از قلم شما
تعداد بازدید : 7
لازمه های وحدت حوزه و دانشگاه
27 آذر سپیده دم درخشانی است که توسط مشعل داران فقاهت و دانایی و سنگرنشینان علم و دانش و با توجه به آرمان های مقدس عدالت خواهی، خروش بر بیدادگری، بازیابی هویت ایرانی - اسلامی در عرصه حیات اجتماعی هویدا و با برکات خویش زخم های کهنه ملت را در عرصه معنویت و دانش درمان کرده است .
با نگاهی به تحولات سه دهه اخیر می توان گفت حوزویان و دانشگاهیان با ویژگیهای منحصر به فرد معنوی و با استنباط، ژرف اندیشی و فهم اجتهادی مثال زدنی حوادث و رویدادها، همواره در تاریخ مبارزات علمی و فکری ملت سرافراز درخشیده و نگذاشته اند دیو استعمار و استکبار بر آسمان ایران عزیز سایه افکند.
تا وقتی که محتوای علم رنگ و بوی دینی به خود نگیرد نمی توان از اسلامی شدن دانشگاه سخن گفت و تا آن گاه که حوزه های علمیه در پردازش مسائل نوپدید به تولید علم همت نگمارند نمی توان حوزه علمیه تراز حکومت اسلامی را به نظاره نشست و این مهم زمانی محقق خواهد شد که حوزه و دانشگاه در کنار هم بیندیشند، دانش مورد نیاز جامعه را تولید و برای به کاربستن آن تلاش کنند و به عنوان گنجینه فضایل ارزشمند جامعه در مقابل تمام انحرافات و کجروی ها بایستند و گرنه این باشد فرهنگ بی ریشه، ریشه ها را هدف و جنگ روانی علیه معارف ناب به راه انداخته و ظلمتکده پوچ گرایی و بی هدفی را به ارمغان خواهد آورد.
باید بدانیم منظور از وحدت، یگانگی در جهت گیری و پیگیری اصول مشترک حوزه و دانشگاه است.
معنای وحدت این نیست که دانشگاه فدای حوزه و یا حوزه فدای دانشگاه شود، بلکه بدین معناست که این دو مرکز تولید اندیشه به این باور برسند که وحدت امری علمی، ممکن و ضروری است که در رهگذر آن همگان درک کنند که حقیقت بیش از آنکه محصول توده ها باشد، نتیجه تفکر نخبگان است.
به یقین وحدت حوزه و دانشگاه از رهگذر کتمان حقایق و ارزش های موجود در این دو نهاد ، دست نیافتنی است و فقط در قلمرو خردگرایی و استدلال منطقی و نیز پذیرش فضیلت های مشترک است که می توان بر کرسی هم اندیشی و همگرایی تکیه زد و سیمای زشت تفرقه را برای همیشه از مقابل دید جامعه کنار گذاشت و اگر غیر این باشد کارکرد مشترک حوزه و دانشگاه که همان زایش اندیشه، قدرت تولید علم و ایجاد فرهنگ و تمدن در ابعاد جهانی است از دست خواهد رفت و آن زمان است که جامعه باید خاموشی چراغ علم را به انتظار بنشیند و تجربه تلخ رکود و افول تمدن شکوهمند ایرانی_اسلامی را برای چندمین بار تجربه کند.
باید بپذیریم که حوزه و دانشگاه با تهدیدهایی از جمله غرب زدگی، عوام زدگی، تحجرگرایی، اباحه گری و دین گریزی روبه رو بوده و گفتمان نحس دین زدایی، امامت زدایی و... در پرتو این تهدیدها پا به عرصه می گذارد و بنیاد دینی و ارزشی جامعه را فرو می پاشد، بنابراین شایسته است ضمن ایستادگی در برابر این تهدیدها با بهره گیری از زبان و ادبیات هماهنگ و ایجاد سامانه های آموزشی و پژوهشی، بنیان مرصوص تمدن شکوهمند ایرانی- اسلامی را پایدار کنند.
توجه حوزه های علمیه به روزآمدی و حرکت بر مبنای مقتضیات زمان و پویایی در اجتهاد و توجه دانشگاه به دینمحوری و جایگزینی ایمان و اخلاق به جای علم گرایی مطلق وجلوگیری از تصویرسازی باطل در حوزه و دانشگاه و ... از دیگر موارد لازم است.
تفکر باطلی وجود دارد و بر این باور است که وحدت حوزه و دانشگاه تفکر دو خط موازی است که هیچگاه به هم نمی رسند بنابراین برای اثبات بطلان آن باید توجه ما معطوف به دو رویکرد انتظار حداکثری از دین و نیز اسلام سیاسی شود که نواندیشی دینی برخاسته از نهضت نرم افزار و تولید علم ما را به مسیری رهنمون سازد که باور کنیم در سنت، ظرفیت هایی وجود دارد که تجدد را برتابد و با همروی این دو، نظام ارزشی مورد پذیرش حوزه و دانشگاه متولد شود.
حجت الاسلام کاظم لطفیان
مدیر کل تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی