گروه شهرستان ها 

صبح دهم اردیبهشت محور سربیشه - درح در حالی حادثه ای خونین را تجربه کرد که این رخداد از نظر تعداد جان باختگان طی سال های اخیر در نوع خود بی سابقه بود. در این حادثه براثر برخورد تریلی با اتوبوس 13 نفر قربانی شدند که این موضوع بازتاب گسترده ای در رسانه های جمعی به ویژه روزنامه های خراسان و خراسان جنوبی داشت و توجه ها به تنها محور ترانزیتی شرق که در حد جاده روستایی است، معطوف شد به گونه ای که حساسیت معاون اول رئیس جمهوری و وزیر راه و شهرسازی را برانگیخت و بعد از پیگیری، مسئولان استانی برای ارتقای هرچه سریع تر این محور دستور دادند و اکنون با شروع مناقصه 31 کیلومتر از باند دوم این محور بخشی از قول های آن ها وارد مرحله عمل شد. 

مدیرکل راه و شهرسازی گفت: با پیگیری های مستمر انجام شده  31 کیلومتر دیگر از احداث باند دوم محور درح – سربیشه به مناقصه رفت و تعیین تکلیف شد.

مهندس «وحید داعی» ضمن قدردانی از پیگیری های استاندار و مساعدت ویژه مقام عالی وزارت راه و شهرسازی برای پیگیری افزایش اعتبارات و تکمیل پروژه های راه و شهرسازی، افزود: به طور قطع این اقدامات نوید بخش آینده ای روشن برای رفع موانع و مشکلات و تسریع در تحقق پروژه های عمرانی استان است.

وی با اشاره به این که از ابتدای سال بازدید های مختلفی از این محور انجام شده است، ادامه داد: براساس وعده ای که 11 اردیبهشت اعلام شد، آگهی مناقصه 31 کیلومتر دیگر از باند دوم محور درح - سربیشه منتشر شد تا پس از طی مراحل قانونی ، پیمانکار انتخاب وعملیات اجرایی این قطعه آغاز شود.

این مسئول درباره منابع اعتباری محور درح - سربیشه هم گفت: سال گذشته برای این محور 245 میلیارد ریال مصوب شد که شاهد رشد حدود چهار برابری منابع اعتباری آن نسبت به سال 97 بودیم و با پیگیری انجام شده ، اعتبار پیش بینی شده برای این محور درقانون بودجه امسال به ۴٠٠ میلیارد ریال افزایش یافت که رشد حدود دو برابری دارد.

خسروی- تعطیلی چهارشنبه بازار و ضرر و زیان وارد شده به برخی صاحبان مشاغل و کسبه فعال آن، سبب راه اندازی ایستگاه های فروش موقت میوه و تره بار به منظور دسترسی راحت و ارزان تر مردم به محصولات در برخی نقاط شهر شد اما گذری به مکان های استقرار این کسبه، نشان می دهد که کالاهای آنان نه تنها از نظر نرخ، تفاوتی با فروشگاه های مرکز شهر ندارد، بلکه گاهی گران تر هم عرضه می شود و نکته مهم تر رعایت نشدن برخی دستورالعمل های بهداشتی از جمله استفاده نکردن از دستکش، ماسک، مواد ضد عفونی کننده و ... است. در مراجعه خبرنگارما به مکان استقرار فروشندگان سیار میوه واقع در بولوار شهدای عبادی، هر کیلوگرم گرمک بسته به کیفیت آن از چهار تا شش هزار تومان و هر کیلوگرم سیب زمینی و پیاز به ترتیب چهار و دو هزار تومان عرضه می شد. در نقطه دیگری و در فاصله چند متری از مکان اولیه هم بسته به کیفیت محصول، گرمک کیلویی سه هزار و 500 تا هفت هزار تومان به فروش می رسید که به گفته بانوی جوان خریدار، قیمت ها تعریفی ندارد . آن طور که «زمانی پور» می گوید: هندوانه هم از هزار و 500 تا هزار و 700 تومان در این 

مکان ها عرضه می شود و با برخی فروشگاه های شهر تفاوت چندانی ندارد، در حالی که فروشگاه ها اجاره بها، هزینه آب، برق و ... می پردازند اما هزینه های اضافه از دوش کسبه سیار برداشته شده است بنابراین باید اجناس با قیمت کمتری عرضه شود.شهروندی هم با اشاره به قیمت چهار هزار تومانی سیب زمینی و دو هزار تومانی پیاز، معتقد است: قیمت ها نه تنها ارزان نیست، بلکه می توان این محصولات را با قیمت کمتر هم در مغازه ها خریداری کرد. به گفته «براتی» گوجه فرنگی سه هزار و 500 تومان در این مکان ها به فروش می رسد در حالی که می توان در برخی نقاط شهر به قیمت کمتر آن را خریداری کرد.در مراجعه به محل استقرار میوه فروش های سیار بولوار مجیدیه هم حجم انبوهی از هندوانه، گرمک، پیاز، سیب زمینی، بادمجان و ... روی زمین و زیر نور خورشید عرضه می شود و از رعایت دستورالعمل های بهداشتی توسط برخی فروشندگان و خریداران خبری نیست. شهروندی که در حال خرید گوجه فرنگی است، قیمت سه هزار و 500 تومانی آن را چندان مناسب برای عرضه توسط فروشندگان سیار نمی داند و می افزاید: قیمت اجناس در این مکان ها تفاوتی با فروشگاه ها ندارد در حالی که توقع

 می رود ارزان تر باشد.

پاسخ مسئول: رئیس سازمان سامان دهی مشاغل شهری و فراورده های کشاورزی شهرداری بیرجند از الزام فروشندگان به عرضه محصولات با تخفیف به شهروندان خبر می دهد و

می گوید: پیمانکار در حال ساخت سازه هایی به منظور تحویل به برخی مالکان خودروهای سیار برای عرضه اجناس در سه نقطه شهر است.  «لطایفی» با تاکید بر این که قراردادی به منظور درصد تخفیف محصولات توسط این کسبه منعقد نشده است، این موضوع را منوط به تصمیم شورای شهر و همزمان با تحویل جایگاه های موقت می داند و می افزاید: به مالکان تاکید شده برای رعایت موارد بهداشتی، محصولات تا زمان تحویل جایگاه روی 

تخت ها با سایه بان عرضه شود. 

 انصاری- «خواهش می‌کنم سری به بازار مرغ بزنید. در فاصله یک روز هر کیلو مرغ هزارتومان گران تر شده است، معلوم نیست چه پیش می آید که هر روز که از خواب بیدار می شویم شاهد افزایش قیمت مرغ هستیم و...». این گلایه  را یک شهروند در تماس با دفتر روزنامه مطرح کرد و خواست مسئولان هم نظارت ها را بیشتر کنند. در پی این تماس، گزارش خبرنگار ما از بازار مرغ و تخم مرغ در روز گذشته حاکی است که ترازوی افزایش قیمت این دو کالای پر مصرف روی کفه گرانی قرار گرفته است به 

گونه ای که هر چند تخم مرغ  نسبت به دو ماه پیش و در چند هفته اخیر روند کاهشی داشته است و قیمت آن بین شش تا شش هزار و 800 تومان در نوسان بوده است اما روز یک شنبه قیمت تخم  مرغ  به هفت هزار و 300  تومان رسید. از سوی دیگر قیمت مرغ که تا روز شنبه در مراکز عرضه به قیمت 10هزار و 700 تومان عرضه می شد، یک شنبه افزایش قیمت هزار تومانی داشت. رئیس اتحادیه مواد پروتئینی و مواد گوشتی بیرجند در گفت و گو با خبرنگار ما ضمن تایید افزایش قیمت مرغ و تخم مرغ اظهارکرد: نرخ مرغ براساس مرغ زنده حساب می‌شود و از آن جایی که مرغ زنده افزایش قیمت دارد، شاهد افزایش قیمت هزار تومانی مرغ هستیم. «زجاجی»  افزود :  با توجه به افزایش قیمت دان احتمال افزایش پلکانی قیمت مرغ باز هم وجود دارد.

۴۰ هزار هکتار از اراضی نهبندان آلوده به ملخ صحرایی است اما تجهیزات برای مبارزه با این حجم از آلودگی در شهرستان مهیا نیست. 

فرماندار نهبندان در جلسه ستاد مبارزه با ملخ صحرایی شهرستان که با حضور مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی برگزار شد، گفت: امکانات و تجهیزات مبارزه با ملخ های صحرایی در نهبندان محدود است و مجموعه جهاد کشاورزی استان باید شرایط ویژه ای را برای مبارزه با ملخ در نهبندان فراهم کند، چرا که دستگاه های این اداره ماموریت های دیگری هم در حوزه خود دارند. «بیکی» ادامه داد: طی بازدیدی که از کانون های آلوده به ملخ صحرایی انجام شد، سه دستگاه ulv سم پاش با مجموعه جهاد کشاورزی همکاری دارد. او با بیان این که همه دستگاه های شهرستانی مانند ارتش، سپاه، دام پزشکی، منابع طبیعی و بقیه دستگاه های دخیل برای مقابله با ملخ های صحرایی بسیج شده اند، افزود: این دستگاه ها نمی توانند همه توان‌خود را بر مبارزه با ملخ متمرکز کنند، چرا که ماموریت دستگاه های خودشان هم وجود دارد.

 به گفته او بضاعت شهرستان برای مبارزه با ملخ های صحرایی ضعیف تر است، چرا که آمادگی مبارزه با ملخ صحرایی با این حجم وسیع را از گذشته نداشته است و ندارد و نیازمند شرایط و امکانات بهتری است.

وی گفت: ارسال هواپیمای سم پاش به نهبندان باید تعیین تکیلف شود، چرا که باید باند فرود را در دو نقطه ایجاد کنیم، او با اشاره به این که باند دوم راه های در حال احداث برای فرود این نوع هواپیما مشکلی ندارد گفت: نقاط ایجاد باندهای دیگر برای جلوگیری از اتلاف منابع شهرستان باید به تایید جهاد کشاورزی برسد تا شهرستان وارد عمل شود.به گفته او ۴۰ هزار هکتار از اراضی نهبندان آلوده به ملخ صحرایی و 25 کانون آلوده در ۶ نقطه شناسایی شده است.

 

زهرا خسروی

سکوت محوطه آرامستان هر از گاهی با شیون و ناله شکسته می شود. قبل از ورود به غسالخانه، تصور دیدن جنازه ،گام هایت را سست می کند؛ کمی زمان می برد تا بپذیری این جا هم یک ساختمان معمولی است با مسافرانی که تا همین دیروز مانند تو روزگار سپری می کردند.

ساختمان این جا با دیگر نقاط تفاوت چندانی ندارد، اما بخش های خاص خود را دارد، از سردخانه و مکان نگهداری تابوت ها گرفته تا سالن تغسیل با سکوهایی که آخرین ایستگاه مسافران آخرت است، برای غسال ها اما همه چیز عادی به نظر می آید حتی دیدن جنازه های تصادفی، سوخته و ...

این را غسال 52 ساله بیرجندی می گوید که 10 سال است در این حرفه کار می کند. کاری که از گذاشتن سنگ بنا برای خانه های دنیایی آغاز و به گذاشتن آخرین سنگ خانه آخرت ختم شد. حرفه ای که چند سال قبل در کنار کشاورزی و دامداری آن را هر از گاهی در روستا تجربه می کرد اما بعد از خست آسمان بر زمین و خشکسالی های مداوم، برای گذران زندگی راهی شهر شد و بعد از 6 سال بنایی، کارش به درست کردن سردابه و غسالی ختم و در آن ماندگار شد.

با کار کنار آمده ام

«علی احمدی» هفت فرزند دارد که هیچ کدام کار او را از نزدیک تجربه نکرده اند و شاید به دلیل ترس از آن، تمایلی هم به این کار ندارند. این را می گوید و با لبخند ادامه می دهد: هرچند خانواده با این کار کنار آمده اند اما پول که باشد تفاوتی ندارد از راه کارگری باشد یا غسالی و ... .

او به میت های کرونایی هم اشاره می کند که با 

جنازه های عادی تفاوتی ندارند و کوچک ترین ترس و واهمه ای هم از انجام وظیفه در این روزها ندارد چرا که به گفته وی، جنازه های بدتر از کرونا را نیز غسل داده و کفن کرده است از قربانیان تصادف با بدن های پر جراحت تا غسل بیمارانی که بر اثر تب کریمه کنگو فوت کرده اند البته در این بین استفاده از وسایل و لوازم حفاظت فردی مانند لباس های ضد آب، ماسک، عینک و ... برای غسل میت، گاهی کار و نفس کشیدن را برای او سخت تر می کند.

او هرچند به واسطه کارش چندان اهل رفت و آمد نیست اما از روزهای کرونایی به زمان مرگ و زندگی های غریب وار تعبیر می کند که مردم با ترس و واهمه با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. وی می افزاید: جنازه ها هم غریب وار کفن و دفن می شوند؛ به عنوان مثال چند روز قبل دختر 13 ساله ای که به دلیل کرونا مادرش را از دست داده بود با گریه و زاری اصرار داشت مادرش را برای چند دقیقه از نزدیک ببیند و می گفت که از دو هفته قبل به دلیل بستری وی در بیمارستان موفق به دیدن او نشده است، که پس از اصرار زیاد توانست از پشت شیشه و برای چند ثانیه او را ببیند و دیدارشان به قیامت موکول شود. تلخی های زیادی در کارش دیده است، گاهی برخی او را «مرده شور» صدا می کنند، حتی یکی از اعضای خانواده ای که جوان از دست داده بود هنگام گذاشتن سنگ قبر، مقداری خاک روی سرش ریخت اما می گوید: هیچ کدام از حرف ها و برخوردها مرا ناراحت نمی کند، چون با کارم کنار آمده ام.او که هشت جنازه هم در یک روز غسل داده و گاهی از پنج صبح تا هفت شب کار کرده است اظهار می کند که گلایه ای ندارد. از زمان شیوع کرونا، مردم برای پرستاران دسته گل می برند و به روش های گوناگون از آن ها تشکر می کنند اما کسی به فکر غسال نیست چون بین مردم وجهه خوبی ندارد در حالی که سختی کار بیشتر است. هرچند از حقوق کارگری رضایت دارد اما آن را در مقایسه با کار سخت و نداشتن تعطیلات چندان کافی نمی داند.از مسافران آخرتی که بعد از سال ها در ذهنش ماندگار شده اند به فوت جوان معلولی اشاره می کند که با لبخند بر چهره، گویی در خواب می خندید اما گذر کودکان 9، 10 ساله به این مکان هم اشک از چشمانش سرازیر کرده است. می گوید: وقتی آن ها را غسل می دهم احساس نمی کنم میت هستند ، بلکه فکر می کنم کودکانی اند که در خواب هستند.

نان با برکت 

«ماه بانو سیادت» 47 ساله هم از سال 80 مشغول به این کار است. او ابتدا در روستا قالی بافی می کرد اما به دلیل نداشتن درآمد از این راه، همراه همسرش عازم شهر و به پیشنهاد یکی از بستگان برای گذران زندگی وارد این حرفه شد.

او گریزی به روزهای اولیه کار می زند و می گوید: وقتی برای کار رفتم مسئول مربوط گفت که این جا صحنه های متفاوتی خواهی دید؛ از جنازه های تصادفی تا سوخته و ...، اگر نمی ترسی بسم ا... و من هم به دلیل نیاز به کار، قبول کردم. 

او می افزاید: روزهای ابتدای ورود به این کار چند جنازه سوخته و تصادفی آورده بودند که با دیدن آن ها ترس بر من غلبه کرد و این موضوع را با همکارم در بین گذاشتم اما او به جای دلداری، در پاسخ گفت که اگر می ترسی دیگر نیا و من به دلیل ناچاری با همان ترس به کار ادامه دادم و صحبتی نکردم تا این که بعد از سه ماه، یک روز در حالی که تنها بودم، گفته شد باید کار غسل یک میت را انجام دهم و چون به تنهایی این کار را نکرده بودم، به سراغ جاری ام رفتم تا او در کنار من قوت قلبی باشد و از آن روز به بعد دیگر جرئت دار شدم و به تنهایی هم کار می کنم.

او که پدر و مادرش غسال بوده اند و همسرش هم مدت هاست وارد این حرفه شده ، دارای چهار فرزند پسر است که آن ها هم متمایل به کار در این حرفه هستند، این را با خوشحالی می گوید و ادامه می دهد: حتی بارها این کار را از نزدیک تجربه کرده اند.

میت، میت است

برای او میت کرونایی با غیرکرونایی تفاوتی ندارد چون از نظر خدا همه جنازه ها یکی است و بیشتر اعمال انسان سرنوشت ساز است. زمانی که برای غسل میت غیر کرونایی صرف می کنیم برای کرونایی هم وقت می گذاریم، اما سخت ترین قسمت کار مربوط به تجهیزات و استفاده از لباس های ویژه برای شست و شوی بیماران کرونایی است که گاهی نفس کشیدن و کار را سخت می کند چراکه باید حدود یک ساعت از آماده کردن وسایل تا جابه جایی میت و ... در لباس ها تحمل کنیم.

گاهی رفتار نامناسب برخی به دلیل شغل آن ها، او را آزار می دهد؛ اما دلداری و همراهی بعضی خانواده ها هم او را خوشحال می کند که می گویند شما با انجام این کار، ثواب و پاداشی برای آخرت تان ذخیره می کنید.او به روزهای کرونایی هم اشاره می کند که برخی افراد فامیل به دلیل ترس و نگرانی از ابتلا به کرونا ارتباط شان را با آن ها قطع کرده اند و در این باره توضیح می دهد: به خودمان مستقیم چیزی نمی گویند اما گاهی می شنوم که آشنایان نزدیک به دلیل غسال بودن و ارتباط با میت های کرونایی، رفت و آمد با ما را قطع کرده اند و به خانه ما نمی آیند، البته از این رفتارها ناراحت نمی شوم و آن ها را درک می کنم.

هرچند بعد از سال ها این کار برایش عادی شده و تا 13 جنازه هم در روز غسل داده است اما می گوید: هنوز هم با دیدن جنازه دختران جوان ناخودآگاه اشک از چشمانم سرازیر می شود. او هرچند حقوق دریافتی را متناسب با سختی کار نمی داند اما راضی است و می گوید: این نان برکت دارد چرا که از ناخن دست تا بازو کار می کنیم.

اکبری - اوایل اردیبهشت وام یک میلیون تومانی جمعی از سرپرستان خانوار واریز شد اما در این بین عده ای با آن که تمام مراحل ارسال مشخصات را  طی کرده  بودند باز هم وام را دریافت نکرده اند و به دنبال مرجعی 

پاسخ گو برای مشخص شدن گره کار هستند. 

یک شهروند ازکارافتاده و یارانه بگیر که از همان روزهای اول ارائه این تسهیلات، کدملی خود را از سیم کارت شخصی پیامک کرده است، گفت: با گذشت  حدود  یک ماه از آغاز پرداخت این تسهیلات، هنوز پولی به حسابم واریز نشده است. 

وی ادامه داد: در مرحله دوم پرداخت این تسهیلات دوباره کد ملی را از سیم کارت شخصی پیامک کردم اما باز هم خبری نشد. یک کشاورز نیز اظهارکرد: اطرافیانم این تسهیلات را دریافت کردند و با آن که یارانه بگیر هستم اما هنوز استعلام پیامک را دریافت نکرده ام و خبری از پرداخت تسهیلات نیست. مسئول روابط عمومی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیان این که آمار استانی تعداد دریافت کنندگان تسهیلات و جاماندگان دریافت وام یک میلیونی در اختیار نیست، افزود: بر اساس

 نامه ای که از سازمان هدفمندی یارانه ها برای شناسایی افراد جامانده دریافت شد، کار شناسایی این قشر آغاز شده است و جای نگرانی نیست زیرا برای افرادی که سیم کارت شخصی دارند و کدملی را ارسال کرده اند و هنوز تسهیلات دریافت نکرده اند، زمان وجود دارد و تسهیلات پرداخت می شود. به گفته «حجازیان» چنان چه تا پایان هفته برای افراد دارای شرایط ،تسهیلات پرداخت نشد می توانند از سازمان هدفمندی یارانه ها  در استان پیگیر باشند.  

 

خسروی- صدای بلند سحرخوان با ضربه های پی در پی به قوطی حلبی در کوچه های خاکی و باریک شهر می پیچد، مادر سراسیمه بلند می شود و به سراغ چراغ سه فتیله می رود تا بلغور پلو را که از شب قبل آماده کرده است، روی آن گرم کند. چند قاشق روغن زرد هم به آن اضافه می کند. غل غل سماور زغالی و عطر خوش چای تازه دم که در خانه می پیچد، همه را از کوچک و بزرگ برای خوردن سحری دور هم جمع و سرحال تر می کند و....

نان جو و گندم

این ها را کاسب 82 ساله ای می گوید که موی در آسیاب زمانه سپید کرده است. «عباسی» آبگوشت، اشکنه عدس و قروت را پای ثابت سفره های سحر رمضان های گذشته می داند که با روغن های محلی طعمی دیگر داشت و انرژی روزانه افراد را تا افطار تامین می کرد. او از نان جو و گندم هم به عنوان قوت اصلی مردم قدیم یاد می کند که گاهی به دلیل کمبودها، گندم با آرد ذرت مخلوط می شد و موقع خوردن نان، زیر دندان درشتی می کرد.

او به تشنگی و گرسنگی تابستان ها هم اشاره می کند که در برهه ای از زمان به دلیل قحطی افراد با کمترین مواد غذایی روزگار سپری می کردند و گاهی انجام کارهای طاقت فرسا امانشان را می برید اما ذره ای از اعتقاد مردمان سخت کوش کویر با وجود سختی ها و کمبودها برای روزه داری در این ماه معنوی کم نمی شد.

او نان گندم و جوهای قدیم را قابل مقایسه با امروز نمی داند و با تاکید بر این که در گذشته، گندم و جو با عصاره و پوسته آن تبدیل به نان می شد و به همین دلیل انرژی زیادی داشت، ادامه می دهد: آن زمان از بیماری هایی مانند فشار خون، دیابت و ... خبری نبود و مردم با نان و غذاهای ساده تا افطار را سپری می کردند و انرژی زیادی هم داشتند و بعد از افطار هم با آرامش و بدون دغدغه سر بر بالین می گذاشتند تا سحر سر حال بیدار شوند. به گفته وی، آن زمان از رادیو، تلویزیون، ساعت و گوشی برای بیدار شدن خبری نبود، بنابراین برخی افراد موقع سحر با حلبی کوچه به کوچه می رفتند و با کوبیدن بر آن مردم را برای سحر بیدار می کردند.

او به دورهمی های افطاری در گذشته هم گریزی می زند که به غذاهای ساده و محلی مانند اشکنه عدس، کشک بادمجان و ... ختم می شد و گاهی آش رشته، ماست و سبزی های محلی، رنگ و لعاب دیگری به سفره های افطار می داد.

نوجوش و قاتق بنه

شهروند دیگری هم که سن و سالی پشت سرگذاشته است؛ ماست، نان گندم و جو، شیر، عدس و نان جوش را از غذاهای اصلی سفره های افطار و سحر سال های گذشته می داند و می افزاید: افراد هر چه در توانشان بود برای وعده های سحر و افطار مصرف می کردند، گاهی مخلوط شیر و ماست  می خوردند و برخی مواقع سیب زمینی یا بادمجان  ،سیر داغ استفاده می کردند .

«محمد نادی مقدم» قاتق بنه، کشک زرد، نان ماست و سبزی، پنیر محلی و شیره انگور همراه با چای شیرین و نبات را از دیگر غذاهای اصیل گذشته برای وعده های افطار و آبگوشت و بلغور یا غلور پلو را هم پای ثابت سفره های سحر قدیم می داند که هنوز طعم آن بعد از سال ها فراموش نشدنی است. به گفته وی، پخت آش رشته، رشته محبت خانواده ها را در وعده های افطار محکم تر و قروت خنک هم تحمل گرمای تابستان های طاقت فرسای کویر در ماه مبارک رمضان را راحت تر می کرد؛ محبت ها و دورهمی هایی که مرد کهن سال از آن به سادگی و بدون تشریفات یاد می کند و 

می افزاید: دیگر کمتر می توان نمونه های آن را در زندگی های امروزی یافت.

تنوع غذایی

شهروندی هم تنوع غذایی گذشته را محدود به محصولات تولیدی خانواده ها شامل لبنیات، حبوبات و ... مطرح می کند و می افزاید: بیشتر افراد در وعده افطار از پنیر محلی، مغز گردو، سیب زمینی سیر داغ و در وعده سحری هم از آبگوشت، قروت و بادمجان، کشک زرد، صابری و غلور ترش استفاده می کردند تا بتوانند روز سخت کاری را با انرژی بیشتر پشت سر بگذارند.

«صدر» سرشیر را هم جزو غذاهای مرسوم گذشته برای وعده های افطار یاد می کند که به دو شیوه تازه و ورقه های نازک خشک شده، مصرف می شد. به گفته وی، در گذشته بعد از گرم کردن شیر، آن را روی بوته های هیزم که در اصطلاح محلی شزگ نام داشت، خشک می کردند و پس از چند روز به شکل ورقه نازکی در می آمد و مصرف می شد که هنوز مزه آن زیر زبان باقی است.

او سفره های افطار قدیم را قابل مقایسه با امروز نمی داند و با تاکید بر این که در گذشته از جوجه کباب و انواع گوشت ها و خورشت ها مانند الان خبری نبود، می افزاید: نان، خرما و تخم مرغ محلی زینت بخش سفره های افطار بود که در خانه با حضور آشنایان و همسایه ها پهن می شد و مردم به واسطه قناعتی که داشتند در صورت کمبود یا نبود محصول، نه تنها گلایه ای نداشتند بلکه با کمترین توقع و به واسطه خودکفایی، ماده غذایی دیگری جایگزین آن و از هر چه داشتند مصرف می کردند. اشکنه عدس هم کار سوپ های امروزی را می کرد.