به محض پیوند مشترک مسئولیت هایی برای زن و شوهر به وجود می آید که اگر به درستی عمل کنند محیط خانواده و در نتیجه اجتماع لبریز از صفا و صمیمیت می شود و رنگ معنویت به خود می گیرد و خانه به محیطی امن، آرام و مناسب برای رشد و کمال آن ها و فرزندانشان تبدیل خواهد شد.
به گزارش« تبیان» سلام کردن، پیشباز رفتن، بدرقه و خداحافظی کردن، غذای خوب پختن، ایراد نگرفتن از کارهای یکدیگر، تمیزی و نظافت، زینت و خودآرایی، سپاس و قدردانی از همدیگر، عیب پوشی، تبسم و خوش رویی و خوش زبانی برای ایجاد محبت و تحکیم روابط خانوادگی است.
امام صادق(ع) فرمود: «کوشش در زیاد کردن محبت به همسر، در حقیقت کوشش برای افزودن مراتب ایمانی است.» حتی تاکید شده است که این محبت را اظهار کنید و بر زبان آورید، در این صورت است که هرگز از یادشان نمی رود.
عفو و گذشت
زن و شوهر در ابتدای زندگی یکدیگر را محک می زنند. از این رو به شکل ظریفی کردارهای هم را زیر نظر دارند.
از آن جا که هر دو بشر هستند مسلما دچار اشتباه هایی می شوند و اگر گذشت و چشم پوشی نکنند اختلاف ها و درگیری ها سر می گیرد و کم کم به جای احترام؛ اهانت و در عوض محبت؛ قهر و کینه نمود می یابد. نتیجه گذشت نکردن سستی ارکان خانواده و تربیت فرزندانی ناهنجار و پرمشکل است.
پس اگر همسران محبت و احترام می خواهند باید از همان ابتدای زندگی مشترک شان بکوشند که روحیه عفو و گذشت را در خود تقویت کنند و در حقیقت صاحب این کلید مشکل گشای زندگی شوند.
رعایت احساسات یکدیگر
زن و شوهر در بسیاری زمینه های جسمی و روانی با هم متفاوتند.
از این رو در نوع احساسات هم تفاوت دارند. این دوگانگی احساس را می توان در عشق ورزی و علاقه خواسته ها و ایده آل ها، انتخاب الگوها، واکنش های گوناگون در موقعیت های اجتماعی، میزان پای بندی به آداب و رسوم و مسائلی این گونه به خوبی مشاهده کرد.
پس بر مرد و زن لازم است که هم از اختلاف احساسات آگاهی داشته باشند و هم به آن احترام بگذارند و در صدد جریحه دار کردن آن برنیایند؛زیرا بیشتر درگیری های خانوادگی ناشی از رعایت نکردن احساسات است.
اعتقاد به معنویت و حفظ همیشگی آن نیز از مسئولیت های مهم خانوادگی است.