قاسمی - ایام البیض که شروع می شود سجاده ها در مسجدها پهن و جمعیت زیادی از کودک 9 ساله گرفته تا پیر 70 ساله مهمان مسجدها می شوند مهمانانی که 3 روز را فقط به عبادت و خلوت مشغولند و از همه دنیا می برند تا با خالق خود خلوت گزینند اما این راز ونیازها زیرساخت و هماهنگی هایی می خواهد که کمتر از آنها یاد می شود از خرید امکانات،تدارکات، آشپز، رابط و مسئول هماهنگی گرفته تا روحانی ، همه برای برگزاری اعتکاف یک پیش نیازند پیش نیازهایی که شاید روزه نگیرند و معتکف نشوند اما به یقین با همان عشق و ارادت سر بر آستان خدمت خم می کنند و از سختی های مهمان داری نمی گویند، میزبان می شوند و شاید جلوتر از مهمانان اعتکاف.
خدمت با افتخار
مرد میانسال که خودش را پیر می خواند چندسالی می شود که در ایام البیض خدمت معتکفان می کند و این کار را افتخار می داند .
راست می گوید چندان جوان نیست برای پذیرایی از حدود 500یا 600 مهمانی که درمسجد امام حسین (ع) اعتکاف می کنند.
فکرش را که بکنی می بینی چندان هم راحت نیست که حتی دو وعده بخواهی به 50 نفر خدمات بدهی، چای بریزی ویا آب سرد بیاوری، اما «صالحی» و خیلی های دیگر که مثل او خادم مسجد هستند این زحمات را به جان می خرند وقتی خدمت به معتکفان و مومنان را افتخار می دانند.
نه تنها بلکه خانواده اش در این 3 شب نمی خوابند اما شکایت و نارضایتی ندارند و بعد از اتمام مراسم احساس آرامش و سبکی خاصی پس از روزه دارند.
او می گوید: از قبل افطار تا سحر در خدمت معتکفان است تا هر چیز که بخواهند فراهم کند. معتکفان روزه دارند و نمی خواهیم اذیت شوند، گرما یا سرما بخورند و در قبال آنها احساس مسئولیت و نیازهایشان را تا حد ممکن برطرف می کنم.
پیرمرد متواضعانه از همراهی جوانان و نوجوانانی می گوید که بدون هیچ چشم داشتی تا اذان صبح به معتکفان خدمت می کنند درحالی که هیچ فردی نامشان را نمی داند و آنها را نمی شناسد.
این خدمت ها برای او و دوستانش بهره های ناگفته دارد بهره هایی که به قول او با زبان نمی توان از آنها گفت ، دستاوردهایی که فقط خدا می داند و خودشان ، فقط خلاصه می کند به این که هیچ آدمی نمی داند که روزی چگونه می آید و چطور می رود ، خیلی چیزها در زندگی ام از مسجد دیدم و اتفاق افتاده که گفتنی نیست.
با این که سن وسالی از او گذشته اما هیچ ترسی ندارد وقتی می گوید: از جوانان معتکف خیلی چیزها یاد می گیرم چون از من سنی گذشته اما خیلی ها جوان و کم سن و سال هستند با این وجود آن قدر غرق در حال خودشان هستند که هیچ چیز برایشان مهم نیست و متوجه نیستند کی صبح وشب می شود تا آنجا که به حالشان غبطه می خورم .
امسال هم خودش را برای مهمانی ومیزبان شدن آماده کرده و بدون این که به او بگویند فضا وامکانات مسجد را برای مهمانی بزرگ رجب مهیا کرده است.
برکت در زندگی
آشپز است و میانسال، در محرم نیز برای هیئت ها غذا می پزد و مفتخر است به نوکری سیدالشهدا(ع) که خیر و برکت ونمک زندگی اش شده است .
این را خودش می گوید اما ثواب پخت و پز برای معتکفان را هم کمتر نمی داند و توضیح می دهد: نیتش کار خیر است این کار هم در راه خداست و از نظر کیفی با هم فرقی ندارد.
همان طور که در محرم شور و عشقی آدم را به کار وا می دارد در روزهای اعتکاف هم همین طور است و برای هیچ کدام دنبال دستمزد نبوده ونیستم.
«امیرآبادی» پارسال برای حدود170 نفر سحری و افطاری درست می کرد امسال هم هر چند تعداد دقیق را نمی داند اما باز هم به خاطراین توفیق خدا را شاکر است.
او می گوید: از دیگ های غذا ،گرمای آتش و شستن ظرف های هیئتی کرامت ها و حاجت هایی در زندگی دیده که باز هم این راه را ادامه می دهد.
وقتی پای نیت و خلوص درمیان باشد فرد هر چه دارد می آورد حتی اگر چند قوطی رب و روغن باشد.این نظرمسئول مرکز نیکوکاری مسجد جواد الائمه بیرجند است که امور اجرایی اعتکاف دراین محل را برعهده دارد.
او می گوید: برای برگزاری این مراسم نمی توان منتظر کمک خیران ودیگران ماند البته سال های قبل، کمک هایی انجام می شد که در حد تامین هزینه 3یا 4 نفر بود اما افرادی هم بودند که چند قوطی رب گوجه فرنگی یا روغن را هدیه می کردند یا خیرانی که در زمان خرید اقلام مورد نیاز اعتکاف، تخفیف هایی می دادند.
«طاهری» ادامه می دهد:علاقه مندان به اعتکاف خودشان هزینه را می پردازند و معمولا هم مشکلی در تامین امکانات پیش نمی آید چون جمعیت زیاد است هزینه ها سرشکن می شود اما حتی اگر کمبودی پیش بیاید از درآمدهای مسجد و هیئت تامین می شود.
او به حضورهمه نوع آدمی در اعتکاف اشاره می کند و ادامه می دهد: حتی معلول هم در جمعیت معتکفان دیده می شود و یا بیماران صعب العلاجی که به نیت شفا می آیند.
برخی امسال دوباره مهمان مسجد و معتکف می شوند چون به قول خودشان به حاجت های سال قبل خود رسیده اند .
او می گوید: خیلی از افرادی که مذهبی نبودند فضای معنوی اعتکاف های قبلی روی آنها اثر گذاشته و امسال با شور وحال بیشتری برای ثبت نام آمدند.
درحالی که بعضی ها می گفتند می خواهند چند روزی در خانه نباشند حتی از خانه ، پدر و مادر و همسر فرار کردند اما برنامه های اعتکاف آن قدر برایشان جذاب بود که امسال با میل و اشتیاق و هدف معتکف شدن عازم این مهمانی شده اند.
معتکف واقعی
همه برای اعتکاف و معتکف حرمت قائلند اما معتکف واقعی چگونه باید باشد.
به نظر حجت الاسلام «دلدار» معتکف واقعی باید همه چیز زندگی دنیوی را پشت در مسجد بگذارد و بعد داخل شود.
در سه روز اعتکاف، حقیقتش روح بلند انسان وخدای بزرگ باشد چون معنویات غذای روح و جان انسان است باید دلبستگی های خود را کنار گذاشته و در اعتکاف برنامه یک سال خود و به عبارتی همه عمر خود را ببندد.
بریدن از همه مسائلی که در زندگی ذهن آدمی را مشغول می کند در اعتکاف اهمیت دارد.
وی با بیان این عبارت ادامه می دهد: در واقع تنها بودن در عین جمع است و این مقتضای دین ماست.
باید اهل تعامل بود هم در خانه و اجتماع و در عین حال در کنار مخلوق از خالق غافل نشد و این را در اعتکاف تمرین وعبادت را جمعی تجربه می کنیم.
او مثال می زند: هر مسلمانی به صورت فردی نماز می خواند اما این عبادت علاوه بر حالت جمع در ظاهر، تجربه و تمرین تجمعی دارد وقتی «ربنا آتنا» یا «ایاک نعبد وایاک نستعین» می خوانیم پس فقط فرد نیست و نمی توان به بقیه بی تفاوت و بی توجه بود. او نتیجه گیری می کند که در اعتکاف باید به حقیقت یک برنامه معنوی جمعی رسید که در عین حال که با بقیه ارتباط داریم با خالق هم به بهترین نحو مرتبط می شویم .
به نظر وی مشکل ما این است که مسائل اصلی وفرعی را با هم یکی می کنیم درحالی که زمینه باوری مهم در اعتکاف وجود دارد، باور به این حقیقت که دنیا محل گذر است و باید آماده زندگی ابدی شویم. همه کارها خوابیدن، خوردن و...در مسیر رشد و تعالی باشد و این که عبادت فقط نماز و روزه نیست .
گفته اش را تکمیل می کند: عبادت در معنای عام می تواند همه کارهای زندگی باشد ، اگر باور کنیم که از لحظه لحظه زندگی باید برای آخرت استفاده کنیم و پشت این باور بایستیم کمتر دچار غفلت و دنیا زدگی می شویم و اثرات اعتکاف ماندگارتر می شود. او اضافه می کند که اگر به برنامه هایی که دین برای زندگی ما گذاشته کیفیت بدهیم و فقط به عنوان یک مراسم آنها را انجام ندهیم کمتر دچار غفلت وفراموشی آثار اعتکاف می شویم و متاسفانه خیلی از برنامه های دین در حال حاضر تشریفات و مراسم شده است.
او وجود برخی آسیب ها در اعتکاف را تایید می کند و توضیح می د هد: به طور مسلم مسائلی در این زمینه وجود دارد و شاید گاهی در اعتکاف به دنبال رفاقت باشیم یا این که فردی نباشد که گیری بدهد یا جمع مان را به هم بزند یا هم از تلگرام و فضای مجازی نتوانیم دل بکنیم و این ها آفت است.
او بهره برداری درست از اعتکاف را از دغدغه های مسئولان می داند ومی گوید: مهم است که معتکف کار بزرگی انجام دهد و تصمیم بزرگی بگیرد و حداقل در این مدت با احکام اولیه آشنا و قرائت قرآنش درست شود و یا با مناجات ها انس بگیرد ...
حجت الاسلام دلدار همچنین به لحظه های خاص و ناب آخرین روز اعتکاف اشاره می کند که بهترین وقت این ایام است و معمولا همه که با کوله باری از مشکلات آمده اند با سرزندگی و نشاط باز می گردند.