رک گویی مودبانه

رک گویی یعنی صراحت لهجه و جسارت در بیان حقیقت نه جسارت در بی احترامی به دیگران؛ بر این اساس افرادی که به بهانه رک گویی هر چه به ذهن شان می‌رسد را می گویند باید بدانند بی ادبی را با رک گویی اشتباه گرفته و نشانه بارزی از نبود اعتماد به نفس و دست کم گرفتن خود را به نمایش گذاشته اند. به گزارش «عصر ایران» ادب و احترام در گفتار از هر چیزی مهم تر است و صراحت و صداقت یعنی روشن گویی و روشنی در گفتار که دور از هر گونه طعنه و منظور خاصی باشد و موجب رنجش نشود.

به نظر می رسد آقایان رک گوتر از خانم ها باشند به عنوان مثال، اگر عقیده یک مرد را درباره موضوعی بخواهید او راحت تر و با صراحت بیشتری ابراز عقیده می کند در حالی که یک خانم با حاشیه پردازی همان مضمون را بیان می کند.

بد نیست بدانید یکی از ویژگی های اشخاص باهوش توانایی آن ها در پیش بینی آینده است، بنابراین به راحتی عواقب رک گویی های بی پرده را می توانند درک کنند.

رک گویی می تواند کلامی یا عملی باشد و اگر فرد رک گو در صدد رنجاندن دیگری باشد و از روی قصد و عمد به آن مبادرت ورزد در حقیقت نوعی آسیب روانی به شخص وارد می کند و این عمل به طور معمول مواقعی رخ می دهد که شخص در صدد انتقام از دیگری باشد یا حسادت باعث شود پرخاشگری خود را در قالب بی پرده گویی نمایان سازد و به شخصیت فرد خدشه وارد کند.

بر این اساس اگر رک گویی به آسیب روانی منجر شود از شأن و اعتبار شخصیت فرد رک گو می کاهد و روابط اجتماعی او را به خطر می اندازد. پس باید با کنترل زبان و گفتار در نظر دیگران پخته تر، باهوش تر، مودب تر و خوش مشرب تر جلوه کرد و مورد پذیرش و احترام همگان قرار گرفت. برای این منظور باید مثبت اندیشید و نیمه پر لیوان را دید، شکیبایی را تمرین کرد و آستانه تحمل خود را افزایش داد. سریع از کوره در نرفت و   بردباری به خرج داد.