در گفت و گو با زوج فیلم ساز مطرح شد
تعداد بازدید : 16
نگاه نگران به پرده خاکستری حمایت
رنجبر_هر دو هنرمندند و فیلم ساز، پابه پای طفل نوپای هنر گام برداشته اند تا سناریویی تاثیرگذار بسازند. دغدغه شان برای فیلم سازی در استان زیاد است.
«براتی» ورود به عرصه هنر را از دوران دبیرستان با تئاتر دانش آموزی شروع کرد و سال 85 باساخت فیلم «در امتداد نور» که کاری گروهی بود دست دوستی با دوربین فیلم برداری داد و در سال 86 قلمش اولین فیلم نامه ها را با عنوان «مثل همیشه» و «آن مرد» به رشته تحریر درآورد اما این دو فیلمنامه در مرحله نوشتن باقی ماند و فیلمی براساس آن ساخته نشد.
اولین فیلم کوتاه مستندش با عنوان «قاصدک » سال 89 در قاب دوربین جا گرفت و فیلم داستانی «قبل از شروع یک روز کاری» را هم در همین سال ساخت.
او می گوید: فیلم سازی جریانی بود که مانند یک رودخانه با جمع شدن اهالی هنر مرا همراه خودش برد. با تاسیس حوزه هنری در سال 85 و بعد هم کانون هنرمندان، جمع هنرمندان منسجم تر شد بنابراین وارد بخش های گرافیک و عکاسی هم شدم.
کوچ فیلم سازان
او جایگاه فیلم و فیلم سازی استان را اینطور توصیف می کند: به دلیل دوری از مرکز و تجمیع امکانات در پایتخت، فاصله زیادی با ایده آل ها و افق هنر فیلم سازی مشاهده می شود و همین موضوع دغدغه بسیاری از هنرمندان و فیلم سازان برای پیمودن این مسافت و رسیدن به امکاناتی شده که مقدمات پیشرفتشان را فراهم می کند.
به گفته وی، بسیاری از اساتید و هنرمندان شاخص استان در پایتخت متمرکز شده اند وتنها پتانسیل منطقه سوژه های بومی است که در سال های اخیر با وجود مشکلات، فعالیت های مناسبی در این زمینه انجام شده و رتبه های خوبی هم در جشنواره های مختلف به دست آورده ایم.
وی به حضور خود در جشنواره عمار اشاره می کند و در مورد نقاط ضعف و قوت آن می گوید: دوره چهارم آن شروع حضور هنرمندان استان بود زیرا در این دوره به جشنواره راه یافتند و قبل از آن اطلاع رسانی درستی نمی شد اما در همین دوره فیلم مستند «ده تا» به جشنواره راه پیدا کرد و با همکاری حوزه هنری استان اکران فیلم ها در سینماهای بیرجند شروع شد هرچند با استقبال زیادی مواجه نشد. در دوره پنجم پایگاه های مردمی بیشتری ایجاد و در نتیجه استقبال بهتر شد و فیلم «همین جاست کمی آن طرف تر» به مرحله اکران راه یافت و در سینما فلسطین تهران روی پرده رفت.
وی می گوید: آثار پوستر و نماهنگ من در همین مرحله به بخش مسابقه راه پیدا کرد. فیلم صد ثانیه ای «عشق، عادت ، سه نقطه» از استان دردوره پنجم مورد تقدیر قرار گرفت و امسال هم در ششمین بخش برنامه تلویزیونی، پوستر و فیلم نامه شرکت کردم و مقام آوردم. به نظر وی، انتقاد به این جشنواره وارد و هنوز جای کار زیاد است گرچه هر سال وضعیت بهتر و تلاش می شود به ایده آل ها و افق ترسیم شده توسط مسئولان جشنواره نزدیک شویم.
فرصت خوب
جشنواره عمار جریان ساز است و هدف آن دیده شدن کارهایی است که به دلیل نداشتن برخی استانداردهای لازم شاید قابل پخش از شبکه های تلویزیونی نباشد اما فرصت خوبی در بخش «فیلم ما» در این جشنواره برای عموم مردم ایجاد شده تا با هر امکاناتی به تولید فیلم مستند یا داستانی بپردازند و فیلم ها در همه نقاط کشور و در طول سال اکران می شود.
امسال اتفاق خوبی برای جوانه زدن امید بین فیلم سازان استان رخ داد هرچند برخی از آن ها توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت مالی شدند اما محدودیت اعتبارات دست این اداره را بابت کمک های بیشتر بسته است به همین دلیل خیلی از فیلم ها به مرحله تولید نمی رسد، شاید تاکنون دغدغه مسئولان فرهنگی استان فیلم و فیلم سازی نبوده و این مقوله را تاثیرگذار نمی دانند در حالی که از زبان فیلم در دنیا بسیاری از مشکلات مطرح و رفع شده است.
وی می گوید: امسال جشنواره فیلم در استان برگزار نشد درحالی که برگزاری جشنواره استانی برای هنرمندان فیلم ساز و اطلاع رسانی از آن باعث ایجاد انگیزه و تولید فیلم های متعددی در طول سال خواهد شد. به گفته وی، یک فیلم خوب باید در جذب مخاطب موفق باشد. یک هنرمند و فیلم ساز به خلق اثر برای خودش نمی پردازد و باید در برقراری ارتباط با جامعه موفق باشد، مشکلات روز جامعه را هم در نظر بگیرد و فقط با دیدی نقادانه فیلم نسازد.
وی با بیان اینکه سیاه نمایی در فیلم های ایرانی در سال های اخیر رواج یافته است، می گوید: این موضوع باعث شده تا فیلمی به سبک ایرانی کمتر ساخته و اکران شود، اگر چه در استان جامعه فیلم ساز یک جزء کوچک است اماباید در این راستا تلاش کرد تا مردم با سبک زندگی ایرانی اسلامی در قالب فیلم آشنا شوند. وی می گوید: حوزه هنری استان از فیلم سازان حمایت می کند و حاضر است برای ساخت فیلم امکانات در اختیار آنها قرار بدهد.
فیلم سازی تجربی
همسر وی هم از جمله افرادی است که از سال 86 با ورود به حوزه هنری بیرجند فعالیت خود را شروع و در برنامه «سین هفتم» به عنوان بازیگر شرکت کرده و با طرح درخواست عوامل این برنامه، منشی گری صحنه را با توجه به اینکه رشته تحصیلی اش تصویربرداری بود پذیرفت. «سمانه عباسپور» می گوید: اطلاعات کافی و تخصصی درمورد منشی صحنه بودن نداشتم و از طریق عوامل همین برنامه با این بخش آشنا و وارد عرصه شدم و بعد پیشنهادهای زیادی داشتم.
وی به موازات منشی گری صحنه وارد عرصه خبرنگاری و بعد رابطه اش از سال 89تا 91با فیلم سازی قطع و از سال 92آهنگ بازگشتش به عرصه فیلم سازی نواخته شد و توانست در جریان آشنایی با همسرش در حوزه هنری، فیلم نامه های نوشته شده اش را بازنویسی کند و به مرحله ساخت برساند.
به نظر او فیلم سازی باید پشتوانه مالی و عوامل داشته باشد که خوشبختانه همسرم توانست تدوین فیلم و تصویربرداری را انجام دهد بنابراین دلگرم بودم.
اولین فیلم 3دقیقه ای کوتاه و تجربی ام را با عنوان «همین جاست کمی آن طرف تر» با موضوع اجتماعی و با دلهره ساختم که در دوره پنجم جشنواره عمار به مرحله اکران راه یافت اما فیلم دومم «زمزمه محبت» در جشنواره بین المللی فیلم های صد ثانیه ای برای شرکت در بخش مسابقه انتخاب شد.
او ادامه می دهد: بیشتر سوژه های فیلم از ذهنم تراوش می کند و اولین فیلمنامه ام را از دل کلید واژه هایی که همسرم در نظر گرفت انتخاب کردم.
از زمان شرکت در جشنواره عمار با کار گروهی و فعالیت های متفاوتی روبه رو شدم و نقاط قوت زیادی در جشنواره دیدم و به نظرم این برنامه پله ای برای اوج گرفتن فیلم سازان کم تجربه و صعود آن هاست. فیلم های اکران شده در این جشنواره هم گاه باعث ایجاد انقلاب های اجتماعی می شود. به عنوان مثال با اکران فیلم «بی بی عصمت» از یزد، مردم برای کمک به رزمندگان مدافع حرم آستین بالا زدند.
دغدغه هزینه ها
وی با گلایه از نبود اعتبار برای ساخت فیلم اضافه می کند: اولین دغدغه ام برای ساخت فیلم بازیگر نبود شاید بخشی از فعالیت فیلم سازی در استان کمبود نیروی بازیگر باشد اما بزرگ ترین مشکلم تامین هزینه های فیلم سازی بود اگرچه در ساخت فیلم اول عوامل به صورت جهادی کمک کردند اما این روند تا کی می تواند ادامه داشته باشد و به آن ها حق الزحمه ای پرداخت نشود و توقع باشد از دل و جان در مراحل تولید فیلم مشارکت داشته باشند.
او با تاکید بر این نکته که هنرهای دستی و بومی منطقه اهمیت زیادی در توسعه و ترویج دارند، ادامه می دهد: مسئولان آن طور که برای این هنرها ارزش قائلند به فیلم سازی و تاثیر اجتماعی آن اهمیت نمی دهند، هزینه فیلم سازی بالاست بنابراین نیاز به حمایت مالی، تبدیل به سناریویی دغدغه آمیز برای فیلم سازان و سندی نانوشته توسط مسئولان استان شده است.
مهاجرت استادان
او به کمبود اعتبار اشاره می کند که باعث از دست دادن فیلم سازان ماهری از استان شده است و می گوید: مهاجرت بسیاری از اساتید به استان های همجوار به دلیل حمایت نشدن، تاسف آور است.
به گفته وی، باید نگاه عمومی همه مسئولان فرهنگی معطوف به تاثیر مثبت فیلم و فیلم سازی برای حل مشکلات شود از طرفی مردم استان هم تا فیلمی را نبینند نمی توانند نظر بدهند استقبال کنند.
حتی صدا و سیما هم از فیلم های ساخته شده زیاد استقبال نمی کند در حالی که این تولیدات از شبکه استان های دیگر پخش می شود اما در منطقه نداشتن استاندارد را بهانه می کنند. مسئولان وعده زیاد می دهند، وقتی یک هنرمند وارد میدان می شود از وعده ها ناامید شده و ترجیح می دهد فعالیتش را در استانی دیگر از سر بگیرد.
وی تاکید می کند: همیشه در تولید فیلم ها نباید مخاطب را فقط در نظر گرفت بلکه باید برای کیفیت هم تلاش کرد.