یادداشت
تعداد بازدید : 5
نبود حامی مالی یا ضعف ما؟!
نویسنده : سید حسین حسینی
تاریخ ورزش این دیار به ما می گوید، استعداد های ورزشی خراسان جنوبی هر گاه اندک فرصتی را به دست آورده به بهترین شکل قدرت خود را به نمایش گذاشته اند.
تا قبل از تشکیل استان خراسان جنوبی و زمانی که کسب عنوان در استان پهناور خراسان به اندازه یک قهرمانی کشور زحمت داشت، بارها ورزشکاران شهرهای مختلف جنوب خراسان با وجود کمبودهای شدیدی که وجود داشت، در رشته های مختلف از جمله فوتبال، والیبال، بسکتبال، هندبال، بوکس، ژیمناستیک، زورخانه ای،کشتی و... موفق به کسب عنوان قهرمانی شدند و برخی ها هم حتی تا عضویت در تیم های ملی به پیش رفتند. البته این که خراسان در بیشتر رشته های ذکر شده خود از مدعیان اصلی در کشور بود، کسب این موفقیت ها را سخت تر می کرد.
بعد از تشکیل خراسان جنوبی و هموار شدن حضور ورزشکاران استان در رقابت های کشوری به نظر می رسید، دوره درخشانی در ورزش قهرمانی استان به وجود آید، ولی یک سد بزرگ جدید به نام نبود حامی مالی پیدا شد در حالی که در دهه های پیشین رقابت های ورزشی بیشتر به صورت قهرمانی استان و کشور برگزار می شد و هزینه های آن بیشتر بر عهده فدراسیون ها یا ادارات تربیت بدنی بود اما به تدریج عمده رقابت ها در رشته های مختلف به صورت لیگ و با حضور تیم های باشگاهی برگزار می شود که باید به صورت خصوصی و بدون کمک های دولتی انجام شود.
سیاست یک بام و دو هوایی که در آن از یک سو هزینه چند 10 میلیاردی و گاهی بیشتر باشگاه های حاضر در لیگ برتر به ویژه فوتبال را به صورت مستقیم و غیرمستقیم دولت پرداخت می کند و از طرفی کمک های بسیار کمتر به یک تیم که عمده آن را جوانان محروم ولی با انگیزه شهرستانی تشکیل می دهند،ممنوع است!
از طرفی موضوع حمایت بخش خصوصی است که در بیشتر اوقات بیان می شود که در استان وجود ندارد اما به راستی این سخن به چه میزان درست است و آیا به راستی هیچ حامی مالی در استان وجود ندارد؟
تجربه این سال ها می گوید مشکل ما قبل از آن که مربوط به نبود حامی مالی باشد به نوع برخورد ما با حامیان مالی مربوط می شود. نگارنده طی سال های فعالیت دست کم چندین مورد به صورت مستند در اختیار دارد که حامیان مالی قدرتمند برای سرمایه گذاری در ورزش این دیار و تیم داری اعلام آمادگی کرده اند ولی به علت برخورد نامناسب یا علل دیگر عطای حضور در ورزش استان را به لقای آن بخشیده اند.
به طور قطع این که با استناد به بخشنامه ها بیان کنیم که نمی توانیم هیچ کمکی به تیم داری انجام دهیم و هیئت های ورزشی راکه با قبول مشکلات مختلف برنامه های مهمی مانند حضور در لیگ های کشور یا میزبانی های بزرگ تدارک دیده اند با مشکلاتشان تنها بگذاریم، کاری ساده ای است، اما مسئولان محترم بیان کنند به جز نامه نگاری چه اقدامات عملی برای تشویق و جذب حامیان مالی قدرتمند انجام شده است؟
نتیجه این شده است که امروز نماینده ما در لیگ 3 فوتبال که می توانست به لیگ 2 صعود کند به علت نبود حمایت کافی و با وجود صعود در مرحله دوم لیگ 3، حضورش در رقابت های سال بعد در هاله ای از ابهام قرار دارد. هیئت کشتی ما با وجود موفقیت در سال های اخیر و کشف استعداد های خوب در این رشته مطرح می کند که امسال در رقابت های لیگ شرکت نمی کند، تیم های اسکواش آقایان و راکت بال بانوان هم با وجود موفقیت های اخیر و کشف استعدادهای خوب از اظهار نارضایتی حامی مالی به دلیل برگزاری متمرکز مسابقات سخن می گویند که شاید به حضور نیافتن این تیم ها در مسابقات به دلیل مشکلات مالی منتهی شود.
تیم هندبال زغال سنگ طبس، نماینده استان در لیگ برتر هم ضمن اعلام نارضایتی از نبود حمایت های اداره ورزش و جوانان اعلام می کند که ما دیگر به اداره ورزش و جوانان کاری نداریم!موارد ذکر شده بر این نکته تاکید دارند که یافتن حامی مالی و حفظ آن در استان به برنامه ای منسجم و کاربردی نیاز دارد، البته نباید از یاد برد که در این بخش مهم، نقش متولیان ورزش استان انکار ناشدنی است پس می توان با برگزاری نشست های تخصصی و کارشناسی با مسئولان هیئت ها و حتی بخش خصوصی برای رفع مشکلات چاره اندیشی کرد و حتی از آن در ادوار مختلف بهره برد.
امید آن که مسئولان محترم چه در اداره ورزش و جوانان و چه استانداری با توجه به آثار مثبت رشد ورزش قهرمانی که در واقع پیشانی ورزش هر منطقه است، همانند بسیاری از استان های دیگر قدم های موثری بردارند تا شاهد دلسردی استعدادهای مطرح استان نباشیم.