گفت و گو با قهرمان همشهری
تعداد بازدید : 206
((سپیده )) در حسرت حریف استانی
زهرا قربانی - رزمی کار است و سرشار از انرژی، در همه سال هایی که همسن و سال هایش مشغول بازی های کودکانه بودند او در کلاس های ورزشی به دنبال پیدا کردن رشته مورد علاقه اش می گشت. عاشق کشتی بود اما آن زمان این رشته برای بانوان راه اندازی نشده بود بنابراین در کلاس های ورزشی مثل تکواندو، اسکیت، دو و میدانی و... شرکت کرد تا این که با جودو آشنا شد و این آشنایی برایش جذاب بود. «سپیده طاهری» نوجوان جودوکار بیرجندی که دو سال پیاپی با حضور در اردوهای تیم ملی عملکرد خوبی داشته و هرچند از حمایت مسئولان راضی است اما چالش هایی از جنس نبود حریف تمرینی، کمبود فضا برای تمرین و... را هم پیش رو دارد.
زمانی که با او همکلام می شوم هیجان در صدایش موج می زند طوری که خبرنگار را هم به دنیای هیجانی خود می برد و با همان وضعیت جالب و دیدنی به زمان ورودش به میدان های ورزشی بر می گردد که در سال ۸۹ آن را تجربه کرده است و حالا با ۱۶ سال سن روز به روز کوله بار تجربیاتش را پرتر می کند.
پس از ورود به جودو علاقه اش روز به روز به این رشته ورزشی بیشتر شد اما به دلیل وزن و سن کم انتظارش برای حضور در میدان های کشوری پنج سال طول کشید تا این که سال ۹۷ در اولین تجربه حضورش در میدان های کشوری، قهرمان شد و سه دوره در اردوی تیم ملی حضور یافت و بعد از آن هم سال ۹۸ در رقابت های کشوری دوباره این مدال را برگردن آویخت و هر چند قرار بود در چند ماه گذشته در دور سوم این اردو هم شرکت کند اما به دلیل شیوع کرونا و لغو اردوها نتوانست و قرار است بعد از بهتر شدن وضعیت به اردو اعزام شود.او به وضعیت جودوی ایران که هم اکنون توسط فدراسیون جهانی تعلیق است اشاره می کند و در کنار این از آرزوهایش برای رسیدن به اوج می گوید که برای آن تلاش خواهد کرد تا مرحله حضور در رقابت های جهانی و آسیایی پیش برود.
حمایت های هیئت
او در ادامه سخنانش از همراهی ها و حمایت های رئیس هیئت استان، مدیر کل ورزش و جوانان و خانم «ملولی» تنها مربی اش برای پیمودن این مسیر قدردانی می کند و این نکته را یادآور می شود که در آخرین اردویی که شرکت کردم در مسیر راه دچار حادثه شدم و آن قدر که رئیس هیئت و مربی احوال پرس بودند، خانواده ام نبودند.او البته در صحبت هایش از مشکلی بزرگ در جودوی بانوان استان نام می برد و می گوید: فقط یک مربی فعال در بیرجند داریم که اگر به هر نحوی اینمربی شرایط برای حضورش فراهم نشود آن موقع ورزشکاران نمی دانند باید چه کاری انجام دهند.وی همچنین از این که فقط یک سالن در مرکز استان برای فعالیت جودوکاران وجود دارد گلایه می کند و از مسئولان می خواهد تعداد سالن ها را افزایش دهند تا شرایط تمرین به ویژه برای بانوان ارتقا یابد.وی به موضوع دیگری هم اشاره می کند که مربوط به لباس این رشته ورزشی است و ادامه می دهد: تهیه یک دست لباس جودو یک میلیون تومان هزینه دارد و در نتیجه بسیاری از ورزشکاران به دلیل نداشتن همین هزینه، از ادامه فعالیت در این رشته انصراف می دهند.
نبود حریف تمرینی
این جودوکار نوجوان همچنین گریزی به مقایسه امکانات خراسان جنوبی با دیگراستان ها می زند و از امکانات بیشتر آن ها می گوید و از این که او حتی در استان حریف تمرینی ندارد ،گلایه دارد و می افزاید: ورزشکاران دیگراستان ها که در مسابقات کشوری شرکت می کنند همیشه استعدادهای انتخاب شده در رقابت های استانی هستند اما در خراسان جنوبی به دلیل این که فردی هم وزن و همسن من وجود ندارد مجبورم بدون انتخابی به رقابت های کشوری بروم که همین موضوع سبب شده است به آن ها حسرت بخورم.او با تاکید بر این که اگر تعداد سالن ها و مربی ها و حمایت افزایش یابد به طور حتم تعداد هنرجویان هم بیشتر خواهد شدو دیگر مشکل حریف تمرینی نخواهم داشت ادامه می دهد: با همه مشکلات ، جودوی استان وضعیت خوبی دارد طوری که با مقامی که سال گذشته به دست آوردم در جایگاه پنجم قرار گرفتیم.وی از تمرینات سختی که برای حضور در رقابت های کشوری انجام داده و صبح ها از ساعت ۹ تا ۱۲ و عصرها هم در کلاس های آموزشی حاضر بوده است یاد می کند و می گوید که ورزش مانعی برای درس خواندن نیست و حتی سکوی پرش برای ارتقای درسی است.