ساعتی در بوستان توحید
تعداد بازدید : 13
نا همرنگی ها و گلایه ها در سایه درختان یک پارک
گروه جامعه
در فضای خلوت و خاکی روزانه و هراس حضور در تاریکی شب های آن کمتر شهروندی به خود اجازه می داد حتی برای دقایقی پا در آن بگذارد. این شرایط فضایی امن برای تعدادی شده بود که با مصرف مواد مخدر بر سرنوشت و عمر خود آتش می زدند. در آن زمان و شرایط، فضای سبز بیرجند به چند پارک قدیمی خلاصه می شد که آن هم دور از این محل قرار داشت اما به مدد مدیری، شهر از این رو به آن رو شد تا در امتداد نگاه شهر به قلعه و بوستان صیاد شیرازی و ...، این جا تصویری متفاوت تر داشته باشد. حالا تفاوتی نمی کند شب باشد یا عصر؛ یک روز گرم بهاری، خیلی ها خود را از گوشه و کنار شهر به این نقطه می رسانند تا لحظه هایی هر چند کوتاه در آن سپری کنند، بسیاری هم هر روز ورزش صبحگاهی را در آن تجربه می کنند. آوازه اش به همه شهر رسیده است به ویژه در شب ها، هر چند در جنوب شهر واقع شده است اما لحظه های خوشی را برای شمال نشین ها هم فراهم می کند. در حاشیه معبری پرتردد واقع است، بوستان توحید بیرجند در حصار دیوارهای سنگ و آجری که حالا چهره سیمانی قسمت هایی از آن مخدوش شده و رنگ و لعابش را از دست داده است، خودنمایی می کند.در میان دیوارهای کوتاه پارک، معابری برای ورود و خروج تعبیه شده است البته موانعی آهنی هم به نوعی ورود وسایل نقلیه ای چون موتور سیکلت و دوچرخه را به فضای پارک منع می کند. بانویی برای عبور کودکش از بین میله ها او را به آغوش می گیرد و جوان ترهایی که حوصله ای برای رسیدن به معبر ورودی ندارند با بالا رفتن از دیوار و حصار آجری و سیمانی خود را در چشم به هم زدنی با پرش از دیوار پارک، به فضای داخل آن می رسانند. مقابل یکی از ورودی های اصلی دو مجسمه شیر در کنار دو درخت بلند قامت سرو خودنمایی و توجه پسر بچه ای را به خود جلب می کند، با نگاه ها و کلمات دست و پا شکسته سعی دارد با کمک پدر، خود را به کنار مجسمه ها برساند و دستی بر یال های سنگی شیر بکشد، اما هراسی هم در دل دارد.
وضعیت نامناسب پیاده روها
یکی از ورودی های پارک را که پشت سر می گذاری، مسیری به چشم می خورد که با درختان کاج، سرو، صنوبر و بوته های ریز و درشت گل، شوق قدم زدن را دو چندان می کند، اما روکش ترک برداشته آسفالت پیاده روها در دو طرف مسیر که با سایه سرد درختان معبری امن برای فرار از نگاه تند و سوزان خورشید است، از لذت قدم زدن در آن می کاهد. در دو طرف مسیر به فاصله چند متری، صندلی های سنگی که بخشی از آن در سایه و قسمتی در تیررس اشعه های خورشید قرار دارد، به چشم می خورد. مسیر آجرفرش را برای رسیدن به نقاط دیگر پارک در پیش می گیری، وجود مجسمه های سنگی از پرندگان و مردانی با ساز در دست، تصاویر زیبایی مقابل چشم رهگذران میگذارد. جوی های سنگ فرش شده در طول مسیر و دو طرف معبر در حصار درختان تنومند با جریان باریکی از آب، قدم زدن در یک روز گرم بهاری را دلنشین میکند اما در انتهای مسیر و حوضچه و استخرها، انبوهی از زباله و لجن های کف آن، از زیبایی هایش می کاهد و منظره ناخوشایندی مقابل دید قرار می دهد. در میان باغچه ها نیز تعدادی گلدان پلاستیکی به حال خود رها شده است و گویا باید منتظر از بین رفتن آن زیر نور سوزان خورشید بود.این جا جدا از درختان کاج و سرو کهن سال پارک، درختان انار قدیمی با گل های خوش رنگ، جلوه ای دیگر به پارک داده است. سکوهای سیمانی تعبیه شده در لابه لای درختان انار و زیر آفتاب، رغبت نشستن بر آن برای سپری کردن لحظاتی در یک روز گرم بهاری را می گیرد، هر چند شب ها نیز به واسطه نبود نور کافی وضعیت بهتری ندارد و به گفته یک شهروند، افراد، بیشتر برای فرار از چمن های نم دار و جلوگیری از آسیب به آن، نشستن روی سکوها را انتخاب می کنند.
نبود آب سردکن
در قسمتی از پارک، چند شیر آب در دل سنگ های سفید تعبیه شده است و تعدادی جوان در نبود لیوان، با دست اقدام به نوشیدن از آن می کنند و البته از نبود آب سردکن در پارکی به این وسعت و شلوغ و حسرت نوشیدن آب خنک در گرمای این روزها گلایه می کنند. در انتهای پارک و کنار خانه هنرمندان در حاشیه استخر و آبنمای خاموش موزیکال، افرادی که بیشتر آن ها را سالمندان تشکیل می دهند، روی صندلی های سنگی چشم به استخر خالی از آب دوخته اند استخری که روزی با نواخته شدن آهنگ آبنمای موزیکال و جلوه گری آب، چشم نوازی خاصی داشت.آن طرف تر و در کنار خانه هنرمندان، زمینی مملو از شن و سنگ ریزه با لوله های بزرگ سیاه رنگ که به منظور آب رسانی تعبیه شده، در کنار مخزن آب جلوه ای ناخوشایند به این سوی پارک داده است. در میانه پارک دو زمین بازی برای بچه ها با دو تصویر متفاوت کنار هم قرار دارد. یکی با کفپوش که هم استاندارد و هم از ایمنی برای بازی بچه ها برخوردار شده و یکی هم خاکی است شبیه محل بازی کودکان در پارک ها که از کفپوش بی بهره است!
کمی آن سوتر فضایی متفاوت و هیجانی برای بازی بچه ها فراهم شده است که با سرسره بادی، ترامبولین، ماشین برقی و ... آنان را مجذوب خود می کند. کودکی در کنار پدر، قدم هایش را به سرعت برمی دارد تا خود را به وسایل بازی برساند، اما با دیدن وسیله های پر زرق و برق در حصار تورهای سیمی و زیر اشعه های سوزان خورشید خطوط چهره اش در هم می رود و راهی قسمت دیگری از پارک می شود. روی صفحه بزرگی هزینه هر بازی نوشته اما پایین تابلو و صندلی سنگی، مقدار زیادی زباله انباشته است. در کنار این فضای بازی، استخری که تا مدتی پیش آب داشت و بچه ها در آن قایق سواری میکردند حالا آب ندارد و محوطه آن برای استفاده از یک وسیله دیگر بازی با هیجان بیشتر آماده می شود. کودکی هم که دست مادر را برای رسیدن به دیگر وسایل بازی موجود در پارک رها می کند، در اولین برخورد با سرسره که بدون سرپناه و زیر آفتاب تعبیه شده است، صدایش در فضا می پیچد و از داغی وسایل گریزان میشود و دوباره به آغوش مادر پناه می برد. زمین ورزشی با تدارک وسایل برای نوجوانان و جوانان از ویژگی های پارک است که شب ها پذیرای جمع زیادی از این قشر است. اما یکی از جوان هایی که بازی روی چمن را ترجیح میدهد می گوید که زمین بازی با وسعت نه چندان زیاد، به طور همزمان پذیرای سه گروه فوتبالیست، والیبالیست و بسکتبالیست است و این کار را سخت میکند. در مسیری که درختان تنومند کاج و توت خودنمایی میکند و افرادی آمده اند تا لحظه هایی از روز را در این نقطه سپری کنند، جولان مورچه ها در کنار زمین و پرواز زنبورها بر فراز استخر که با حجم زیادی از آب کدر و لجن پر شده، امانشان را بریده است.
پاسخ مسئول
پارک های بیرجند سابقه چند ساله و بسیاری از بوستان ها و فضاهای سبز شهر با توجه به کارکرد زیادشان نیاز به افزایش امکانات و به سازی دارد. این پاسخی است که رئیس سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری بیرجند بیان می کند و درباره پارک پرطرفدار توحید با اشاره به نامناسب بودن آسفالت پیاده روها، روشنایی نامناسب و برخی کمبودهای آن می گوید: سالانه برای به سازی و بازسازی فضاهای تفریحی و بوستان های شهر بودجه ای در شهرداری تعریف می شود اما فهرست پارک هایی که امسال به سازی می شود، هنوز آماده نشده است. به گفته «ابراهیم زاده»، نبود آب سردکن در پارک توحید هم به دلیل انجام تعمیرات آن است.