printlogo


پای صحبت اولین های روزنامه خراسان جنوبی
روزهای تولد«خراسان جنوبی»

فرخ نژاد- طی طریق بعد از این که پایه و اساس یک کارگذاشته شد شاید چندان مشکل نباشد همان طور که بانیانی 14 سال قبل و بعد از این که خراسان به لحاظ تقسیمات سیاسی به سه نقطه جغرافیایی مجزا منفک شد برای این که خراسان فرهنگی همیشه خراسانی یکپارچه باقی بماند از مشهد آمدند و روزنامه «خراسان جنوبی» را پایه گذاری کردند تا متناسب با ارتقای جنوب خراسان به استان خراسان جنوبی در زمینه رسانه ای نیز بتواند این نهال نوپا قد بکشد و هویتی جداگانه و مجزا یابد یا به تعبیر دیگر در خراسان جنوبی تازه متولد شده رسانه هایی جوان و پویا هر چه زودتر پا بگیرند که هم پا یا حتی پیشتازتر از استان در توسعه گام بردارند. همین نیت و تفکرات خیر سبب شد تا فرزند روزنامه «خراسان» یعنی «خراسان جنوبی» در دوم تیرماه سال 1383 متولد شود.
حال که در چهاردهمین سالگرد انتشار «خراسان جنوبی» قرار داریم شایسته است یادی شود از آن هایی که سال هاست خاک تحریریه خراسان را خورده اند ، آن ها که در جای خود لایق این عرصه اند.
آن هایی که فرزند این خطه اند و با کمترین امکانات و تجهیزات فقط با عشق و با عشق آمدند  و نهال «خراسان جنوبی» را در زمین این خطه محروم و تازه هویت یافته بر نقشه کشور و برای ارتقای سطح فرهنگ روزنامه خوانی و مطالبه گری نیازهای آن کاشتند و اکنون این نهال بعد از 14 سال به درختی مبدل شده  و همچنان پرتلاش در عرصه رسانه های مکتوب به راهش ادامه می دهد.
دست اندر کاران آن روز «خراسان جنوبی» از حال و هوای انتشار روزنامه که درآن زمان دو  روز در هفته منتشر می شد و از نیروهای پر انرژی و جوانی می گویند که حالا هر کدام در عرصه قلم زنی در استان حرف برای گفتن دارند . 
«غلام رضا بنی اسدی»  از پیش کسوتان و از قلم زنان بی بدیل روزنامه «خراسان» است  که هر چند اکنون چند سالی از بازنشستگی اش می گذرد اما همچنان ارتباطش را با خانواده اش یعنی «خراسان » و «خراسان جنوبی» قطع نکرده است.
هدف ، خراسان فرهنگی
وی به عنوان یک روزنامه نگار پیش کسوت و یکی از دست اندرکاران روزنامه «خراسان جنوبی» بر این عقیده است که چون «خراسان » نگاه و تلقی اش از گذشته تاکنون به خراسان فرهنگی یکپارچه بوده است وقتی که به جبر تقسیمات کشوری و برای رونق گرفتن توسعه در شرق کشور استان خراسان تفکیک شد روزنامه هم برای این که خراسان فرهنگی همچنان یکپارچه بماند  به منظور حفظ علقه های خراسانی ها تصمیم به توسعه دامنه کار رسانه ای اش گرفت طوری که در آن زمان شاهد تولد خراسان رضوی، جنوبی و شمالی بودیم.از سوی دیگر وقتی استان خراسان به سه نقطه جغرافیایی مجزا منفک شد روزنامه خراسان احساس کرد که باید این سه استان به لحاظ رسانه ای نیز قد بکشند.
علاوه براین وقتی استانی نوپا مانند خراسان جنوبی در نقشه ایران هویت یافت نیاز داشت که رسانه های جوان و پویایی نیز شکل گیرد تا هم پا و حتی جلوتر از توسعه استان قدم بردارند و مسیر راه را به مسئولان نشان دهند که با این رویکرد ها در همان روزهای ابتدای شکل گیری خراسان جنوبی شاهد تولد فرزند «خراسان » یعنی «خراسان جنوبی » در این استان بودیم.
به گفته وی مسئله اساسی دیگری که  ضرورت شکل گیری روزنامه خراسان جنوبی را ایجاب می کرد استفاده از ظرفیت بومی خود منطقه بود طوری که حتی افرادی که همان ابتدا برای راه اندازی این رسانه به خراسان جنوبی آمدند و نقش آفرینی کردند باز هم از اهالی خراسان جنوبی و بیرجند بودند. اعتقاد این روزنامه نگار پیش کسوت براین است : فردی که می خواهد وارد حوزه رسانه شود باید عاشق این کار باشد و گرنه کار در رسانه برای او معنایی نخواهد داشت.
با عشق و با عشق
اومی گوید که به همراه دیگر همکارانش با عشق و فقط با عشق به خراسان و خراسان جنوبی و با عشق به مردم منطقه و برای ارتقای سطح فرهنگی و مطالبه گری نیازهای منطقه آن هم با امکاناتی در حد صفر روزنامه را راه اندازی کردند طوری که فقط یک هفته تا اجاره مکان، مهمان هتل جهانگردی بودند و هفته بعد در ساختمان دفتر روزنامه همزمان با آماده سازی فیزیکی محیط کار ، تولید مطلب برای روزنامه را شروع کردند . به گفته «بنی اسدی» جالب بود که دوستان جوانی نیز بودند که پا به پای بانیان کار می کردند و دلگرمی به آن ها می دادند. به علاوه همکاری خبرنگاران شهرستانی نیز در ابتدای کار بسیار عالی بود طوری که ساعت دوی بعد از نیمه شب خبر و مطلب ارسال می کردند. همچنین شوق تولد یک روزنامه جدید و ایجاد یک نگاه متفاوت به همگان توان مضاعفی داده بود تا خستگی را خسته کنند نه این که خود خسته شوند.
این شوق و اشتیاق سبب شد تا شاهد تولید کارهای حرفه ای دقیق و گزارش های جریان سازی در منطقه باشیم . برای آغاز هر راهی و کاری باید بانی آن گام در راه بگذارد واساس و پایه را محکم و استوار کند و آن قدر پی ریزی ها اساسی باشد تا آن ها که در ادامه راه به آن می پیوندند نیز همانند بانیان یا حتی محکم تر و پایدار تر از آنان کار را به جلو برده و ادامه دهند.
پای کار از همان ابتدا 
مهندس «مجتبی نوریان »  اگر بگوییم که حق بزرگی به گردن روزنامه «خراسان جنوبی» دارد و از ستون های اصلی شکل گیری مجموعه دفتر و تحریریه خراسان جنوبی است به گزاف نگفته ایم . او از همان شروع کاریعنی ابتدای تیرماه 83 و همزمان با انتشار « خراسان جنوبی» مسئولیت سرپرستی دفتر روزنامه خراسان و همچنین مسئولیت تحریریه خراسان جنوبی را عهده دار شد و تا چند سال نیز این مسئولیت را برعهده داشت.
به گفته او قرابت های خراسانی ها بعد از انتزاع نیز نتوانست آن ها را از یکدیگر جدا کند طوری که همزمان با انتشار خبر تقسیم استان ،  موسسه فرهنگی و هنری خراسان مصمم به راه اندازی دفتری در بیرجند و انتشار ویژه نامه هایی برای سه استان خراسان رضوی، شمالی و جنوبی شد طوری که ده روز قبل از انتشار اولین ویژه نامه که ابتدا دو روز در هفته منتشر می شد اقدام به انجام کارهای مقدماتی راه اندازی دفتر اعم از اجاره، تجهیز و پذیرش نیرو کرد.
اولین شماره نشریه نیز با اعزام تیمی از نیروهای مشهد و همکاری نیروهایی که تازه جذب شده بودند دوم تیرماه سال 83 روی پیشخوان دکه های مطبوعاتی به همراه روزنامه «خراسان» قرار گرفت.
معاون سردبیر روزنامه های منطقه ای خراسان ادامه می دهد که همت و تلاش نیروهای بومی تازه به کار گرفته شده سبب شد تا این ویژه نامه که دو روز در هفته منتشر می شد ابتدا به سه روز در هفته و با کمی فاصله به مرور زمان به انتشار روزانه برسد. همچنین کم کم این ویژه نامه هشت صفحه ای ارتقا یافت و در نهایت نیز امتیاز روزنامه ای مستقل با نام «خراسان جنوبی» را گرفت.
اهمیت راه اندازی روزنامه های استانی موسسه فرهنگی و هنری خراسان به حدی بود که قبل از این که به طور رسمی استقلال خراسان جنوبی آغاز شود و استاندار شروع به کار کند یعنی حدود سه هفته قبل از معرفی اولین استاندار ، دفتر روزنامه خراسان در بیرجند جزو اولین تشکیلاتی بود که راه اندازی شد.
آن طور که «نوریان» می گوید: او به همراه سه نفر از همکارانش و تعدادی از نیروهای امور شهرستان ها مامور شدند تا دفتر بیرجند را راه اندازی کنند و دفتری که سال 83 بنا شد اکنون به موقعیتی رسیده که یک روزنامه هشت صفحه ای با صفحات متعدد و متنوع را با نیروهای مجرب تولید می کند .
تلاش نیروها و سوژه پردازی های خوب سبب شد تا آن زمان با این که خراسان جنوبی در حد ویژه نامه  بود و ضمیمه خراسان محسوب می شد خیلی زود بتواند جای پایی در بین دیگر رسانه های استان پیدا کند و جا بیفتد. خرسندی و افتخار معاون سردبیر روزنامه خراسان جنوبی از این است که تعدادزیادی از نیروهایی که در این رسانه کار می کردند اکنون در دستگاه ها و تشکیلات اداری این استان مشغول کار شده اند. همچنین نیروهایی هم که جذب شده اند بومی همین منطقه اند و اگر درآمدی هم حاصل شود در خود استان هزینه می شود . 
وی به درایت و حمایت های مسئولان وقت روزنامه خراسان از مدیر عامل تا مدیر مسئول و سردبیر و معاون سردبیران این روزنامه اشاره کرد و گفت :در دوره فعلی نیز شاهد توجه ویژه جناب دکتر احدیان ، مدیر عامل موسسه فرهنگی و هنری خراسان و مدیر مسئول روزنامه های این موسسه هستیم که اتفاقا از بدو راه اندازی دفتر سرپرستی روزنامه خراسان و انتشار ویژه نامه های خراسان جنوبی و این روزنامه همواره حامی و مشوق همکاران اداری وتحریریه بوده و هست و نیز سردبیر دلسوز روزنامه خراسان جنوبی حجت الاسلام ولی زاده که از پیش کسوتان عرصه رسانه و فرزندان خطه خراسان جنوبی است . 
بی شک نگاه بلند موسسه فرهنگی هنری خراسان پیشرفت روزنامه خراسان جنوبی برای حرکت توسعه ای استان است و در این میان بدون چشم داشت اقتصادی فقط به مقوله های فرهنگی و انجام رسالت خطیر مطبوعاتی در استانی می اندیشد که چهارده سال از استقلال آن می گذرد.. 
«نوریان» با اذعان به این که روزنامه خراسان جنوبی از همه لحاظ مستقل بوده و فقط کارهای مربوط به چاپ آن هم به دلیل امکانات مناسب فنی و چاپی بی نظیر موسسه فرهنگی و هنری خراسان در شرق کشور در مشهد انجام می شود می گوید: روزنامه «خراسان جنوبی» پشتوانه عظیم هفتاد ساله روزنامه خراسان را دارد که می تواند حامی و پشتیبان این روزنامه در کنار سایر رسانه های استانی باشد.  
عکاسی و دوربین های آنالوگ
«جواد کرمانی»  یکی دیگر از اولین های روزنامه «خراسان جنوبی» است که در کسوت خبرنگاری و عکاسی با دیگر همکارانش از مشهد به بیرجند آمد تا این روزنامه در خراسان جنوبی تازه تاسیس شکل بگیرد.  
او نیز که چند روز ابتدای حضورش را در هتل جهانگردی گذرانده تا مکانی برای دفتر روزنامه فراهم شود می گوید:  بعد از این که دفتر روزنامه در خیابان معلم اجاره شد با کمترین امکانات و تجهیزات که باید گفت فقط یک دستگاه فکس بود خبرها و گزارش های تولیدی را به مشهد ارسال می کردیم. 
در ابتدای حضور هر روز تا پایان ساعت اداری را در اداره ها برای تولید خبر و معرفی روزنامه خراسان جنوبی به سر می بردیم و عصر خبرها و گزارش های تهیه شده را برای چاپ و ارسال به مشهد آماده می کردیم. علاوه براین در آن زمان دوربین های دیجیتال کمتر بود و با دوربین آنالوگ از سوژه های مختلف عکس گرفته و عصر به آتلیه می دادیم تا چاپ شود و شب هم با اتوبوس به مشهد می فرستادیم تا کار چاپ روزنامه به تاخیر نیفتد. همچنین در یک ماهی که در بیرجند حضور داشته دفترچه کاملی از شماره تلفن مسئولان این شهرستان و روابط عمومی های اداره ها تهیه کرده که بعدها به درد دیگر خبرنگاران خورده است. 
به گفته «کرمانی» در آن زمان هر سوژه ای جلب توجه می کرد به گزارش تبدیل می کردیم که از جمله آن می توان به گزارش روایی «سفر با اعمال شاقه» یعنی گزارش سفری که با همکاران از مشهد به بیرجند آمده بودیم اشاره کرد. گزارش تاثیر گذار دیگری که در همان روزهای ابتدای شکل گیری روزنامه خراسان جنوبی تهیه شد گزارشی بود که توسط آقای «بنی اسدی» نوشته شد. توصیفش از مردم بیرجند در همین یک ماه حضور مردمی خونگرم ، مهربان و... است .
«محسن کوهزاد»  دیگر پایه گذار روزنامه است که خود بیرجندی است و با شناختی که تا حدودی از وطن خود داشت مامور راه اندازی این روزنامه بود. او هم می گوید: قبل از این که دفتر روزنامه اجاره شود مطالب چند شماره اول را همزمان با حضور در محل اقامت تهیه کرده و به مشهد ارسال می کردیم . 
به علاوه درکنار این کار جذب نیرو نیز انجام می شد و چون نیروها تازه کار بودند نیاز بود وقت و زمان بیشتری برای ویرایش مطالب گذاشته شود هرچند در ابتدا با وجود کم و کاستی ها کار خیلی سخت بود اما چون او و دیگر همکارانش در بین همشهریان و هم استانی ها خودی بودند چندان این سختی را احساس نمی کردند.
تجدید خاطرات
آن قدر مرور خاطرات راه اندازی روزنامه خراسان جنوبی برای وی شیرین است که گاهی آلبوم عکس های آن زمان را ورق می زند تا برایش تجدید خاطره شود.
همچنین به چالش هایی که در ابتدای راه اندازی نشریه با آن مواجه بودند اشاره ای دارد و این که لازم بود تا کمی ذهن ها را نسبت به اهدافی که روزنامه خراسان با راه اندازی روزنامه های بومی دنبال می کند توجیه کنند که این کار نیز با درج گزارش و مطالبی که در روزنامه منتشر شد به سرانجام رسید.