فرخ نژاد-یکی از مزیت های روستاهایی که در همسایگی شهرها قرار دارند این است که بسیاری از ساکنان ممکن است به دلیل کمبود زیرساخت هایی مانند آب، برق، جاده، مدرسه و...به آن شهرها مهاجرت کنند اما هیچ گاه وابستگی و دلبستگی آن ها به وطن و آن چه به آن تعلق خاطر وافر دارند کاسته نمی شود طوری که ممکن است هزینه های زیادی را نیز متقبل شده و برای خود حتی واحدهای مسکونی مقاومی ایجاد کنند تا هر صبح و شام و تعطیلی سری به آن جا زده و از محیط طبیعی و زنده روستا بهره و حظ لازم را ببرند.
اما آن چه دراین سال ها رغبت و کشش روستاییان را به شهرها نسبت به دهه های قبل مضاعف کرده به روند ادامه دار قهر طبیعت که سال به سال نیز بر عمق آن افزوده می شود برمی گردد طوری که همان اندک آبی که از قنات ها و چشمه های روستایی برون می تراوید دیگر با خشکیدن رگه های آبی زمین از مظهر قنات ها و چشمه ها بیرون نمی آید و آن مقدار اندکی هم که برون می تراود از کیفیت لازم برای شرب برخوردار نیست تا ساکنان بتوانند استفاده کنند به همین دلیل نیاز به آب رسانی سیار، اجرای شبکه های آب رسانی، مرمت و به سازی قنات ها و... بیش از پیش در این نواحی روستایی احساس می شود.
یکی از نقاط روستایی بخش مرکزی بیرجند، روستای آدیگانِ دهستانِ کاهشنگ است و با این که چند مرتبه قنات روستا با خودیاری اهالی و جهاد کشاورزی مرمت و به سازی شده اما چندان تاثیری در آب دهی آن نداشته طوری که اکنون همان به اصطلاح نخ آبی هم که از قنات آدیگان بیرون می آید به هیچ وجه قابل آشامیدن نیست و اهالی مجبورند از روستاهای اطراف و قنات های دورتر با دست یا حیوان آب شرب خود را تامین کنند و این کار برای اهالی روستا که همه آن ها سالخورده و کهن سال اند خیلی مشکل است طوری که اگر این روند ادامه یابد همین چند نفری که چراغ آدیگان را روشن دارند نیز مجبور به مهاجرت خواهند شد و درِ این روستا با این که اهالی آن که ساکن شهرها هستند ساخت و سازهای زیادی کرده اند بسته خواهد شد.
به گزارش «خراسان جنوبی» اهالی آدیگان که مشکل کمی آبی به آن ها خیلی فشار آورده نامه ای به مدیر امور آب و فاضلاب روستایی بیرجند نوشتند و درخواست کمک کردند.
دراین نامه که نسخه ای از آن را به روزنامه «خراسان جنوبی» ارسال کردند آمده است: روستای آدیگانِ دهستانِ کاهشنگ بخش مرکزی بیرجند که فاصله آن تامرکز دهستان 20 و تا مرکز شهرستان و بخش 40 کیلومتر است براثر خشکسالی های متوالی آب قنات آن بسیار کم شده و قابل شرب نیست.
بنابر آن چه دراین نامه ارسالی آمده غیر قابل شرب بودن آب قنات روستا را بهداشت روستای خونیک زیرگ که این روستا زیرپوشش آن است تایید کرده طوری که کیفیت پایین آب باعث مسمومیت اهالی آدیگان شده است.
مسئله دیگری که دراین نامه به آن اشاره شده این است: روند تغییر اقلیم که خشکسالی ها را درپی داشته سبب شده تا بسیاری از ساکنان روستا به اجبار به شهر مهاجرت کنند اما برای انجام کارهای کشاورزی با همان آب اندکی که وجود دارد و با خرید تانکر آب برای آبیاری مزارع و باغ هایی که جان سالم از قهر طبیعت به در بردند اقدام می کنند.
در ادامه این نامه درخواست شده: با توجه به این که شبکه آب شرب بهداشتی تا روستاهای ریخان و خونیک واقع در سه کیلومتری آدیگان آمده این روستا نیز مانند روستاهای همجوار از آب شرب بهداشتی سالم برخوردار شود یا حداقل به طور موقت برای عملیات آب رسانی سیار به آدیگان اقدام شود.
مدیر امور آب و فاضلاب روستایی بیرجند در پاسخ به درخواست طرح شده از سوی اهالی آدیگان به قرارگرفتن این روستا در فهرست آبادی های زیر 20 خانوار اشاره دارد و این که نامه آن ها به دست او رسیده است. مهندس«زراعتکار» با بیان این که دستور طراحی و بررسی اجرای شبکه انتقال آب را به روستای آدیگان داده است می افزاید: بعد از بررسی های انجام شده و سنجیدن جوانب کار می توان اعلام کرد که اجرای شبکه انتقال آب این روستا از کدام مسیر امکان پذیر است تا بعد برای تامین اعتبار آن درخواست کرد. به گفته وی چون این روستا دهیاری و شورا ندارد برای اضافه شدن آن به گردونه نقاط روستایی که آب آن ها به وسیله تانکر تامین می شود باید نماینده شورای بخش این درخواست را مطرح کند تا در قبال دریافت چک و سفته تانکر ثابت به آدیگان منتقل شود و به این روستا نیز به ازای هر خانوار 50 لیتر آب در شبانه روز حمل شود. به گزارش «خراسان جنوبی» مشکل دیگری که این روستای همجوار بیرجند دارد به گفته اهالی آن این است که جاده آدیگان از هر دو مسیر دسترسی به روستا خاکی است و اهالی خواستار آسفالت یکی از مسیرهای آن که فقط چهار کیلومتر فاصله آن تا آدیگان است هستند.