فرهنگ آپارتمان نشینی
تعداد بازدید : 33
چهار دیواری اختیاری نیست!
رنجبر-ساعت یک شب است، شهر تقریبا در سکوت فرو رفته است. صدای همسایه در راهروی آپارتمان که به بدرقه مهمان ها مشغول است می پیچد، انگار نه انگار نیمه شب است.
در آپارتمانی دیگر در حالی که عقربه های ساعت از نیمه شب گذشته است ناگهان صدای جر و بحث زن و مرد به اوج می رسد. انگار قرار نیست کوتاه بیایند، دقایقی نمی گذرد که صدای بلند بسته شدن در خانه هم سکوت حاکم بر ساختمان را می شکند و...
این روزها با ساخت آپارتمان های چند طبقه در شهر و گسترش آپارتمان نشینی کمتر کسی است که چنین مواردی را تجربه نکرده باشد.
چهار دیواری اختیاری
یکی از شهروندان که دو سال از اقامتش در یک واحد آپارتمانی می گذرد می گوید: همسایه ها فکر می کنند واحدهای آپارتمانی چهار دیواری اختیاری است و با همین توجیه برایشان فرقی نمی کند که ساعت چند باشد و به فعالیت شان هر چند که سرو صدا به دنبال داشته باشد ادامه می دهند. «صادقی» می افزاید: ساعت 12 شب همسایه طبقه بالا انگار پتک روی زمین می زند و این باعث از خواب پریدن و آزارمان می شود و وقتی هم از همسایه گلایه می کنیم پاسخی جز این که چهار دیواری اختیاری است نمی شنویم.
وی ادامه می دهد: برخی همسایه ها گاهی اوقات پلاستیک زباله شان را جلوی واحدهایشان می گذارند بدون آن که توجه کنند شیرابه زباله روی سرامیک ها جاری می شود و بوی تعفن فضای آپارتمان را می گیرد.
چندین ساعت جر و بحث
شهروند دیگری هم که ساکن در خیابان فردوسی است می گوید: زوج جوانی همسایه واحد کناری ما هستند که به اصطلاح از 24ساعت شبانه روز23ساعت جر و بحث دارند و مراعات حال همسایه ها را نمی کنند، گاهی اوقات فرزند 6ماهه ام با صدای دعوای آن ها و کوبیده شدن در از خواب می پرد.
«خراشادی» ادامه می دهد: متاسفانه این گونه افراد با فرهنگ آپارتمان نشینی آشنا نیستند و برای همسایه ها مزاحمت ایجاد می کنند.
گاهی در پایان شب مشغول میخ زدن به دیوار یا کشیدن صندلی ها روی زمین و جارو کردن خانه با جاروبرقی می شوند و توجهی به آسایش و آرامش دیگر همسایه ها ندارند.
یکی از شهروندان هم که از نگهداری حیوانات خانگی توسط همسایه اش در بالکن آپارتمان گلایه مند است می گوید: چه کسی باید به این افراد تذکر بدهد و بگوید که آپارتمان جای نگهداری از کبوتر و گربه نیست، متاسفانه فرهنگ آپارتمان نشینی برای این افراد بی معنی است.
به گفته «رجبی» حیوانات خانگی پله ها و حتی بالکن همسایه های طبقات پایین تر را آلوده می کنند و هرچه تذکر می دهیم بی فایده است.
وی ادامه می دهد: برخی همسایه ها در تابستان تا پاسی از شب به همراه فرزندانشان در حیاط به سر می برند در حالی که سر و صدایشان مزاحم آسایش بقیه است، گاهی اوقات فرزندانشان ساعت 15 عصر در محوطه دوچرخه سواری می کنند و والدینشان به آن ها تذکر نمی دهند.
وی اضافه می کند: گاهی اوقات کیسه های زباله سوراخ است و شیرابه آن پله ها و آسانسور را آلوده می کند و برخی همسایه ها به این موضوع اصلا توجهی ندارند. به علاوه سرو صدای برگزاری جشن تولد و ... هم چیزی جز آزار همسایه ها به دنبال ندارد. یک کارشناس ارشد جامعه شناسی می گوید: زمانی که جامعه شهری به سمت مدرن شدن رفت خانه هایی با حیاط های بزرگ و باغچه های پر ازگل و درخت جای خود را به خانه هایی داد که به مراتب کوچک تر است و البته روی هم سوار شده و ساکنان آن هم افرادی نیستند جز مردمی که تاکنون زندگی در چنین فضاهایی را تجربه نکرده اند. «منیره جمجاه» معتقد است مشکل از جایی آغاز شد که مهاجرت به شهرها شدت گرفت و یکی از مهم ترین تغییرات شهرهای بزرگ احداث آپارتمان ها و آسمان خراش ها بود.
به گفته وی سکونت در مجتمعهای مسکونی و زندگی تنگاتنگ با ذهنیت زندگی در خانه های سنتی با دیگر شهروندانی که ارتباط با هرکدام از آن ها فرهنگ خاصی را می طلبید مشکلاتی به وجود آورد که یکی از علتهای بروز این اختلافها، ناآشنایی برخی از ساکنان با حقوق و تکالیفشان است.
وی تاکید می کند: اگر چه آپارتمان نشینی امروزه جزو لاینفکِ زندگی شهری شده و یکی از عناصر زندگی مدرن است که هیچ گریزی هم از آن نیست ولی در عین حفظ فردیت، ما را ملزم به رعایت قوانینی می کند که ضرب المثل «چهار دیواری اختیاری» نیز ماهیت خود را از دست می دهد.
وی می گوید: معضل فقدان فرهنگ زندگی جمعی از اصلی ترین عوامل بروز اختلاف ومشکل بین ساکنان آپارتمان است و تنها راه حل این مسائل رسیدن به یک فرهنگ واحد در مجموعه های آپارتمانی و تبعیت از قوانین نوشته یا نانوشته آپارتمان نشینی است.
وی ادامه می دهد: برای مدیریت این مجموعه ها باید فرهنگ ها همسو شوند یا قانونی بالاتر از همه فرهنگ های رفتاری، ساکنان را ملزم به رعایت برخی مسائل کند.
به گفته وی تعامل هرچه بیشتر ساکنان و زندگی بهتر خانواده ها در کنار هم در یک مجموعه آپارتمانی، ارتباط سازنده و به دور از تعصبات ذهنی با اعضای هیئت مدیره مجتمع های مسکونی و رعایت فرهنگ آپارتمان نشینی و تفکیک مسائل مرتبط با آن در نهادینه شدن فرهنگ آپارتمان نشینی ضروری است.
وی با تاکید بر این نکته که فرهنگ سازی دراین زمینه باید از نهادی مانند خانواده آغاز شود می گوید: در کنار خانواده با توجه به پیشرفت فناوری و زندگی مدرن امروزی، نهادهای آموزشی، کتاب ها، رسانه های جمعی و... هم در ترویج این کار تاثیرگذار هستند. وی می گوید: برای نظافت آپارتمان می تـوان نوبـت گذاشـت تـا در پـاکیزگی محیط اخلالی ایجاد نشود و همه افراد نیـز در ایـن زمینـه همکـاری داشـته باشـند.
یکـی از کارهـای موثر و مفید دراین زمینه تعیین مدیر ساختمان و تشکیل جلسات متعدد با حضـور اعضـای سـاختمان است. مدیر می توانـد فعالیـت اعضـا را کنتـرل کـرده و بـه آن انتظـام بخشـد و از طرفـی بـا متخلفان برخورد کند. به گفته وی جلسات منظم ماهانه یا هفتگی با حضور همسایگان نیز می تواند آن ها را با مشـکلات ساختمان آشنا و وادار به چاره جویی کند. یکـی از راهکارهای موثر برای وادار کردن افراد به رعایت حقوق همسایگان برخورد قانونی با فـرد متخلـف است که البته درمرحله اول با تذکر و امربه معروف و نهی از منکر و درمراحل بالاتر با اطـلاع دادن بـه پلـیس می توان به مشکل پایان داد. وی اضافه می کند: از آن جا که آموزش های عمومی در دراز مدت همیشه اثر مطلوبی به جا گذاشته اند بهترین کار آگاه کردن افراد نسبت به حقوق آپارتمان نشینی و تبلیغـات در ایـن زمینـه اسـت.