تجربه گران سنگ از رقابت ثانیه ها

زهرا قربانی -   اواخر ماه گذشته ورزش استان شاهد هنرنمایی یکی از بانوان استان در آن سوی مرزها بود. آرزو حسینی مچ انداز ملی پوش بیرجندی در رقابت های آسیا پنجه در پنجه حریفان قدر خود انداخت و توانست دو مدال انفرادی و یک مدال تیمی برنز را از آن خود کند و با این افتخارآفرینی بزرگ اسمش را در فهرست ستاره های ورزشی استان به ثبت برساند.
این ورزشکار با اخلاق در وزن ۶۰ کیلوگرم در دو دست راست و چپ برای تیم‌ملی بانوان که برای اولین بار به مسابقات آسیایی اعزام شده بود، افتخار آفرینی کرد.«حسینی» در حالی در جایگاه سوم این رقابت ها ایستاد که اولین نفری بود که چندی پیش در رقابت های کشوری با کسب مدال طلا بلیت پرواز به رقابت های آسیا را گرفت. این ورزشکار پر تلاش که هنوز خستگی سفر به رقابت های قزاقستان از تنش بیرون نرفته است، این روزها جدی تر و قوی تر و با تجربه ای که از اولین حضور برون مرزی خود به دست آورده است، تمرین می کند تا بتواند در رقابت های بعدی عملکرد بهتری را به نمایش بگذارد.
سطح بالای رقابت ها
او در خصوص حضور تیم‌ملی بانوان در مسابقات آسیایی برای اولین بار و سطح مسابقات می گوید: به عنوان تیم بانوان ایران، اولین دوره بود که در این مسابقات شرکت می‌کردیم و تجربه بین‌المللی نداشتیم. سطح مسابقات بسیار بالا بود و رقابت‌های سنگینی را با حریفان برگزار کردیم در حالی که   بیشتر شرکت کننده ها از قهرمانان جهان بودند.
به گفته وی مکان برگزاری مسابقات در شهر آلماتی قزاقستان بود، دهکده ای در فاصله ۶۰ کیلومتری شهر که آن جا قرنطینه بودیم و مسابقات را هم در آن مکان برگزار کردند.وی به این نکته هم اشاره می کند که این کشور، مهد مچ‌اندازی دنیاست و در این دوره از مسابقات به مقام قهرمانی هم دست یافت. بیشتر مچ‌اندازهای قزاقستانی، قهرمان جهان هستند و این موضوع کار را برای ما خیلی سخت می‌کرد با وجود این ورزشکاران تیم ملی تمام توان خود را به نمایش گذاشتند طوری که تیم‌ملی مچ‌اندازی ایران در این دوره از مسابقات با کسب ۴ مدال طلا، ۷ مدال نقره، ۲۰ مدال برنز و مجموع ۳۱ مدال در جایگاه سوم آسیا بعد از قزاقستان و قرقیزستان قرار گرفت که این نتیجه حریفانمان را شوکه کرده بود و دستاورد بسیار خوبی محسوب می‌شد.
رعایت نشدن قوانین
او درباره داوری های این دوره از رقابت ها می‌گوید: داوری ها با این که در حد جهانی بود اما قوانینی را که در سطح جهان و مختص مچ اندازی است، رعایت نمی کردند.
او با اشاره به این که در این رقابت ها مشکل خاصی نداشتم و فقط جلوی بازویم پاره شد درباره عملکردش در این رقابت ها می گوید: از مسابقه دست چپم زیاد راضی نبودم که آن هم شاید به دلیل استرس زیاد در این رقابت ها بود اما مسابقه دست راستم عالی بود.
او در خصوص برنامه های بعدی اش برای حضور در میدان های ملی و بین المللی می گوید: یک ماه دیگر مسابقات کشوری به صورت لیگ المپیاد برگزار می شود و در فروردین هم دوباره در رقابت های آسیا شرکت خواهم کرد و به همین دلیل تمرینات را با شدت بیشتری شروع کرده ام و با اراده قوی تر و جدی تری ادامه خواهم داد.
این ورزشکار ۲۷ ساله بیرجندی درباره سابقه این رشته ورزشی در ایران می‌گوید: رشته ورزشی مچ‌اندازی، حدود چهار سال است که در ایران طرفدارانی پیدا کرده است و باشگاه‌هایی هستند که آن را به صورت حرفه‌ای آموزش ‌دهند. من هم از سال 96 از مسابقات شهرستانی شروع کردم، بعدکه اول شدم در مسابقات انتخابی استان و سپس کشور شرکت کردم و امسال هم با کسب مدال طلای کشوری در رشته مچ‌اندازی با دست چپ و راست، به عنوان نماینده کشورمان در نوزدهمین دوره رقابت‌های مچ‌اندازی قهرمانی آسیا شرکت کردم.
شرایط خاص مچ اندازی
این بانوی مچ انداز که استعدادش را خودش کشف کرده است، می افزاید: مچ اندازی هم مشابه دیگر رشته های ورزشی تکنیک‌های خاص خودش را دارد و برای اجرای شان در مسابقه باید تمرینات خاصی هم داشت و اگر فردی بخواهد وارد این رشته ورزشی شود، باید به این موضوع توجه کند.
به گفته وی برای فعالیت به صورت حرفه‌ای در این رشته ورزشی، یک میز به نام میز مچ‌اندازی داریم که روی آن، دو پد جانمایی شده است و مسابقات آن هم مثل هر مسابقه ورزشی دیگر، قوانین خاص خودش را دارد، این‌که چطور دست‌مان را روی پد بگذاریم، چطور مچ حریف را بگیریم و ... و اگر رعایت نشود، خطاست و نتیجه مسابقه به نفع حریف ثبت خواهد شد.وی می افزاید: مسابقه مچ‌اندازی با دستور داور شروع می‌شود و دو نفر به رقابت می‌پردازند. بنابراین مسابقات این رشته با آن چیزی که بعضی‌ها در خانه با دوست و آشنا، مچ می‌اندازند، خیلی فرق می‌کند و قابل مقایسه نیست.
افزایش اعتماد به نفس
او با تاکید بر این که این رشته ورزشی به شدت باعث افزایش اعتماد به‌ نفس انسان می‌شود و این خودباوری، در بقیه مراحل زندگی هم به درد می‌خورد، ادامه می دهد: مسابقات مچ‌اندازی در صدم ثانیه تمام می‌شود و شرکت در این رقابت ها استرس زیادی به فرد وارد می‌کند.
رو به رو شدن با حریفی که نتیجه مسابقه با او در چشم بر هم زدنی مشخص خواهد شد، خیلی استرس زاست.
به گفته وی در مسابقات مچ‌اندازی اگر هر دو حریف، خیلی حرفه‌ای باشند، مسابقه در صدم ثانیه تمام خواهد شد، اما در مسابقات معمولی‌تر هر مسابقه در نهایت 3 ثانیه طول می کشد که همین 3 ثانیه، انرژی زیادی از انسان می گیرد.
وی می گوید: مصدومیت‌های این رشته به دلیل سنگین‌ و رقابتی بودن و فشار زیادی که روی دست می‌آورد، خطرناک است بنابراین به آن سادگی نیست که در قاب تلویزیون یا در شبکه‌های اجتماعی بازنشر  می شود.او ادامه می دهد: با وجود این مسابقه به شدت هیجان‌انگیز، مفرح و دوست‌داشتنی است و افرادی هم‌ که قصد دارند در این رشته ورزشی فعالیت کنند اولین نیاز علاقه و پشتکار است که باعث موفقیت انسان در هر رشته و کاری می‌شود و خیلی ویژگی ظاهری خاصی برای موفقیت در این رشته وجود ندارد اما اگر دست بلندتر باشد به ویژه انگشت‌های دست، شانس موفقیت بیشتر است.
وی به این نکته هم اشاره می کند که هزینه‌های فعالیت در این رشته ورزشی کم نیست چرا که لازمه موفقیت در هر رشته ورزشی تغذیه درست است و هم اکنون ورزشکارهای قدرتی مثل بدن‌سازها، بالاخره یک سری مکمل‌های قانونی استفاده می‌کنند و ... که همه این‌ها هزینه‌زاست و البته باید زیر نظر مربی باشد.