«آذین شده هفت آسمان از عطر نام فاطمه/ عالم همه یکسر شده محو سلام فاطمه/
فردا که محشر را کند برپا خداوند جهان/ هر دیده ای بیند عیان آن جا مقام فاطمه
رحمت پروردگار نصیب انسان شد چون فاطمه (س) در میان آنان به ودیعه گذاشته شد ودیعه ای که در کتابش او را کوثر رسول نامید. میوه باغ رسول کوثر قرآن رسید / بهر همه خاکیان نور زجانان رسید
فاطمه نوری است که قبل از هر کس پدر بزرگوارش رسول اکرم (ص) به حقیقت او پی برد و چه سخن ها که در شان والای او فرمود. «من از فاطمه بوی بهشت می شنوم» (کشتی پهلو گرفته) «... این دختر پاره تن من، روشنایى چشمانم و میوه دلم، روح و جان من است. او فرشتهاى است به صورت انسان». ( الفضائل، ص 8). و آن گاه چنان که گویا از روزهای بعد خبر می دهد می گوید: « فاطمه جان! به راستى که خداى تبارک و تعالى به خاطر خشم تو خشم مىگیرد و به خاطر خشنودى تو خشنود مىشود». ( دلائل الامامه، ص 52)
ای فاطمه (س)، ای آن که بهشت هم نور خود را از تو می گیرد، ای دردانه آفرینش خوش آمدی، آمدی تا انفاق را در روزهای سخت و در شب عروسی، معنایی دوباره بخشی، آمدی تا عبادت های شبانه جانی دیگر گیرد و فرشتگان به نظاره سجاده نورانی ات بنشینند، همان سجاده ای که تا صبح برای دعا در حق دیگران پهن می شد و در برابر پرسش کودکانت می فرمودی: « الجار ثم الدار» و بدین سان، اوج شکوفایی و عظمت روح انسانی را به نمایش گذاشتی. بر در فردوس خدا این نوشت / در دل زهراست کلید بهشت
و چه زیباست که واژه مقدس مادر با نام شما و روز فرخنده میلادتان پیوند خورده است. شمایی که افزون بر مادری برای فرزندان از سال های کودکی و زمانی که مشرکان از هر گونه آزاری برای پدر بزرگوارتان رسول اکرم (ص) کوتاهی نمی کردند برایش مادری کردی و لقب «ام ابیها» گرفتی و البته برای امت هم چه مادری ها که نکردی.و امروز به یاد بزرگواری های شما همه از «مادر»، واژه ای که با نام شما تقدس بیشتری یافت، قدردانی می کنند و چه محبت بی دریغی است مادر که خداوند سایه اش را بر بندگان گسترد. دست های لرزان مادر آن گاه که برای دعا به سوی آسمان بلند می شود، فقط خدا می داند که چه بلاها از سر فرزند دور می کند و این را بیشتر کسانی در می یابند که مادرانشان آسمانی شده اند و بوسه بر دستان مادر رویای شب و روزشان شده است.
پس هستی من ز هستی اوست / تا هستم و هست، دارمش دوست (ایرج میرزا)