فرخ نژاد-بوی خاک، بوی قیچ، بوی گون، نه؛ فقط بوی خدا را می توانی استشمام و با تمام وجود لمس و حس کنی.
دراین سرزمین متفاوت فقط بوی خدا موج می زند. دراین سرزمین خاص به هر نقطه و ذره ای که در اطرافت بنگری فقط خدا را می بینی.
اینجا ذره ذره طبیعت آن از حکمت و بزرگی خدا می گویند و اگر می خواهی برای چند ثانیه هم که شده فقط و فقط خدا را ببینی و با تمام وجود لمس کنی باید پا به این سرزمین بگذاری. دنیایی عجیب و رویایی اما حقیقی.
دنیایی با سرزمینی متفاوت و موجوداتی متفاوت تر که فقط با دیدن آن ها تنها چیزی که به ذهنت می آید بزرگی و شوکت خالق آن هاست.
سرزمین عجایبی که شاید دور از دسترس به نظر برسد اما وجود دارد و حقیقی است.
سربازانی هم که دراین سرزمین خاص و متفاوت از این قلمرو پاسداری می کنند آدم هایی هستند که بدون هیچ چشم داشتی فقط به خاطر علاقه آن هم به طبیعت لباس پاسداری از ثروت این سرزمین را به تن کرده و اسلحه بر دوش گرفته اند.
سربازانی که زیبایی موجودات این سرزمین آن ها را شاعر کرده است آن هم شاعر طبیعت و حیات وحش. فقط باید عاشق باشی تا حتی جرات کنی لباس رزم این سرزمین خاص را برتن کنی.
فقط باید پا در رکاب این سربازان مخلص و بدون امکانات و تجهیزات بگذاری تا بفهمی عشق و سرباز طبیعت بودن یعنی چه؟
سخن از سربازان منطقه حفاظت شده درمیان و سربیشه است که منطقه ای مطرح در شرق کشور به حساب می آید زیرا زیستگاه گونه شاخص و جهانی قوچ اوریال است که شهرت بین المللی دارد . این روزها با سفید پوش شدن این مناطق محیط بانان با توزیع علوفه و دان به کمک حیات وحش منطقه آمده اند.
به طور حتم باید به این مناطق همراه یک راه بلد رفت زیرا وقتی همراه با او که همانند کف دست منطقه را می شناسد و با نقطه نقطه آن بدون هیچ امکانات و تجهیزاتی آشناست بروی دیگر هیچ دلهره ای از این که گم شوی یا با مشکلی مواجه شوی نداری. راه بلد این منطقه شاید مسئول آن باشد تا طوری برنامه ریزی کند که از نزدیک ترین مسیر ، راهی آن مناطق شده و به طورحتم بدون چشم مسلح حیات وحش آن به ویژه گله های قوچ و میش وحشی را ببینی.
کمتر از 70 کیلومتر براساس نزدیک ترین مسیری که راه بلد انتخاب کرده باید بپیمایی تا وارد قلمرو حیات وحش منطقه شوی. شاید همین وسعت بیش از 80 هزار هکتاری آن سبب شده تا راه در روهای زیادی هم برای شکارچیان زیادی که به این منطقه می روند وجود داشته باشد اما از طرف دیگر امکانات و نیروهای حفاظتی آن خیلی کم است طوری که باید این منطقه 26 محیط بان داشته باشد تا بتوانند آن را پوشش دهند اما در حال حاضر 19 محیط بان کم دارد.
به روستای بیژائم که می رسیم وارد قلمرو منطقه حفاظت شده درمیان و سربیشه که سال 86 زیرپوشش سازمان محیط زیست قرار گرفته می شویم قرار است دو محیط بان هم برای این که بتوانیم وحوش منطقه به ویژه گله های قوچ اوریال و میش ها را ببینیم همراهیمان کنند.
بعلاوه این سربازان که حراست از منطقه را همیشه برعهده دارند از محل های عبور وحوش بیشتر آگاهند و می توانند بهترین راهنما باشند. همچنین براساس هماهنگی های به عمل آمده قرار است دو محیط بان به همراه سرپرست نمایندگی حفاظت محیط زیست درمیان در پاسگاه «علیان» که قلب منطقه حفاظت شده به حساب می آید به گروه بپیوندند.
ماموریت برای رصد وحوش منطقه از قلعه کوه بعد از صرف صبحانه آن هم در منطقه ای ییلاقی و خوش آب و هوا که دراین فصل هم زیبایی های خاص خود را دارد شروع می شود.
محیط بانان با وسیله نقلیه مخصوص خود و ما هم با خودروی ویژه این مناطق راهی منطقه می شویم هرچند فصل زمستان است اما این فصل بی بر و بار هم از قشنگی های مختص خود برخوردار است ولی آنچه بیش از همه چیز زیبایی های این رصد را به اوج می رساند سکوت حاکم بر منطقه است که شاید با صدای خودرو و موتورهای محیط بانان بشکند .
گاهی هم وزش باد در ارتفاعات و دره ها می پیچد و این سکوت محض را می شکند.
محیط بانان هم از آنجایی که می دانند وحوش بیشتر در چه نقاطی حضور دارند شروع به دوربین کشی می کنند تا ببینند این گله های قوچ و میش در پشت کدام شیله(کم عمق تر ازدره) یا تپه حضور دارند.
اولین گله آن ها را به وسیله دوربین در پشت شیله ها می توان دید اما فاصله آن ها خیلی نزدیک نیست تا بدون چشم مسلح این جانوران آزاد و رها را ببینی به همین دلیل محیط بانان دوربین ها را به عکاس و خبرنگار روزنامه داده تا آن ها هم حیوانات را ببینند. حس غیر قابل وصفی است که تا کنون هر جانور وحشی که از پشت قاب تلویزیون و عکس های تله دوربین های کاشته شده دیده ای را اینک با چشم هر چند مسلح ببینی.
همان طور که در حال طی کردن سرازیری ها و سربالایی های ارتفاعات هستیم و راهنما و محیط بانان هم مسیر را طوری طی می کنند تا به پاسگاه محیط بانی علیان برسیم بعد از دوربین کشی های بسیار دسته ای از قوچ ومیش هارا در فاصله ای حدود 100 متری آن هم بدون چشم مسلح می بینیم این جانوران رها شده تا حضور مان را حس می کنند و وسایل نقلیه را می بینند فرار را بر قرار ترجیح داده و از جلوی چشم دور می شوند. هر عاشق طبیعتی دلهره این راه دشوار را به جان می خرد تا فقط برای چند ثانیه هم که شده حضور وحوش آزاد و رها را ببیند و آن طور که«ارشادی» مسئول منطقه حفاظت شده درمیان و سربیشه می گوید: هر دوستدار طبیعت و گردشگری که به این منطقه آمده هیچ وقت بدون توشه برنگشته است.
وقتی به پاسگاه محیط بانی علیان می رسیم هنوز دیگر همراهان به آنجا نرسیده اند و تا رسیدن آن ها به همراه مسئول منطقه حفاظت شده به آب انباری که برای تامین آب وحوش احداث شده سری می زنیم تا با یکی از اقداماتی که حفاظت محیط زیست برای تامین آب وحوش انجام داده آشنا شویم.
وقتی به پاسگاه برمی گردیم دیگر همراهان هم رسیده اند و پس از گپ و گفتی با آن ها که از سختی ها و مشقات این کار و درعین حال از محاسن آن می گویند، باید از سرگدار شیرگ که نزدیک ترین مسیر به مرکز استان است برگردیم
نکته جالب این است که هر چند اهالی منطقه خیلی روی نام آن حساسند اما برای محیط بانان خیلی فرق ندارد زیرا برای مناطق حفاظت شده مرز جغرافیایی معنایی ندارد مگر این که بین دو استان قرار گرفته باشند. به گفته «ارشادی» منطقه حفاظت شده سربیشه و درمیان که در حوزه 2 شهرستان قرار دارد، توسط نمایندگی های سربیشه و درمیان و محیط بانان دوپاسگاه محیط بانی« گدار و علیان» حفاظت می شود.
این منطقه که دارای توپوگرافی تا حدودی کوهستانی، صخره ای و در بعضی نقاط تپه ماهوری است در آن ارتفاعاتی مانند جوزان ، کوه کنده ای ، اره کوه ، قلعه حسن صباح ، تیغ سیاه ، خلیل آباد و نصرآباد وجود دارد.
در حیات وحش منطقه حفاظت شده سربیشه و درمیان علاوه برقوچ اوریال که شهرت جهانی دارد پستانداران دیگری مانند میش ، گربه پالاس ، گرگ ، روباه ، شغال ، کفتار ، خرگوش ، تشی و انواع موش و پرندگان مختلفی از جمله کبک ، تیهو ، کبوتر چاهی ، قمری ، عقاب دشتی ، عقاب طلایی ، دلیجه ، هما و کرکس هم زیست می کنند.
در این منطقه آهو نیز وجود دارد ولی با جمعیت پراکنده ، بسیار اندک و در آستانه انقراض .
پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده سربیشه و درمیان هم قیچ ، نسترن وحشی ، اورمک ، اسپند ، گز ، کما ، زول ، کلاه میرحسن ، پرند ، خارشتر ، نخود وحشی ، گون ، گل ماهور ، گل میمون ، زنبق ، آویشن ، مریم گلی ، یال اسبی ، پوا ، چوبک ، خارگونی ، کاهوی وحشی ، چرخه ، کنگر ، شکر تیغال ، گل گندم ، درمنه و تلخه است.