکی که نامهربانی آسمان در این دو دهه به طبیعت خراسان جنوبی زده است ساعاتی را مهمان این قطعه از شمال استان باشند.
این جا جنگل انبوهی است که اگر کمی رحمت آسمانی ببارد هر آن چه را زمین در دل دارد بیرون می ریزد تا حتی گوشه ای از طبیعت سرخنگ هم مفروش به خاک نباشد و فرش آن سبز سبز باشد.
هر چند در پایین دست این روستا و نرسیده به شهر قهستان سال هاست که ایجاد منطقه گردشگری در دستور کار قرار گرفته است اما تنها امکانات این نقطه چند آلاچیق است و بس و خبری از دیگر امکانات و زیرساخت ها در این قطعه از شمال خراسان جنوبی نیست. طوری که اگر امکانات و زیرساخت های گردشگری فراهم شود خود می تواند نقطه ای برای ایجاد اشتغال و درآمد جوانان بخش قهستان و روستای سرخنگ باشد.
اما آن چه در این قطعه سرسبز درمیان خراسان جنوبی بیش از آن همه طراوت و صفای درختانی که دست در دست هم داده اند و سایه بانی از شاخ و برگ ها را ایجاد کرده اند خودنمایی می کند درخت چنار 400 ساله آن است.
علاوه بر این آبشاری در میانه این روستا جاری است که تمام باغستان های اطراف روستا از این آبشار مشروب می شود. همچنین در این روستا 13 رشته قنات وجود دارد که هر کدام یک نقطه از زمین های کشاورزی و باغ های سرخنگ را آبیاری می کند.
فاصله این روستا تا مرکز استان 65 کیلومتر است و هر چند هنوز عمده بافت این روستای ماسوله ای خراسان جنوبی خشت و گلی است اما واحدهای مسکونی با سبک و سیاق جدید و سقف های ایرانیتی رنگی هم در سرخنگ از گوشه و کنار آن همانند قارچ های رنگی سر برآورده اند. اما آن چه خاطر اهالی این روستای 40 خانواری باصفای قهستان را مکدر کرده آن هم به دلیل موقعیت ویژه و کوهستانی سرخنگ، تامین آب شرب از قنات و حمل آن به وسیله ظرف است که همه مردم از این بابت ناراضی هستند و گلایه دارند از مسئولان که حدود یک دهه است با این که شبکه داخلی روستا اجرا شده و بیشتر اهالی واحدهای مسکونی را لوله کشی کرده اند ولی گاهی به وسیله تانکر که در بالای پشت بام ها نصب شده است آب شرب خود را تامین می کنند. هر چند زخم های خشکسالی در سرخنگ به عمق دیگر نقاط روستایی استان نیست اما از دبی آب قنات این روستا که آب شرب اهالی تامین می شود کاسته شده و گاهی واحدهای مسکونی بالادست سرخنگ را که آب آن ها به وسیله تانکر تامین می شود جوابگو نیست.
گلایه از وعده ها
به گفته رئیس شورای اسلامی سرخنگ مردم این روستا از کم توجهی به موضوع آب رسانی و وعده های بی سرانجام گلایه دارند و می خواهند هرچه زودتر تکلیف آب رسانی مشخص شود. «محمد اشرفی» اشاره ای به فایل مکاتباتی که شورای اسلامی روستا و دهیار در زمینه تسریع عملیات آب رسانی به این روستا و پیگیری های متعددی که انجام داده اند دارد و می گوید: در هر مراجعه و مکاتبه ای که با مسئولان مرتبط، فرمانداری، بخشداری و... داشته ام پاسخ آن ها این بود که سرخنگ جزو پروژه های در اولویت است اما هنوز خبری از اتصال این روستا به شبکه آب رسانی مجتمع کلاته ملا نیست.
این مسئول ادامه می دهد: حدود 10 سال پیش کلنگ پروژه آب رسانی به روستای سرخنگ به زمین زده شد اما پروژه به حال خود رها شده است و مسئولان اقدامی برای تکمیل سه کیلومتر انتقال آب انجام نمیدهند.
وی با بیان این که مردم هزینههای هنگفتی را به امید این که مشکل آب حل شود، برای لوله کشی واحدهای مسکونی خود پرداخته اند می افزاید: هر بار که برای این مشکل به صورت حضوری به مسئولان رده های مختلف مراجعه کرده ام پاسخ آن ها این بود که مشکل روستا شش ماه دیگر رفع می شود اما بعد از گذشت 10 سال هنوز خبری نیست.
همچنین در مراجعه های حضوری که با مسئولان داریم وقتی طرح مشکل می کنیم پاسخ شان این است که روستای سرخنگ قنات های جاری دارد و مشکل آب ندارد اما مسئولان باید در نظر داشته باشند که کوهستانی بودن روستا و قرار گرفتن واحدهای مسکونی که در دامنه ها و نقطه مرتفع تر قرار گرفته امکان انتقال آب به آن ها مشکل است.
دیگر این که از قنات های سرخنگ برخی از مردم محله درخش شهر قهستان نیز شریک هستند که گاهی استفاده از آب این قنات ها اعتراض آن ها را در پی دارد. به گفته «اشرفی» شبکه داخلی پروژه انتقال آب، عمر مفید خود را کرده است و مردم همچنان چشم انتظار اقدام مسئولان در زمینه عملیاتی شدن شبکه انتقال آب هستند.
مشکل دیگری که رئیس شورای اسلامی سرخنگ درباره این روستا مطرح می کند در زمینه امتیاز کنتور گاز آشپزخانه حسینیه سرخنگ است که چون آشپزخانه از حسینیه جداست شرکت گاز می گوید باید کنتور تجاری بگیرید و آشپزخانه این روستا که به جز چند روز از محرم در آن آشپزی انجام نمی شود از کجا درآمد دارد که هزینه تجاری بپردازد.
به گفته «اشرفی» اگر قرار باشد اشتراک گاز آشپزخانه حسینیه تجاری باشد هزینه هر روز آشپزی در ماه محرم حدود 200 هزار تومان می شود که نمی شود از پس هزینه های آن برآمد.
شروع پروژه از مهر ماه 96
مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب روستایی استان در پاسخ به گلایه مطرح شده از طرف اهالی و شورای اسلامی سرخنگ می گوید: شبکه انتقال آب این روستا از مجتمع کلاته ملا از مهر سال گذشته آغاز شده و مدت پیمان آن هم دو سال است که باید مهر 98 به اتمام برسد اما در قالب این مجتمع علاوه بر سرخنگ 11 روستای دیگر بخش قهستان که جمعیت آن ها حدود 700 خانوار است نیز از نعمت آب شرب بهره مند می شوند.
مهندس«صفوی نژاد» این که 10 سال است از اجرای شبکه آب رسانی روستا می گذرد را قبول ندارد و می افزاید: اجرای شبکه داخلی را اهالی با استفاده از آب قنات روستا انجام دادند و هنوز سرخنگ زیرپوشش آب و فاضلاب روستایی استان نیست. به گفته وی استمرار خشکسالی ها سبب شده تا اهالی روستا خواستار عملیاتی شدن پروژه انتقال آب سرخنگ باشند زیرا آب قنات جوابگوی نیاز آن ها نیست.
وی اعتبار این پروژه را سه میلیارد و 200 میلیون تومان برای سال 96 اعلام می کند که تا پایان امسال نیز نیمی از روستاهای این مجتمع از جمله سرخنگ از آب شرب بهره مند می شوند.
«قربانی» مسئول روابط عمومی شرکت گاز استان نیز با بیان این که واحدهای مذهبی مانند مساجد و حسینیه از پرداخت هزینه گاز معاف هستند می افزاید: برای این که اهالی روستای سرخنگ متحمل هزینه نشوند از کنتور تجمیع برای آشپزخانه حسینیه روستا استفاده کنند.