علیزاده-در روزگاری که عدالت فقط یک کلمه بود و خفقان فضای کشور را فرا گرفته بود مردم در انتهای کانون توجه قرار داشتند. محرومیت تا عمق زندگی مردم رسوخ کرده بود و دریغ از اندکی توجه . ثروت های کشور هرروز بیشتر به حلقوم کشورهای استعماری ریخته می شد و در مقابل نداری نصیب مردم. تا این که مردی از جنس خود مردم صدای اعتراضشان را به گوش سردمداران حکومت رساند و جرقه ای زده شد تا بلکه آن ها به خود آیند.
هرچه می گذشت صدا ها و فریاد ها بیشتر می شد ، سخنرانی های کوبنده امام راحل لرزه بر پایه های حکومت شاه انداخت و بیانیه های تند ایشان علیه رژیم دست به دست می شد تا جانی دوباره بر روح مردم دمیده شود. هدف و راه مشخص بود.« استقلال و آزادی ». هرچه صدای فریاد انقلاب بلند تر می شد مردم بیشتر در صف مبارزه می ایستادند از اقصی نقاط کشور. مردان و زنان این دیار هم پا در راهی گذاشتند که به انقلاب ختم شد ، یک انقلاب به تمام معنا مردمی .
در روزهایی که فریادها از پایتخت علیه ظلم بلند شد در خراسان جنوبی هم کانون هایی برای انقلابیون و مبارزین ایجاد شد. در بیرجند هر روزیک اقدام و یک عمل بود . مساجد محل تجمع انقلابیون ، سخنرانی و پخش اعلامیه بود. روحانیان هرچه از سوی امام مطرح می شد را به اطلاع مردم می رساندند و مردم هم با حرکت در خیابان ها به تظاهرات علیه رژیم می پرداختند و هر چه صدای فریاد ها بلند تر می شد توان نیروهای رژیم برای مقابله با موج آزادی خواهی مردم کمتر و انقلاب به پیروزی نزدیک تر می شد ، دیگر زندانی کردن مبارزان انقلابی و کشتار مردم راه به جایی نمی برد. خون شهیدانی چون سورگی ، سندروس ، صبیانی ، مهدوی و ... نیرو و انرژی وصف ناشدنی به مردم در ادامه راهشان داده بود.
صدای انقلاب در دیگر نقاط این مرز و بوم هم بلند بود. مردم قاین پرشور درتظاهرات انقلابی حضور داشتند. فردوس ، زیرکوه ، نهبندان ، سرایان ، طبس و ... هم هر روز رنگی دیگر به خود می گرفت. وحدت مردمی موج می زد. زن و مرد و پیر و جوان نداشت. فریاد سال ها سکوت در گلو مانده ، بلند بود و تا جایی ادامه یافت که سرنوشت دیگری برای مردم رقم خورد. بهمن که رسید دیگر انوار انقلاب از پشت دیوار سیاه تاریکی رخ نشان داد و با ورود امام خمینی (ره) نهال انقلابی که به دست معمار کبیر انقلاب کاشته و با خون شهیدان آبیاری شده بود ، به گل پیروزی نشست و حالا پس از گذشت 38 سال از آن روزهای پر التهاب ، درخت انقلاب تنومند شده و هر روز بیشتر ریشه می دواند تا مبادا گزندی از طوفان های زمانه ببیند. حالا هر روز زنجیره اتحاد مردم محکم تر می شود و فریاد های استکبار ستیزی بلند تر و این را دوباره در 22 بهمن پیش رو هم شاهد خواهیم بود.