مناسبت ها، فرصتی است برای بازخوانی خویش و رفتار خود و بازسازی و مناسب سازی باور و اعمال خویش.
این فرصت های گرانبها را نباید ارزان از دست داد و در این داد و ستد به اشکی و لبخندی بسنده کرد بلکه از لحظه لحظه آن باید به شکل غنی شده بهره برد و هسته جان خویش را چنان غنی کرد که هرگز به فقر معرفتی دچار نشویم.
از این منظر، شهادت امام کاظم( ع) و مناسبت بزرگ دوم که با یک روز فاصله در تقویم می آید یعنی عید بزرگ بعثت را قدردانی مضاعف سزاست. این قدر دانستن هم باید از جنس آن مناسبت باشد به این نگاه که خود را با پیام های این دو مناسبت، مناسب سازی کنیم. اجازه دهید تا از مناسبت دورتر آغاز کنیم که در تاریخ ، مقدم است؛ عید مبعث.
آغاز پر شکوهی برای تعالی انسان با هدف اکمال اخلاق که قرار بود و هست و خواهد بود که انسان را از کژ راهه ها به صراط مستقیم حق هدایت کند و از بد پنداری و بد گفتاری و بدرفتاری، تا اوج زیبایی برکشد و از آدم های معمولی، ابوذر و سلمان و مقداد و عمار بسازد. بعثت فراتر از مناسک و عبادات، برای عبودیت مردم برنامه دارد.
همان چیزی که فلسفه خلقت هم هست؛ وما خلقت الجن والانس الا لیعبدون. بندگی راز آفرینش است و بعثت به دنبال کمال بندگی است و خط امامت هم همین سرمشق را برای مردمان اعصار می خواند و در عصر هر امام هم جلوه ای خاص را نمودی آشکارتر می دهد چنان که در هیئت و سلوک امام موسی بن حعفر(ع)، شاهد قد کشیدن « کاظم» و پرچم افرازی « کظم غیظ» هستیم.
مولفه ای که ما را در تاسی به امام کاظم (ع) باید به عبور از تندگویی و تند خویی برساند. من معتقدم امروز، بیش از همیشه به این روش نیازمندیم و بیش از پیش باید نگاه مان به امام کاظم (ع) باشد، چه آمارهای جهانی اصلا در شان ما نیست.
ما باید آرام ترین، مهربان ترین و دریادل ترین باشیم نه این که نام ما را روی سکوهای عصبانیت و بی قراری بنویسند. این را کفران صریح نعمت کاظمی می دانم که چشم برکظم ببندیم و به غیظ بگشاییم و بی طاقتی و تندگویی و مجادله و دعوا، صاحب بیشترین پرونده های قضایی باشد. نه، جایگاهی چنین کفران توامان نعمت امامت حضرت کاظم(ع) و بعثت نبی مکرم (ص) است. مناسب سازی رفتار هم اقتضا می کند تا از این ورطه، دامن گیریم و خود را به ساحل آرامش و کرانه امن و امان برسانیم.
اگر این راه را در پیش گیریم به یقین به فلسفه بعثت هم نزدیک خواهیم شد و به«لب دین» هم نزدیک تر خواهیم شد که  استاد حاج علی اکبری در درس اخلاق خویش از روایتی سخن می گفت که؛ می گویند فردی از چهار جهت بر رسول خدا(ص) وارد شد و هر بار از چیستی دین پرسید و رسول خدا هر چهار بار از حسن اخلاق فرمودند و بار پنجم که پرسید با لبخند بر پاسخ چهار باره، این را هم اضافه کردند که عصبانی نشوی. بله ، مناسب سازی اخلاقی و رفتاری، می تواند ما را به هدف بعثت و امامت نزدیک کند پس قدر بدانیم این مناسبت ها را و از دم به دم آن برای غنی سازی اخلاق خود و جامعه استفاده کنیم.