گروه گزارش
به ظاهر یک میزگرد در خصوص مشکلات سرمایه گذاری در استان بود ولی جای شما و مدیران ارشد در این میز گرد خالی بودبه خصوص مدیران دولتی که مخاطب اصلی بودند.تحریریه خراسان جنوبی حدود سه ساعت خیلی دیدنی، شنیدنی و تاریخی بود آن ها یونیفرم برترین ها را بر تن دارند و سابقه تولید، صادرات و کار آفرینی را به حق گرفته اند. خیلی صریح، شفاف و بی پرده مشکلات را برمی شمارند ،بی سانسور و بی تعارف!! سردبیر روزنامه اطمینان داد که ضبط خاموش حرکت می کنیم
پس از این اطمینان فضای میزگرد واقعی شد آن ها دل پر دردی دارند ای کاش استاندار در این میزگرد بود و به خوبی درمی یافت که فرش قرمزی که می گویند برای سرمایه گذاران پهن شده ،شعار است و مفهوم عملی ندارد.
البته گاهی شرکت کنندگان با هم به مباحثه می پرداختند و از این اظهار نظرات خبرهای منتشر نشده ای بود که اعلام می شد آن هم از خبر ضد تحریمی.
در خصوص صادرات به افغانستان دایره بحث های موافق و مخالف خیلی پررنگ شد.
درباره برخورد بانک مرکزی با دلارهای صادراتی صحبت ها گل کرد و خیلی تنور انتقادات شعله ور شد.
این میزگرد اگر چه 3 ساعت بود ولی حرف ها و پیشنهادهای بسیار در آن بود که بخشی روی کاغذ خبر نشست.
نباید فراموش کرد که روزنامه با هدف کمک به تولید و قدمی در جهت سرمایه گذاری در استان اقدام به تشکیل این میزگرد کرد حال چقدر بتواند حرف های کارشناسان، سرمایه گذاران و کارآفرینان کارگشا باشد موضوعی است که به گوش شنوا یا ناشنوای مدیران بستگی دارد.
3 سنگ بزرگ جلوی پای تولیدکننده
ابتدا یکی از ریش سفیدان این عرصه که در حوزه تولید میخ مفتولی فعال است به سه معضل و چالش اساسی که جزو سنگ های جلوی پای کارآفرینان به حساب می آید اشاره کرد.
بنا به گفته «حسینی» محدودیت در ورود قطعات یدکی، صادرات و برگشت ارز حاصل از آن از چالش های بزرگی است که حرکت چرخ تولید را کند کرده و سبب شده است تا واحدهای تولیدی با کاهش نقدینگی به دلیل کاهش ارزش ریال در مقابل ارز مواجه شوند.
به گفته او هرچند دولت طرح گام را برای تامین نقدینگی واحدهای تولیدی پیشنهاد کرد اما چون در خراسان جنوبی اطلاع رسانی نشد واحدهای تولیدی چندان از این طرح آگاهی ندارند و نمی توانند براساس اوراقی که بانک مرکزی در اختیار واحدهای پتروشیمی و فولاد قرار می دهد مواد اولیه را تامین کنند.
در بسته 70 درصد واحدهای کوچک و متوسط
چهارمین چالشی که این فعال عرصه تولید استان به آن اشاره کرد ،به دستور العمل های دولت برای عملیاتی شدن شعارهای رونق و جهش تولید برمی گشت چرا که در این دستور العمل ها واحدهای بزرگ تولید از طریق یارانه تولید، وجوه اداره شده و... حمایت شدند اما واحدهای کوچک و متوسط که حدود 60 تا 70 درصد آن در استان تعطیل است چندان حمایت نشدند . هرچند نباید ورود دادستان، رئیس کل دادگستری و استاندار را برای به گردش درآوردن چرخ تولید این واحدها در استان نادیده گرفت چون همین ورودها سبب شد تا برخی از واحدهای کوچک و متوسط بتوانند با 20 تا 30 درصد ظرفیت کار کنند و دوباره به چرخه تولید بازگردند.
از دید او ورود مسئولان به برداشتن چوب های لای چرخ تولید این واحدها نیز زمانی اتفاق افتاد که واحدهای کوچک و متوسط به نقطه جوش یا همان بحران رسیدند و ارائه آمار و اطلاعات به استاندار و دیگر مقامات سبب شد تا آن ها به میدان بیایند و برخی از واحدها به چرخه تولید بازگردند.
این تولید کننده افزون بر چالش هایی که به آن اشاره کرد ،افزود: آن چه امسال برای واحدهای تولیدی مزید بر علت شده افزایش قیمت ارز و نبود ثبات در بازار است که سبب شده است صنایع کوچک در سراشیبی و رکود بیشتر از قبل قرار گیرند.
فقر اقتصادی و صنعتی خراسان جنوبی
دیگر فعال عرصه تولید استان نیز که زمانی مسئولیت اتاق اصناف استان را هم بر عهده داشت، به جایگاه اقتصادی خراسان جنوبی در کلان کشور اشاره و اظهارکرد که باید دلیل بی بهره بودن از شاخص های اقتصادی در استان ریشه یابی و برای رفع آن قدم برداشته شود چرا که وقتی یکی از کارشناسان حوزه صنعت برای نصب و راه اندازی یک واحد تولیدی به استان آمد، به وضوح فقر اقتصادی و صنعتی را در خراسان جنوبی احساس کرد و دلیل آن هم این بود که برای کوچک ترین قطعه ای که لازم داشت مجبور بود از استان های دیگر سفارش دهد.
به گفته «یزدان شناس» در این سال ها برای خیز استان به سمت صنعتی شدن تلاش بسیاری انجام شده است که از جمله آن می توان به پرواز سرمایه گذاری اشاره کرد اما چندان موفقیتی حاصل نشده است.
*تفسیر متفاوت مجریان از قانون
او دلایلی هم برای طرح این موضوع دارد و آن هم این که مجریان قانون تفسیرهای مختلفی از آن دارند و در دستگاه های متولی هیچ وحدت رویه ای برای صدور مجوزها احساس نمی شود.
جلسه های متعددی نیز برای رفع موانع تولید برگزار شده است و همان مسئولانی که در این جلسه ها از رفع موانع سرمایه گذاری و تولید گفته اند وقتی کارآفرین به آن ها مراجعه کرده است چوب لای چرخش گذاشته اند.
پیشنهادش هم برای برداشتن سنگ های پیش پای تولید کننده این است که یک مدیر اجرایی خودش برای راه اندازی یک واحد تولیدی اقدام کند البته به طور ناشناس تا وقتی در گود و میدان عمل قرار گرفت بداند که چطور یک کارشناس یا مدیر می تواند حرف وزیر را عوض کند و در این بین حرف استاندار و بقیه جای خود را دارد.
به گفته او، همچنین نیروی انسانی که می خواهد سنگ های پیش پای سرمایه گذار عرصه تولید را بردارد باید تربیتش هم در همین خصوص باشد و چون این اتفاق رخ نداده است سخت ترین قوانین هم متعلق به جغرافیای خراسان جنوبی است طوری که هنوز در مجلس مصوب نشده است که در استان به اجرا در می آید.
یزدان شناس به تغییر نگاه ها در این باره اشاره و اظهارکرد که تا وقتی مطالبه گری نباشد سنگ های پیش پا و چوب های لای چرخ صنعت همچنان باقی خواهد ماند و هر مسئولی که از این استان رفته و در نقطه دیگری مشغول به کار شده است به این موضوع اذعان دارد.
کوتاهی مسئولان
همچنین چرا باید دریافت یک مجوز سال ها زمان ببرد و مسئولان نگذارند تا فرش سرمایه گذاری در استان پا بخورد؟ به یاد دارم که سرمایه گذاری از اصفهان قصد سرمایه گذاری در استان راداشت و برای دریافت مجوز از یکی از نهادها بارها با مانع مواجه شد و به من برای بازشدن گره کارش متوسل شد وقتی با آن مدیر تماس گرفتم ،گفت که می خواهد چه مقدار سرمایه گذاری کند؟ گفتم هفت تا هشت میلیارد تومان که در کمال تاسف پاسخ داد ؛چه اشکالی دارد 100 یا 200 میلیون تومان هم برای این مجوز هزینه کند.
به آن مدیر گفتم این سرمایه گذار از قطب صنعت کشور آمده است و هنوز باید چیزی به او بدهید نه این که سنگ جلوی پایش بگذارید و... و سرانجام نیز چون موانع پیش پایش برداشته نشد از سرمایه گذاری صرف نظر کرد.
از دید این فعال عرصه تولید 70 تا 80 درصد چالش های پیش روی فعالان این عرصه به مدیرانی برمی گردد که می خواهند قوانین را خشک و بدون هیچ انعطافی در استان اجرا کنند که این موضوع امکان پذیر نیست و به همین دلیل جزو استان های عقب مانده در عرصه صنعت هستیم.
واحدهای تولید اسیر بانک ها
دیگر مانعی که به نظر وی سد راه تولید و سبب شده است تا حرکت چرخ کارخانه ها کند شود، مسائل مالی و بانک هاست طوری که در دیگر نقاط جهان برای تولید ،خدمات ویژه ارائه می دهند اما در ایران و خراسان جنوبی همه بنگاه های تولیدی اسیر بانک ها هستند به گونه ای که هرچه کار می کنند باید برای دیرکردها و جرایم بانکی بپردازند.
کرونا هم در این اوضاع و احوال مزید بر علت شده و کاهش تولید و تقاضا را در پی داشته است بنابراین باید نبود ثبات در بازار و مشکلات ارزی را هم به این چالش ها افزود.
در کنار این موارد بعد مسافت در قیمت تمام شده محصول تولیدی استان بی تاثیر نیست به همین دلیل باید شرایط ویژه ای تعریف شود تا صدور عمده کالاها را از مرزهای خراسان جنوبی داشته باشیم و برای بهره مندی از این فرصت نیاز به مدیریت جهادی است تا مشکلات حوزه اقتصادی و تولید رفع شود.
به گفته این تولید کننده بعد از این که سنگ های پیش پای فعالان تولید در داخل استان برداشته شد می توان دیگر سرمایه گذاران را دعوت به سرمایه گذاری در خراسان جنوبی کرد زیرا اشتباه است تا وقتی مشکلات آن هایی که در چاه هستند رفع نشده است بخواهیم سرمایه گذران غیر بومی دیگری را در چاه بیندازیم، زیرا اگر از سرمایه گذاران و فعالان عرصه تولید در خراسان جنوبی مشاوره بگیرند و آن ها از چوب هایی بگویند که توسط برخی مسئولان استان لای چرخ تولید گذاشته می شود، در آن زمان اگر بالاترین شخص اجرایی هم برای برداشتن موانع تولید قول بدهد، باز هم نخواهند پذیرفت. در کنار این، اگر سرمایه گذار ورود نکند به طور حتم چالش های پیش روی بنگاه های اقتصادی بالا و پایین دستی رفع نخواهد شد.
فرار سرمایه
این فعال عرصه تولید استان به برخی سیاست های نادرستی که سبب خروج پول از استان می شود نیز اشاره و اظهارکرد که شخصی به من گفت فلان بانک هر روز موجودی این بانک را به تهران می فرستد تا در مرکز و دیگر نقاط کشور سرمایه گذاری کنند.
همچنین خروج ثروت از استان با راه اندازی فروشگاه های زنجیره ای که روزانه 200 تا 300 میلیون تومان فروش دارند هم رخ می دهد و زمانی که خریداران کارت می کشند پول به حساب آن فروشگاه در مرکز واریز می شود که همه این موارد فرار سرمایه از استان به حساب می آید و همین فروشگاه های بی شمار زنجیره ای سبب شد تا حدود هزار و 500 بنگاه کوچک و متوسط اقتصادی استان تعطیل شود.
به گفته وی لازم است به طور حتم صنایع بزرگ استان هم حمایت شود چرا که حمایت از این صنایع رونق اقتصادی خراسان جنوبی را در پی دارد.
بخش طیور بدون اختیار
فعال عرصه صنعت طیور استان هم با تایید چالش هایی که دیگر فعالان این عرصه به آن اشاره کردند، صنعت طیور را یکی از صنایعی نام برد که با اقلیم خشک خراسان جنوبی همخوانی دارد و زنجیره این صنعت هم در استان به طور کامل وجود دارد طوری که 70 تا 75 درصد تولیدات صنعت طیور نیز مازاد بر نیاز است و باید از استان خارج شود.
به گفته «خیریه» اگر صنعت طیور حمایت شود به جرئت می توان گفت طی یک سال تولید این صنعت یک و نیم برابر افزایش می یابد البته شرط حمایت هم این است که برای صدور کالاهای تولیدی فکر شود.
با این که تولیدات بخش طیور جزو کالاهای اساسی به حساب می آید اما سرمایه گذار این بخش از خودش هیچ اختیاری ندارد چرا که برنامه های تولید، جوجه ریزی، مرغ مادر و... را دولت تعیین می کند به عنوان مثال با این که سال گذشته فعالان این عرصه تاکید بر تولید 110 میلیون جوجه داشتند اما وزارت صمت و ستاد تنظیم بازار تولید کنندگان صنعت طیور را مجبور به تولید 140 میلیون جوجه کردند که این افزایش تولید با برخورد به موضوع کرونا سبب شد تا این صنعت هزار و 200 میلیارد تومان زیان ببیند.
افزون براین مرغداری های گوشتی نیز در هر کیلو بین دو تا سه هزار تومان در قیمت تمام شده ضرر کردند و واحدهای جوجه ریزی نیز هر دانه جوجه را دو هزار تومان کمتر از قیمت تمام شده فروختند و این ها زیان هایی است که جبرانش چندین سال زمان می برد.
بنا به گفته وی، با شیوع کرونا برخی از صنایع تعطیل شدند اما برخی از واحدهای تولیدی مثل مرغداری ها مجبور بودند کارکنند. در این بین صنوف جزو فهرست اصناف زیان دیده از کرونا قرار گرفت به جز صنعت طیور که بعد از پیگیری های بسیار و دیدار استاندار با وزیر جهاد کشاورزی در آخرین ردیف صنوف برخوردار از مزایا قرار گرفت این درحالی است که در شرایط کرونا ،صنعت طیور حتی از صنعت گردشگری هم بیشتر ضرر دید.
تامین مواد اولیه چالش اساسی
خیریه تامین مواد اولیه را یکی از چالش های بسیار اساسی صنعت طیور دانست و با این که سویا و ذرت که از نیازهای اساسی طیور است زیرکلید جهاد کشاورزی توزیع می شود اما قیمت این نهاده ها از دو هزار و 450 تومان به هفت تا هشت هزار تومان رسیده است و هر چند در افزایش سرسام آور نهاده های دامی دلالان هم بی تاثیر نبودند اما برخی که پول داشتند زمانی که سویا ارزان بود آن را خریداری و در انبارها ذخیره کردند و اکنون که قیمت ها بالارفته است وارد بازار می کنند و سود می برند.
از نظر این کارشناس در حوزه طیور ضرر اصلی را تولید کنندگان متحمل می شوند چرا که به مرغ نمی شود فهماند که سویا گران است و اگر تغذیه هم نشوند خودشان، خودشان را می خورند.
هرچند دولت می خواهد مواد اولیه را به دست مصرف کننده واقعی برساند اما تامین نهاده های دامی با ارز چهار هزار و 200 تومان در شرایط تحریم کار بسیار سختی است و اگر قرار باشد جیره های غذایی به دست مصرف کننده واقعی برسد باید دان تحویل کارخانه های تولید دان شود چرا که تعدادشان محدود است و می توان نظارت درستی بر مصرف آن ها داشت.
به عقیده وی، لازم است برای صدور محصولات تولیدی صنعت به صورت مستمر برنامه ریزی شود نه این که هر وقت مازاد مصرف داشتیم صادر شود چرا که صادرکنندگان مشتری های خود را در خارج از دست می دهند مانند همان اتفاقی که برای کارخانه دان من افتاد و از ماهی 100 تن شروع کرد و بعد به 5 هزار تن در ماه افزایش داد بعد یک دفعه صدور قطع شد و مشتری های افغانستانی هم به سراغ چین رفتند.
به گفته او دیگر مشکلی که شامل حال صادرکنندگان خراسان جنوبی در ارتباط با مبادلات تجاری می شود این است که اگر کالایی به افغانستان صادر کنند ارز حاصل از آن به استان برنمی گردد چون آن ها معاملات ارزی ندارند بنابراین راه خوبی برای دور زدن تحریم هاست.
دیگر این که نرخ پایه صادراتی برای خیلی از کالاها از جمله سیمان، کاشی، سرامیک و... اصلاح شده اما برای خوارک دام این اتفاق رخ نداده است.
برخی مدیران فقط شعار می دهند
سن و سالش زیاد نیست اما تولید کننده ای است که به 20 کشور جهان محصولاتش را صادر می کند و معتقد است خیلی نمی توان دل به دولت بست چرا که برخی از دولتی ها حرف ها و شعارهای زیادی داده اند اما چندان عملی در آن دیده نمی شود، البته این را در بین مدیران استانی هم به عینه شاهد بوده ام زیرا برخی از مدیران در جلسات شعار می دهند اما خبری از عمل نیست در حالی که برخلاف این مدیران، برخی دیگر هم با این که در جلسات کمتر دیده می شوند اما مرد عمل هستند و حرف و عملشان برای کارآفرینان یکی می شود.
«علیدوست» که کارآفرین و تولید کننده در بخش قیر است با ذکر مثال به یکی از مدیران اشاره کرد و گفت: به عنوان صادر کننده با چند سازمان کار می کنم ،مدیر یک سازمان آن قدر بزرگ فکر می کند که در اتاقش به روی همه باز است و اگر حضور داشته باشد به راحتی می توانی مراجعه کنی و در مجموع همیشه در کنار صنعت گران است اما برخی دیگر رونق صادرات فقط لقلقه زبانشان است.
او معتقد است در زنجیره صادرات بسیاری از ادارات به یکدیگر متصل هستند. اگر حمل و نقل خوبی نداشته باشیم نمی توانیم فعالیت خود را توسعه دهیم اما متاسفانه در عرصه صادرات و در بخش حمل و نقل آن طور که باید از رانندگان بومی حمایت نمی شود و بیشتر رانندگان ما در حوزه صادرات غیر بومی هستند در حالی که اگر حمل و نقل از رانندگان بومی حمایت کند زمینه اشتغال بیشتری فراهم می شود. به عنوان صادرکننده برای ما هم بسیار مهم است که رانندگان در کار صادرات بومی باشند زیرا به عنوان مثال وقتی می خواهم بار را به بندرعباس ارسال کنم باید یک هفته قبل درخواست خود را اعلام کنم و از سویی دیگر سازمان حمل و نقل آن طور که باید نظارتی بر حمل و نقل خصوصی ندارد.
از سوی دیگر صادرکنندگان مطابق سیاست های اعلامی از مالیات معاف هستند و یک ماه بعد از صادرات کالا باید ارزش افزوده مالیاتی پرداخت شده به آنان عودت شود ، در حالی که در سال 99 قرار داریم اما از سال 97 هنوز رقمی دریافت نکرده ام و در این بین پول ناشی از تورم درحال بی ارزش شدن است.
وقتی به عنوان صادرکننده در استان تلاش می کنم کالایی تولید و صادر کنم باید مواد اولیه را از داخل کشور خریداری کنم و افزون بر این باید 9 درصد مالیات ارزش افزوده پرداخت شود، از سوی دیگر هنگامی که کالا صادر می شود تولید کننده از ارزش افزوده معاف می شود چرا که 9 درصد ارزش افزوده را پرداخت کرده است اما اعتبارمالیاتی به فرد تولید کننده دیر برگشت داده می شود درحالی که طبق قانون باید ظرف دو یا سه ماه برگشت کند و صادرکننده ای در استان سراغ ندارم که ظرف دو تا سه ماه ارزش افزوده خود را گرفته باشد.
او فقط به دولت نقد ندارد چرا که تولید کنندگان و صادرکنندگان را هم نقد می کند . به عقیده وی، برخی از مسئولان پایتخت نشین و استانی شعارهای بزرگی می دهند اما با وجود این ترخیص کالاهای انباشت شده در گمرک تسریع نمی شود و نمی خواهند اعلام کنند عامل آن چیست؟ مقادیر زیادی اقلام در انبار گمرک وجود دارد و هزینه ها آن قدر بالا رفته است که بار خود را رها کرده اند وبخش عمده آن تخصیص ارز برایش صادر نشده است.
او با یاد آوری سنگ اندازی ها وکارشکنی های یک کارشناس گمرک درباره تولید گفت: قطعه ای از کارخانه ما دچار مشکل شد و با این مشکل یک خط تولید خوابید و قطعه باید از کشور آلمان تهیه می شد و با هزار زحمت یک طرف ایرانی را در آلمان پیدا کردیم و او در حق ما لطف کرد و کالا خریداری شد هرچند قطعه بسیار کوچک بود اما هزینه اش دو هزار دلار بود و مقرر شد از طریق پست ارسال شود ولی این همه ماجرا نبود چرا که با وجود همه دوندگی ها وقتی کالا وارد گمرک ایران شد کارشناس گمرک در تهران آن را تاییدکرد اما وقتی وارد گمرک بیرجند شد گویا سنگ اندازی ها هم آغاز شد چرا که کارشناس گمرک که در پست مستقر بود از من خواست ضمن توضیحاتی برای قطعه مربوط پاسخ دهم که چرا آن قطعه با پست ارسال شده است زیرا ارزش آن بیشر از هزار دلار است و از نظر او چاره این بود که قطعه دوباره به آلمان ارسال و ثبت سفارش شود. این را که شنیدم از او فرصت چند ساعته گرفتم وخود را به مدیرکل گمرکات استان رساندم و او به داد من رسید اما کارشناس اصرار داشت تا دستورالعمل دنبال شود و ... این ها نشان می دهد در استان ما برداشت ها از دستورالعمل ها متفاوت است و این برداشت ها مانند چاقوی دولبه است یکی با لبه تیز ودیگری با لبه کند عمل می کند.
تغییر پی در پی مجوزها
این تولید کننده گریزی به تغییر مجوزها از سوی دولت می زند و معتقد است دولت برخی از مجوزها را مانند برق و باد تغییر می دهد آن طور که تا کارمند گمرک می خواهد دستورالعمل را بیاموزد مجوز تغییر می کند و دستورالعمل جدید می آید.
اما موضوع دیگری که تولید کنندگان استان با آن مواجه هستند نبود امکانات تخصصی در حوزه صنعت و نبود نیروی ماهر است و از آن جایی که خراسان جنوبی به فرهنگ شهرت دارد و شاید به همین دلیل است که بیشتر خانوادههای ما در استان به ویژه مراکز آموزشی و پرورشی هستند و فقط طرز تفکر معلم وکارمند دولت مطرح است و این سبب می شود تا صنعت گر زیادی در استان نداشته باشیم و از 30 سال پیش تاکنون صنعت گر زیادی در این خطه از کویر پرورش نیافته است که این عوامل دست در دست هم داده است تا بیشتر مصرف گرا باشیم و به نوعی با تفکرکارمند دولت بزرگ شویم.
او که معتقد است باید همراه با توسعه استان فرهنگ کار هم توسعه یابد، بخشی از مشکلات را مربوط به دانشگاه دانست و گفت که در دانشگاه ها نیروهای ماهر تربیت نشده است به عنوان مثال گاهی اوقات واحدهای دانشگاهی استان به ما مراجعه می کنند و تلاششان برقراری ارتباط بین صنعت و دانشگاه است چرا که تعداد دانشجویان کم شده ودانشگاه ناچار است درآمد کسب کند که ما هم برای برقراری ارتباط صنعت و دانشگاه موافقت کردیم اما وقتی دانشگاهیان طبق بررسی دیدند کار سخت است و باید به خود زحمت دهند همه بی خیال شدند و کار را رها کردند.
علیدوست در ادامه سخنانش به خروج ثروت از استان اشاره کرد و افزود: بیشتر تفکر ما براین است که وقتی به تهران و مشهد می رویم مایحتاج خود را از همان جا خریداری کنیم این درحالی است که با خرید کالای تولید داخل استان از خروج ثروت جلوگیری و از تولید داخل حمایت می شود.
گاهی برخی از مسئولان برداشت های نادرستی از شعارهای سال دارند و به جای آن که در صنعت و تولید واحدی دست و پا شکسته را کمک کنند، به دنبال کمک به واحدهای خوب و معروف هستند و از سوی دیگر عواملی مانند افراد فاقد مهارت هم در بخش صنعت و تولید استان دیده می شوند و در برخی از شهرهای کوچک اعتماد به نفس تولید کننده و اعتماد به نفس کارکردن از بین رفته است.
خراسان جنوبی بیشترین مرز مشترک را با کشورافغانستان دارد و95 درصد فروش واحدهای تولیدی من صادراتی است اما به افغانستان یک درصد هم صادرات ندارم از سویی دیگر دولت می گوید ارز حاصل از صادرات را برگشت دهید در حالی که تاجر افغانی به ما ریال می دهد و با این شرایط حاضر نیستم ریال دریافت کنم .
او معتقد است؛ برخی از ما منتظریم مدیر دولتی معجزه و بازار ایجاد کند درحالی که مسئولان ما به طور ثابت در استان حضور ندارند. یک استاندار که برنامه های اقتصادی را دنبال می کند بعد از یک سال جایش با استاندار و فردی دیگر عوض می شود و سیاست های مدیر جدید هم متفاوت است و این وسط تولید کننده و صادر کننده دچار سردرگمی می شوند.
لزوم توانمند سازی روستاها
سال ها در میدان تولید فعال بوده و مدتی است که در عرصه خدمات و گردشگری فعالیت دارد. او در این بحران کرونایی از چالش های پیش روی این بخش صرف نظر می کند چرا که بارها و بارها از آن سخن گفته است و فقط به زیان و ضررهای پساکرونا در این بخش می پردازد.
«کاشانی» که به عنوان آخرین نفر در این میزگرد از تنگناها و کم و کاستی ها گفت به این موضوع اشاره کرد که یکی از حوزه هایی که در بحران جهانی کرونا بیشترین لطمه و صدمه را دید، گردشگری بود و در خراسان جنوبی نیز با چهار اثر ثبت شده جهانی و 900 اثر در فهرست آثار ملی ایران به عنوان یکی از قطب های گردشگری ایران و جهان، چرخ حرکت فعالان آن از حرکت ایستاد و در همان نیمه راه با هزار قسط و قرض ماندند طوری که بسیاری از آن ها مجبور به تعدیل نیرو و تعطیلی واحدهای گردشگری خود شدند.
اعتقاد این کارشناس حوزه گردشگری برای چرخش صنعت گردشگری ، توانمند سازی روستاهاست چرا که اگر این پادگان ها در نقاط مرزی و روستایی حفظ شود به طور حتم اقتصاد روستایی رونق و به تناسب آن، گردشگری روستایی هم رونق می گیرد.
او به رونق این صنعت از چهار سال قبل با تلاش فعالان این عرصه و در نتیجه آن رقم خوردن اشتغال زایی خوب در صنعت گردشگری اشاره و اظهار کرد که چرخ این صنعت تا حدودی به چرخش درآمده بود اما با شیوع کرونا درهای باز شده این صنعت نیز بسته شد و از رونق افتاد.
با ادامه دار شدن تاخت و تاز کرونا رکود این صنعت همچنان ادامه دارد درهای واحدهای گردشگری یکی پس از دیگری در حال بسته شدن است و در نتیجه بیکاری نیروها رقم می خورد.
او از دولتمردان هم گلایه دارد چرا که سیاست های حمایتی در قالب پرداخت تسهیلات فقط توانست جوابگوی زیان و ضررهای وارد شده به این صنعت طی سه ماه اسفند، فروردین و اردیبهشت باشد و با این که اکنون در مرداد هستیم اقتصاد گردشگری هیچ تفاوتی با سه ماه اول شیوع کرونا ندارد.
به گفته کاشانی اگر قانون تسهیلات بانکی فقط همان سه ماه را شامل می شود از بلند گوی مردم یعنی رسانه می خواهیم صدای فعالان این عرصه را به گوش مسئولان کشوری برسانند چرا که بسیاری از فعالان گردشگری در وسط بیابان های برهوت با دریافت تسهیلات بناهایی ساخته اند که در این اوضاع و احوال کرونایی توانی برای قد راست کردن ندارند به عنوان مثال در این اوضاع و احوال کدام فعال می تواند هرماه 22 میلیون تومان قسط بپردازد.
کاشانی با اشاره به چهارمین سالگرد ثبت جهانی کویر لوت از نمایندگان خراسان جنوبی در مجلس شورای اسلامی می خواهد که در حوزه اقتصاد گردشگری و صنایع دستی ورود کنند چرا که در دور قبل تکلیف نمایندگان در این حوزه مشخص نبود.
او پرداخت هزینه های گزاف مالیاتی را دیگر سد و مانعی دانست که داد فعالان این عرصه را درآورده است به عنوان مثال یکی از فعالان این حوزه در اینستاگرام فعالیت داشت و 50 پست گذاشت و بر این اساس برایش پرداخت 250 میلیون تومان مالیات بریده شد در حالی که در قانون چنین چیزی وجود ندارد که بر اساس پست های اینستاگرامی، مالیات تعیین شود.