مرضی بیصداست که هیچگونه علامتی ندارد اما میتواند آسیب شدیدی به شما بزند. به گزارش «بیتوته» این بیماری، مرض «عادی شدنِ نعمت» است که چند نشانه دارد: نعمتهای فراوانی داشته باشی اما آنها را نعمت ندانی و در قبالش شکرگزاری نکنی. وارد خانه شوی و همه اعضای خانواده در سلامتی به سر برند اما «شکر خدا» را به جا نیاوری ...
آسیب های شکرگزار نبودن: افرادی که به صورت درونی احساس رضایت از خود ندارند، تلاش میکنند با کسب کردن و صاحب شدن موقعیتهای بیرونی چشم گیرتر و اشیای گران قیمت بیشتر، رضایت درونی به دست بیاورند و کمی شادتر باشند. وقتی فرد در چنین موقعیتی به لحاظ درون روانی قرار داشته باشد، قادر نیست از آن چه امروز متعلق به اوست لذت ببرد و بابت آنها احساس رضایت درونی داشته و در نهایت شکرگزار باشد.
دلایل لذت نبردن از زندگی روزمره: گاهی افراد به دلیل اتفاقات پیش آمده در زندگیشان دچار سردرگمی میشوند. میزان زیاد مسائل درونی حل نشده، افراد را درگیر یک نارضایتی عمیق میکند. این افراد قادر نیستند از زندگی روزمره و بودن در کنار خانواده احساس رضایت کنند. در چنین حالتی دید روانشناختی فرد کدر است و ارزشی برای داشتههای خود قائل نیست. گاه ممکن است حتی این موضوع به دلیل مشکلاتی باشد که جامعه فرد را با آن درگیر کرده است؛ برای مثال ناتوانی در کسب درآمد کافی یا داشتن تفریحات سالم از این قبیل مسائل است. او میتواند با افزایش قابلیتهای درونیاش مانند سرسختی و واقعبینی بهجای ناامیدی و استفاده از شبکههای حمایتی همچون خانواده و دوستان، شدت آسیبهای وارد شده از شرایط اجتماعی بیرونی را کاهش دهد.
افراط در دیدن داشتهها ممنوع: گاه افراد تمایل به انکار ناکامیهای خود دارند، بنابراین به شکل کاملا اغراقشدهای به داشتههایشان توجه میکنند. یک انسان سالم در عین حال که برای داشتههای خود شکرگزار و خرسند است، از نداشته های خود نیز آگاه است. چنین فردی قادر است تمام احساساتش را بپذیرد و به نیازهای درونیاش بدون این که گرفتار انکار یا بزرگنمایی شود، پاسخگو باشد.