یادداشت
تعداد بازدید : 24
12 شهید، شاهدِ فاطمیه عارفانه مردم
نویسنده : غلامرضا بنی اسدی
برخی کلمات هستند که میان شان پیوستی ناگسستنی است. مثل کلمات جدا ناشدنی یک جمله می مانند.
حتی بالاتر از این، هر کدام را بشنوی، معنای دومی هم ذهنت را روشن می کند. اصلا نمی شود یکی را به زبان آورد و دیگری را تصور نکرد و برای تصدیق این تصور، امضایِ ایمان نگذاشت.
من میان دو کلمهِ مانای فاطمه و شهید، چنین رابطه ای می بینم، یعنی هر گاه نام مبارک حضرت فاطمه زهرا(س) را بشنوم، دلم باغِ پر شهید می شود.
هر زمان هم کلمه شهید را بخوانم، ناخودآگاه در عزای حضرتِ مادر(س) چون ابر، به باران می نشینم.
نام بی بی، اصلِ روضه است اما نه روضه ای که فقط، اشک بگیرد و تمام شود.
اشک در این ساحت اتفاقا، دیده را می شوید برای بهتر دیدن و جور دیگر دیدن و به عمل برخاستن بایدهایی که حضرت زهرا(س) برای تعالی انسان، طراحی کرده اند. برای رفتار بر مدار فرهنگ فاطمی.
همان فرهنگی که تمدن ساز هم هست. همان فرهنگی که زندگی را برای همه زیبا می خواهد و سعادت را سهم همه می پسندد.
همان فرهنگی که نظامِ جامعه را قوام می دهد چنان که حضرت زهرا(س) با این بیان برآن تاکید می فرمایند که: خداوند، اطاعت از ما اهلبیت(ع) را برای ایجاد نظم و همبستگی در مردم قرار داد.
این اطاعت هم نه فقط جغرافیای زبان که گستره رفتار را هم در بر می گیرد. در این نگاه، انسان مکلف است تا از همه حرام ها دست و دیده و دل بشوید و هر سه را در انجامِ واجبات، توانمند کند.
کسی که می خواهد در ساحتِ فاطمی، صاحب جایگاه باشد، باید علاوه بر این، از مکروهات هم فاصله بگیرد و رفتار خود را جوری تنظیم کند که بین واجب و مستحب در آمد و شد باشد.
این البته آرزوی غایی است برای فرزند آدم اما در عرصه زندگی ما این تکلیف را همیشه داریم که اگر نمی توانیم چنین و در حوالی عصمت زندگی کنیم، حتما تلاش کنیم که رفتارمان را به سیره معصومین نزدیک کنیم این البته شدنی است و ما در همین حیاتِ خویش فراوان دیده ایم آدم هایی که هر روز به اسوه های حسنه نزدیک می شوند و این خط سیر تا جایی ادامه دارد که حضرت خداوند، در انتخابی دو سویه آنان را برای خویش انتخاب می کند و با جامه سرخ شهادت، آنان را درسی برای زندگی سبز و رشید می فرماید، مثل همین 12 رعنا قامتی که خود را به 1429مین فاطمیه رسانده اند تا بگویند، گذرِ قرن ها، حتی اگر از 14 هم افزون شود باز نمی تواند راهِ فاطمه را در غبار بپوشاند.
شهدا، همین همزادان و آشنایان ما، همین ها که می شناختیم شان، عارفانه و عاشقانه پا به راه شدند و خود را در شکوه شهید تعریف کردند تا هرجا نام بی بی، یاد شود، روح آنان هم در بهشت به وجد آید که آنان در عظمت نامِ حضرتی مادر تعریف می شوند.
در این فاطمیه هم آمده اند تا روضه مادر و مرثیه شهادت بخوانند. صدایشان را بشنویم و به تعظیم فاطمیه برخیزیم...