غلامرضا بنی اسدی-کربلا را از هر زاویه که بخوانی، هزار درس دارد. از هر سو که بنگری، هزار اشارت است که تو را به سوی حقیقت، هدایت می کند. ما کار لشکر یزید را به همان لَعَنَ ا... هایی می سپاریم که در زیارت عاشورا از جان های سوخته برمی خیزد و دامن اجابت خدا را می گیرد. در آن لشکر کفر و تباهی چه می توان یافت جز سیاهی و دنائت و اوج پستی؟ اگر چه در همین نیمه سیاه هم عبرت هایی است که اگر نیاموزیم، در دامش گرفتار می شویم و حتما باید خواند و تدبر کرد و عبرت گرفت. در این مقال اما سخن از نیمه روشن کربلاست. همان نیمه ای که روشنایی همه زمین را تضمین کرد. همان قطعه بلندتر از بلند زمین که به گودال قتلگاه مشهور است. در این قطعه، رازها شکوفا شده است و هر کدام سرالاسرار عاشقی است که تاریخ را دچار خویش می بیند. اینجا بلند بالاترین مردمان تاریخ، شهادت را زندگی کرده اند. اینجا وفا در اوج، جوانمردی در اوج، صداقت در اوج، ولایتمداری در اوج و هرچه زیبایی است در اوج است و این اوج چنان در نگاه بی بی زینب(س) می نشیند که به شهادت آن در کاخ بیداد ابن زیاد برمی خیزد که« مارایت الا جمیلا». و زیباست هرچه با حسین (ع) است و زیباتر است آنچه حسین (ع) به دست خود به قربانگاه می آورد و به تماشای شهادت اش می نشیند و ا... اکبر که این شکوه، خود بزرگ ترین سند حقانیت کربلا می شود تا جایی که شرق پژوه و دانشمند فرانسوی، بگوید اگر در کربلا هیچ اتفاقی نیفتاده بود جز شهادت علی اصغر (ع) کافی بود تا به حقانیت حسین( ع) و بطلان یزید، لعنه ا... علیه، گواهی دهیم. باری از این زاویه، نه تنها کوچکی قامت علی اصغر (ع) به چشم نمی آید بلکه بزرگی و عظمت خدایی اوست که بر دیده و دل چنان می نشیند که عالم را به خیزش وا می دارد. آدم می ماند از عظمت حماسه ای که یک شش ماهه می آفریند و حق است که خلق در خروش آید و خون ها به جوش از بیدادی که در حق انسان ها روا داشتند. این حرف دل همه اهل معرفت است که؛ باز این چه شورش است که در حلق اصغر (ع) است. انگار می خواهد همه خلق را بیدار کند تا پشت پلک های بسته شان در گذر زمان ها یزید ها متولد نشوند. ا... اکبر که در گریه های اصغر (ع) عظمت اذان شکوفا می شود و چه ماذنه مقدسی است این حنجره نازک که خلق را به خالق پیوند می زند. حواس مان باشد به اصغر این روزها و شب های عزا. حق مطلب را ادا کنیم درباره شهیدی که با همه کوچکی اش، حجت بزرگ حقانیت سپاه حسین (ع) است در طول تاریخ. ادای حق هم زیستن بر مدار حقیقت در همه شئون و شعوب آن است. یعنی جوری زندگی کنیم که هرکس دید، به حقانیت کربلا ایمان آورد. به رسم یاران حسین (ع) باشیم نه آن سان که سبک و سنت یزیدیان است. زندگی حسینی هم شکل یافته از همه خوبی هاست، پس خوب باشیم.