زهرا قربانی - اولین بار که کفش اسکیت به پا کرد 6 سال سن داشت، با این که بارها به زمین افتاد اما دست از تلاش برنداشت و دوباره بلند شد تا این که توانست تعادلش را حفظ کند و انگیزه اش برای ماندن روی پیست بیشتر شود.روز به روز پیشرفت کرد و علاقه، تحرک و جذابیت این رشته سبب شد تا بند چرخ های اسکیتش را محکم تر ببندد و حالا با کوله باری از تجربه 20 ساله می خواهد از تجربیاتش در راه توسعه این رشته ورزشی در استان استفاده شود چرا که بر این عقیده است از این ظرفیت کمتر استفاده شده است طوری که از ساخت فضاهای ایجاد شده برای این رشته در مرکز استان مشهود است.«مصطفی شبانی» اسکیت سوار بیرجندی است که 26 سال سن دارد. او به روزهایی بر می گردد که کفش های اسکیت چهار چرخ را به پا کرد. می گوید: با این که بارها با این کفش ها سر خوردم و به زمین افتادم اما ادامه دادم و بالاخره یاد گرفتم و از 10 سالگی به بعد با حضور در دوره های آموزشی مختلف این رشته ورزشی را به صورت حرفه ای دنبال کردم.
3 رکن ماندگاری
او علاقه، جذابیت و هیجان را سه رکن اصلی ماندگاری اش در اسکیت بیان می کند و با اشاره به این که تجربه حضور در فوتبال، شنا، پینگ پنگ و بسیاری از رشته های دیگر ورزشی را دارد، ادامه می دهد: اسکیت در سال های پیش، رشته ای خاص بود و ورزشکاران اندکی داشت طوری که اگر در پارک توحید بازی می کردی با دست نشانت می دادند اما هم اکنون جایگاه خودش را بین خانواده ها پیدا کرده و استقبال از آن بسیار خوب و سطح علمی ورزشکاران هم بالا رفته و تعداد رشته های آن هم افزایش یافته است و ورزشکاران برای انتخاب رشته مدنظر آزادتر هستند.او که تجربه حضور در رقابت های مختلف استانی و کشوری را دارد، اظهار می کند: هفت سال اول فعالیت، اسکیت سرعت، کار کردم چرا که آن زمان هنوز رول بال و نمایشی راه اندازی نشده بود و در این مدت بهترین مقام کشوری ام چهارمی در رقابت های 500 متر در تهران بود که به دنبال آن به اردوی تیم ملی هم دعوت شدم.او می گوید: بعد از آن اسکیت نمایشی را دنبال کردم و با توجه به برگزار نشدن رقابت های کشوری به دلیل نبود پیست نمایشی در همه استان ها تجربه حضور در این رقابت ها را در این رشته ندارم اما در مسابقات استان و شهرستان همیشه اول بودم.او که تجربه حضور در رول بال را هم از دست نداده است، می افزاید: دو بار مقام سوم کشوری تیمی در این رشته را از آن خود کردم و به اردوی تیم ملی رول بال دعوت شدم و بعد هم فری استایل کار کردم و در مسابقات کشوری باشگاهی ایران قهرمان شدم و به اردوی تیم ملی راه یافتم و در رقابت های جهانی هم در جایگاه هشتم قرار گرفتیم.
نبود پیست استاندارد
این اسکیت باز هر چند در صحبت هایش از سنگ اندازی برخی مسئولان برای فعالیت گلایه دارد اما از حمایت ها و پیگیری های هیئت استان ابراز رضایت می کند و می گوید: یکی از مهم ترین چالش های پیش روی ورزشکاران این رشته نداشتن پیست حرفه ای و استاندارد است.به گفته وی پیست پارک نیلوفر حدود ۱۵ سال پیش ساخته شده است و آسفالت مناسبی ندارد و پیست مجموعه یاسمن هم که به تازگی ساخته شده است،فنس کشی ندارد و موتورسواران در آن ویراژ می دهند و شیب تندی دارد که افراد مبتدی به سختی در آن تمرین می کنند و آسفالت آن هم تکه تکه است.وی ادامه می دهد: در فری استایل پیست صاف با کفپوش خوب می خواهیم که اگر قرار باشد این اقدام انجام شود باید از یک متخصص این رشته هم نظرخواهی شود و زمین آن باید 25 در 45 متر باشد تا بتوانیم در آن رقابت های فری استایل را برگزار کنیم و در شرایط فعلی به دلیل نداشتن فضا مجبوریم داخل سالن ها رقابت ها و همایش ها را برگزار کنیم. تمرین را هم در یک زمین با ابعاد کم دنبال می کنیم که نسبت به تعداد ورزشکاران کوچک است و با توجه به جذابیت این شاخه از اسکیت هر روز هم بر آمار ورزشکاران افزوده می شود.وی تاکید می کند: نیاز است مسئولان در زمان ساخت پیست اسکیت از نظر افرادی که در این رشته کار کرده اند هم استفاده و با مشورت اقدام به ساخت پیست کنند اما در مکان های جدید مثل پارک جنگلی و بنددره یا هر مکان دیگری که در حال ساخت پیست هستند نه شهرداری و نه اداره ورزش و جوانان با هیئت اسکیت و هیچ مسئول متخصصی هماهنگ نمی کنند که پیستی که قرار است ساخته شود باید به چه شکل باشد.
کمبود نیروی متخصص
شبانی کمبود نیروی متخصص و کار بلد در این رشته را یکی دیگر از چالش های پیش رو بیان می کند و می افزاید: با توجه به شیوع کرونا فدراسیون برنامه های اندکی برای آموزش و ارتقای این رشته برگزار می کند و همین کمبودها سبب شده است در برخی از دوره های آموزشی بانوان از مربی آقا استفاده شود که از سوی اداره ورزش و جوانان انتقاداتی به برگزاری این دوره ها شده است و باید مسئولان استانی برگزاری دوره های آموزشی را در برنامه داشته باشند و قراردادی بسته شود تا سالانه تعدادی دوره برگزار شود و از این طریق دیگر کمبودی در زمینه مربی متخصص به خصوص در بخش بانوان نداشته باشیم.او که مسئول کمیته آموزش هیئت استان است ادامه می دهد: موردی داشته ایم که فرد در جلسه دوم تمرین خود، یک نفر هم کنار دست داشته و به او یاد داده است در حالی که این آموزش ها نتیجه ای ندارد و باید افرادی که اطلاعات کافی در خصوص یک رشته ندارند خودشان برای مربیگری و داوری پا پیش نگذارند و حداقل در دوره های آموزشی شرکت کنند.
این ورزشکار در بین صحبت هایش به آموزش اسکیت توسط برخی افراد غیر متخصص در شهر اشاره و تاکید می کند: این موضوع می تواند تبعات جبران ناپذیری داشته باشد و نیاز است خانواده ها حداقل در شرایط فعلی اطلاعات بالاتری داشته باشند و حرفه ای تر برخورد کنند و برای آموزش به دنبال باشگاه ها و مربیان حرفه ای بروند. فردی که می خواهد بدن سازی یاد بگیرد چند آجر به دست نمی گیرد تا تمرین کند بلکه به یک باشگاه بدن سازی تخصصی با مربی مراجعه می کند و باید این شیوه در اسکیت هم دنبال شود.وی تعامل بین باشگاه ها و استفاده از مربی ها برای آموزش های تخصصی به هنرجویان را ضروری می داند و بر این نکته تاکید می کند که افرادی در این رشته ورزشی سرمایه گذاری کردند که از زمان، جان و مال برای توسعه آن گذشتند و باید بیشتر مورد حمایت قرار گیرند.
هیجان وصف ناپذیر
به گفته وی اسکیت رشته ای به شدت مهیج و جالب است که جزو ورزش هوازی به حساب می آید و با توجه به تحرک بالایی که دارد در لاغری افراد خیلی تاثیر دارد و تحرک بدن را زیاد می کندو روی قد تاثیر می گذارد.
وی به این نکته هم اشاره می کند که رشته ای خاص است که هر چه در آن پیشرفت کنی بیشتر به آن علاقه مند می شوی و با این که اسکیت جایگاه خودش را در جامعه پیدا کرده است اما افرادی که در این رشته خاص و حرفه ای فعال هستند جلب توجه می کنند.شبانی راهکارهایی برای توسعه این رشته هم می دهد که خانواده ها از طریق رسانه ها با فواید این رشته آشنا شوند و در کنار آن این رشته هم در فهرست رشته های همگانی قرار گیرد و مشابه برگزاری پیاده روی های همگانی، همایش های اسکیت همگانی هم برگزار شود و در کنار این شهرداری و اداره ورزش و جوانان برای مراسم افتتاحیه و اختتامیه و جشن ها می توانند از اسکیت بازان درخواست کنند که اجرا داشته باشند.