انتخاب درست، انسان را به مقصد می رساند. یعنی برای رفتن به هر سویی، برای رسیدن به هر هدف و مقصدی، ناگزیر از انتخاب هستیم. به جرئت می توان گفت که بدون انتخاب، هیچ اتفاقی نمی افتد. فقط افراد از راه مانده و در جای افتاده اند که نیاز به انتخاب ندارند و این نیاز نداشتن به معنای استغنایشان نیست که به دلیل ناتوانی شان است و این دیگران هستند که برایشان دست به انتخاب می زنند. انسان قادر و توانا و مختار به طور قطع، اهل انتخاب است حتی در سخت ترین شرایط و در زمانی که گزینه های انتخاب، فراوان نباشد. با این نگاه، به قاعده، فردا ما یک میدان وسیع برای یک انتخاب خوب داریم. شاید به زعم برخی، امکان انتخاب صد درصدی برای همه سلایق نباشد اما گفتیم که حکم عقل، انتخاب نزدیک ترین گزینه به اندیشه آدمی است. گذشته از این ما به توان نامزدها به فهم و درک و انتخاب مردم ایمان داریم و احترام می گذاریم و می دانیم که باز همه سلایق همت در کار خواهند کرد تا گزینش ها در مسیر همان شعار محوری «استقلال، آزادی/ جمهوری اسلامی» باشد. اصلا همه راهبردسازی های نظام هم برای تحقق همین شعار است. ما برای رسیدن به استقلال، کم هزینه نداده ایم که امروز پا، پس بکشیم تا دیگران بخواهند مقدرات ما را به خط سیاه خود بنویسند. ما برای باز کردن غل و زنجیرها از پای خود، کم خون نداده ایم که امروز کسانی بخواهند ما را به غل و زنجیر باورهای خود بکشند و از آن سوی آب ها برای خاک ما و مردم ما تصمیم بگیرند. ما «جمهوریت» را بعد از هزاران سال پادشاهی به قیمت جان و با سختی های مضاعف، به دست آورده ایم پس راحت از دست نخواهیم داد. «اسلامیت» را نیز بعد از 14 قرن وارد ساختار حکومتی و بر آن اساس نظام سازی کرده ایم و امضای صدها هزار شهید پای آن است پس چگونه می توانیم رفتاری داشته باشیم که زخم در پهلوی اسلامیت بنشیند؟ نه، ما هستیم و انتخابات را با این شعار محوری تنظیم می کنیم و به کسانی رای می دهیم که بیشترین باور را به اسقلال و آزادی داشته باشند. کسانی که بدانند، جمهوریت و اسلامیت، دو بال هستند برای پرواز گرفتن ایران و فعال شدن ظرفیت های وطن برای تعالی انسان ایرانی. کسانی که خود و برنامه های خویش را وقف اعتلای «جمهوری اسلامی» کنند و برای پاسداری از «استقلال، آزادی» از اهدای جان، دریغ نکنند.