آیا جزو آدم هایی هستید که احساس تنفر و خشم نسبت به خود دارند، از خودشان بیزارند و هرگز خود را کافی نمی دانند؟ همواره با زبانی تحقیر کننده درباره خود سخن می گویند و دیدی بی رحمانه و طلبکار نسبت به خودشان دارند. به گزارش «هنر زندگی»، این افراد حق خسته شدن، ناراحت شدن، غمگین شدن، مضطرب شدن، خشمگین شدن و هیچ احساس انسانی دیگری را به خود نمی دهند. موضوع زمانی عجیب تر می شود که این افراد بسیار دلسوز دوستان و آشنایان خود هستند.
ریشه نامهربانی افراد نسبت به خودشان: بزرگ ترین ریشه نامهربانی نسبت به خود این است که بیشتر افراد مدام خودشان را در منگنه قرار می دهند چرا که فکر می کنند اگر با خودشان مهربان و سهل گیر باشند تبدیل به یک موجود تنبل و بی فایده می شوند.
پیامدهای نامهربانی افراد با خود: زمانی که فردی به روش خودسرزنشی به خود انگیزه می دهد، مدام ترس از شکست دارد. وقوع هر خطایی برای او غیر قابل تحمل می شود. به همین دلیل زمانی که به هدفی نمی رسد خیلی زود با خود قهر می کند و خیلی دیر خودش را می بخشد. زمانی که فرد در چنین شرایطی اشتباه کند، دچار اضطراب عملکرد می شود یعنی در انجام کارها یا تصمیم هایی که می گیرد در درونش یک دنیا ترس و نگرانی ایجاد می شود.
چرا باید با خودمان مهربان باشیم؟ کسانی که با خودشان مهربان هستند زمانی که شکست می خورند، می توانند به سرعت خودشان را جمع و جور کنند و می دانند که صرف کردن انرژی برای خودسرزنشی و انتقاد کردن از خود، تنها هدر دادن انرژی شان است.
چگونه مهربان باشیم؟
قدم اول: تمرین کنید که همان قدر که می توانید با دیگران با لحن آرام و مهربان صحبت کنید و دلداری بدهید. با خودتان نیز این گونه صحبت کنید و مشفق خود باشید.
قدم دوم: فراموش نکنید که همه انسان ها ناقص هستند و زندگی های ناقصی دارند. نقص های خود را چه ببینید چه نه! این یک اصل است و شما از آن مستثنی نیستید و به کمال رسیدن دروغی بیش نیست.
قدم سوم: باید احساسات خود را با آغوش باز بپذیرید و هیچ وقت فرار نکنید. اولین کاری که باید بعد از انجام یک اشتباه یا خطا انجام بدهید این است که با خودتان صادق باشید و با مهربانی و آغوش باز خودتان را دلداری بدهید.