خرمشهر و درسی که امروز باید گرفت

 خرمشهر، یک شهر نبود در صدها فرسنگ آن سوتر که ما مردمان خراسان جنوبی از آن فقط نامی شنیده باشیم، البته بود اما از وقتی اولین گلوله به اولین آجر دیوار این شهر اصابت کرد، خرمشهر شد همه ایران. هر رزمنده را هم که تیری یا ترکشی در جان می نشست، فغان از حنجره همه ایرانیان برمی خاست. وقتی خرمشهر را خونین شهر خواندند، خون در دل همه ما نشست و برخاستیم به «خواستن آزادی» خرمشهر. دشمن سنگر گرفت و ما تیر در سنگرش نشاندیم. خواست خانه ساز کند ولی ما آن ساز نامیمون را ناساز کردیم. یک لحظه آرامش نداشتیم تا خرمشهر، اسیر بود. یک لحظه هم دشمن را آرام نگذاشتیم تا به قدرت او را از این شهر راندیم و رسیدیم به سوم خرداد که یوم ا... شد برای ما و در تقویم به عنوان روز مقاومت و پیروزی نشست تا یادمان بماند بر ما و میهن ما چه رفته است و چگونه در جنگی که ده ها کشور و همه ابرقدرت ها در آن همسو شده بودند و شکست ما را نقشه می کشیدند چطور، به آب شستیم هر چه بر کاغذ آورده بودند.دنیا دید که مردان ما، مستظهر به دعا و حمایت زنان مان، چه حماسه ای آفریدند و چگونه باز ستاندند، خرمشهر را. نقش آن چه در آن ایام رفت، در کتاب ها نشسته است. فیلم ها و تصاویر هم حکایت ها دارد از آن ایام ا... که خرمشهر را به سوی آفتاب برد و به آغوش ایران بازگرداند. از گلدسته های مسجد جامع، اذانی برخاست که یاد شهیدان را زنده می کرد و روزی شکل یافت که تا همیشه ما را به رسم مقاومت می خواند که برای رسیدن به پیروزی، جز مقاومت، گزینه دیگری جواب نمی دهد وقتی جهان به قاعده جنگل اداره می شود. اگر شهدای خرمشهر امروز هم بودند باز پرچم مقاومت را برمی افراشتند در برابر دنیایی که زبانش به زور می چرخد. تا ترازوی تعاملات را زور تنظیم می کند نیز جز این نمی توان سنگی در ترازو گذاشت. آن روز هم با خون و غیرت مان اقتداری ساختیم که دشمن را شکست و امروز هم به طور قطع می توانیم قوت های در بازو و تجربه های در سر را به اقتداری تبدیل کنیم که دشمن را بشکند و باز شادی را روزی ما کند چنان که یادمان هست در روز سوم خرداد سال 61، وقتی خرمشهر آزاد شد همه ایران خندید و مردم در شهر و روستای جنوب خراسان آن روز و خراسان جنوبی امروز به شکر و شادی برخاستند. خیابان شهدا و میدان امام بیرجند هنوز در یاد دارد آن ساعت های شاد را که غریو از جان مردم به آسمان می رفت. یادش بخیر و در حوادث دیگر روزگار پر تکرار باد. ان شاءا...