چرخ آبرسانی سیار همچنان می چرخد

احتمال افزایش تعداد روستاهای قاین  که با تانکر آبرسانی می شود درسال جاری وجود دارد.
به گزارش «خراسان جنوبی » هرچند در ماه های پایانی سال قبل و همچنین آغازین روزهای سال نو میزان بارش باران در سرزمین تفتیده خراسان جنوبی و از جمله قاینات مناسب بود و تا حدودی از نگرانی های بی آبی کم شد اما این موضوع باعث نشد تا زخم عمیق خشکسالی بهبود یابد و باز هم صدای عطش و بی آبی از روستاهای شهرستان بلند است.
هر چند تا پایان سال قبل 39 روستای قاینات با تانکر آبرسانی می شد اما در آستانه روزهای گرم سال  شواهد حکایت از این دارد که نیاز مردم  و زنده نشدن منابع آبی ، از احتمال افزایش تعداد روستاهای نیازمند آبرسانی خبر می دهد.
مدیر امور آب وفاضلاب روستایی قاینات با بیان اینکه برخی روستاهای شهرستان با بحران بی آبی مواجه هستند از  احتمال افزایش روستاهایی که با تانکر آبرسانی می شوند درسال جاری خبر می دهد و می گوید : سال گذشته یک هزار و 568  سرویس آب با 3دستگاه تانکر به 39روستای شهرستان  که مشکل آب آشامیدنی داشتند حمل شد.
دراین  روستاهای شهرستان یک هزار و 950 خانوار ساکن هستند و پیش بینی می شود درتابستان 96باتوجه به ادامه خشکسالی ، تعداد روستاهای نیازمند آبرسانی  به45روستا افزایش یابد.
«عیدی» با اشاره به کاهش شدید منابع آبی و تداوم خشکسالی ها ، آبرسانی سیار را یک شیوه مدیریتی عنوان می کند  که برای مواقع بحرانی و ضروری شکل گرفته است اما تداوم خشکسالی ها باعث شده است تا آبرسانی سیار در شهرستان قاینات ادامه دار باشد.
وی با بیان این که سال گذشته 18هزار و906 مترمکعب آب به  39روستای شهرستان با جمعیتی بالغ بر4هزار نفر حمل شده است می گوید: تخصیص نیافتن  اعتبارات آبرسانی سیار و نامساعد بودن شرایط جاده ای برخی از روستاها از جمله مشکلاتی است که برای آبرسانی سیار به روستاهای فاقد آب آشامیدنی و یا روستاهایی که بر اثر خشکسالی با کمبود شدید آب آشامیدنی مواجه هستند محسوس بوده و جدی تلقی می شود.
به گفته این مسئول  سال گذشته آبرسانی سیار در این شهرستان  345میلیون تومان اعتبار داشت که اعتبار تخصیص یافته کمتراز 50درصد این رقم بود و علی رغم مشکلات پیش رو و  تخصیص نیافتن اعتبارات باز هم تلاش بر این بوده است که خدمت رسانی به مردم  به صورت شبانه روزی و حتی با دیون ادامه یابد.
 وی  مجموع فاصله  حمل آب شرب بر اساس کیلومتر در طول 12 ماه سال 95 رابه میزان 23 هزار و949کیلومتر بیان می کند و می گوید:بیشترین آب شرب حمل شده در سال 95 به روستاهای دره باز، عباس آباد میم از بخش نیمبلوک ،  شندان عرب و اندریک از بخش مرکزی و کرچ از بخش سده بوده  است.البته اواخرسال گذشته  4روستا شامل اندریک،شندان عرب،فتح آباد وعلی زنگی ازچرخه آبرسانی سیار خارج شدند.
«عیدی » فرسودگی ۳۲ درصد شبکه‌های توزیع و انتقال آب روستایی شهرستان را یاد آور می شود و می افزاید: از یک هزار و ۳۵۰ کیلومتر شبکه توزیع و انتقال روستایی شهرستان حدود ۴۱۸ کیلومتر فرسوده است که این امر سبب هدر رفت ۴۲.۵ درصد آب می‌شود.
 از ۲۳ هزار مشترک نیز ۳۰ درصد آن‌ها معادل شش هزار و ۶۰۲ نفر دارای انشعاب فرسوده هستند.
مدیر آب و فاضلاب روستایی قاینات به تأثیر خشکسالی بر تأمین آب شرب روستا‌ها اشاره کرد و افزود: براثر خشکسالی عمق چاه‌ها در برخی از مناطق روستایی از ۱۵۰ تا ۱۷۰ متر به ۲۵۰ متر رسیده است.
«عیدی» بابیان اینکه این موضوع سبب کاهش دبی آب شرب شده است، بیان داشت: با ادامه روند خشک‌سالی‌ها از ۴۸ چشمه، چاه و قنات تأمین‌کننده آب ۱۰ منبع خشکیده و یا در آستانه خشک شدن هستند.
وی ادامه داد: همچنین به دلیل برداشت بی‌رویه منابع آب زیرزمینی و خشکسالی‌های طولانی چشمه‌ها و قنوات در آستانه خشک شدن بوده و روستا‌ها در معرض تنش آبی قرار دارند که نیاز مبرم به حفر چاه جدید و کف شکنی برای تأمین آب شرب است.
اعتبارات قطره‌چکانی
مدیر آب و فاضلاب روستایی قاینات با تأکید بر این که  هرساله با تزریق قطره‌چکانی اعتبارات این بی‌آبی تکرار می‌شود، می افزاید : برای حل مشکل تأمین آب شرب پایدار در روستا‌ها باید فکر، بودجه، زمان و مدیریت صرف شود.
وی تأمین آب شرب را مشکل و بحران اصلی روستاهای قاینات عنوان می کند و می گوید: در حال حاضر در بسیاری از روستاهای شهرستان افراد برای تأمین آب مورد نیاز دام سبک و سنگین و نیز اشجار خود ناچار به استفاده از آب شرب هستند و اگر مانع این کار شویم با تخلیه روستا‌ها روبه‌رو خواهیم بود چرا که اقتصاد خانواده‌ها به دامداری و کشاورزی وابسته است. وی با انتقاد از اینکه در سال‌های گذشته از بحث اقتصاد آب و منابع انسانی غفلت شده است، می افزاید: ارزان بودن آب شرب سبب شده تا بازدارندگی کافی برای مردم در راستای  صرفه‌جویی ایجاد نشود.
مدیر آب و فاضلاب روستایی قاینات با تأکید بر اینکه باید مدیریت مصرف صحیح آب در روستا‌ها نهادینه شود، ادامه می دهد:  استفاده بهینه از آب شرب یک فرهنگ نیست درحالی‌که اگر این امر به یک فرهنگ تبدیل شود در همین وضعیت بحرانی می‌توان فقط با ۱۰ درصد صرفه‌جویی و مدیریت مصرف بسیاری از بحران‌ها را پشت سر گذاشت.