«شنیدن کی بود مانند دیدن» راهپیمایی 22 بهمن یکی از مصداق های این ضرب المثل ایرانی بود. جمعیت، حضور و صلابت راهپیمایی دیروز فقط دیدنی بود و طبیعی است کسی که حضور نداشته است تصویر آن شکوه برایش چندان آسان نباشد! از شما چه پنهان، قبل از حضور در راهپیمایی وقتی برودت هوا که اضافه شده بود بر برودت اقتصادی این را در ذهنم نقاشی میکردم که نتیجه این برودت ها هم شاید چیزی از جنس خود آن ها باشد و این نتیجه، درست همانی است که بدخواهان می خواهند و تحریم ها آن را دنبال می کند! اما به خیابان های حاشیه راهپیمایی که رسیدم دریافتم این راهپیمایی حال و هوای دیگری دارد و باید فکر نقاشی های قبلی را از ذهنم که به خود مشغول کرده بود خارج کنم هر چه به دریای خروشان جمعیت نزدیک می شدم تفسیر جدیدی از مردم در ذهنم تجلی می کرد اما پلاکاردها و شعارها که از غیر تریبون مرکزی پخش و دیده می شد خود معنای جدیدی را تدوین می کرد. حضور نسل اولی ها با محاسن برفی تا کودکانی که در آغوش مادر مشق آزاداندیشی می کردند و همچنین نوجوانان و جوانانی که شعارهای انقلابی چنان سرمی دادند که انگار سال 57 است با این تفاوت که آن روز فریاد علیه ستم شاهی مزدور و آمریکا بود و امروز علیه ستم آمریکایی و اسلام آمریکایی، اما شکوه، حضور و صلابت فقط دیدنی بود و بس و شاید تصویر آن جنبه برای کسانی که حضور نداشتند شائبه غلو پیدا کند! فقط می توان گفت مردم، دستمریزاد، اجرکم ا...
البته این حضور به معنای این نبود که همه آن ها که آمده بودند به شرایط اقتصادی و ... انتقاد ندارند بلکه این حضور در واقع یک نوع رو کم کنی برای ترامپ و ایادی او بود! درست معیاری بود از عیار بصیرت، دیانت و هوشیاری ملت. این حضور پرصلابت نمایشی بود از قدرت و اقتدار ملی و به رخ کشیدن توان ملی، آن ها آمدند تا طبل رسوایی ترامپ و ایادی او را بنوازند و به نوعی پاسخ دهند به تحریم های ظالمانه بدخواهان. جان سخن این که ملت ایران، در 22 بهمن اثبات کرد که ایران، ایران است همچون سال 57 با این تفاوت که 22 بهمن 57 با دست خالی مرگ بر آمریکا می گفت و امروز آمریکا تقاضای مذاکره درباره سلاح های پیشرفته او را دارد. بالاخره تحلیل و آرزوی آن ها که می خواستند ایران جشن 40 سالگی خود را نگیرد به نادرستی و یأس و ناکامی تبدیل شد و پیش بینی رهبر فرزانه انقلاب که 22 بهمن امسال، تماشایی خواهد شد تبلور پیدا کرد . آخرین نکته این که تن صدای شرکت کنندگان با سال های قبل متفاوت بود از جانبی حکایت از عمق نفرت آن ها به آمریکا را داشت و گواهی بود بر این که نسل دوم، سوم و چهارم انقلاب، عزمی قوی تر از نسل اول را دارد واز سویی شاهدی بود بر این که بگوید شهیدان راهتان ادامه دارد و پررهرو است.