چند سالی است که فوتبال استان هر چند در لیگ های ۲، ۳ یا فوتبال ساحلی پا در میدان های حرفه ای گذاشته اما مسائل مختلف پیش آمده نشانگر آن است که فوتبال ما با حرفه ای شدن حتی در لیگ 3 هنوز فاصله زیادی دارد. یکی از مباحثی که در این میان مورد توجه است چگونگی تعامل با بازیکنان و دادن انگیزه به آنان است که به اعتقاد بسیاری، در این چند سال در بین نمایندگان لیگ 2 و 3 و فوتسال، نشانه ای از آن به چشم نمی خورد و در همه موارد بیشتر بازیکنان تا روزهای پایانی لیگ حتی 20 درصد قراردادشان را نگرفته بودند. در آخرین مورد و در حالی که حدود 6 ماه از پایان رقابت های لیگ 3 می گذرد هنوز یکی از نمایندگان استان با بازیکنان دارای قرارداد خود تسویه حساب نکرده که این مسئله در کنار تاثیری که در نتایج این تیم داشته برای بازیکنان هم مشکلاتی را به وجود آورده است. یکی از بازیکنان تاثیرگذار تیم پاس استان در فصل گذشته رقابت های لیگ 3 کشور «علی براکویی» بود که در ابتدای فصل مسئولیت کاپیتانی این تیم را نیز بر عهده داشت. این بازیکن بومی که از تعصب و جنگندگی ویژه ای در زمین برخوردار است در آخرین بازی نیم فصل اول دچار مصدومیت از ناحیه زانو شد و در نتیجه ادامه بازی ها را از روی سکو نظاره گر بود. او با تعصب زیاد و در ورزشگاهی که تماشاگرانش گاه از تعداد انگشتان دست هم تجاوز نمی کرد از روی سکوها از ابتدا تا انتهای بازی با فریادهایش به تشویق تیم می پرداخت که حتی گاه مورد اعتراض مسئولان تیم مقابل و داور بازی هم قرار می گرفت. اما او ناچار شد تا برای درمان مصدومیت خود به تهران مراجعه کند. او که پس از جراحی در اردیبهشت ماه تا 10 روز قبل به وسیله عصا تردد می کرد از آن چه که آن را بی توجهی مسئولان ورزشی عنوان می کند اظهار گلایه دارد.هیچ مسئولی به من سر نزد وی که از سال 70 فعالیت خود را در فوتبال استان آغاز کرده است، گفت: من قبل از این به همراه تیم 04 بدون هیچ قرارداد مالی در لیگ 3 شرکت کردم و هیچ ادعایی هم نداشته و ندارم. برای حضور در تیم پاس هم با این که کاپیتان تیم بودم رقم 25 میلیون ریال را به من پیشنهاد کردند که من بدون هیچ گونه مخالفتی آن را پذیرفتم و پس از آن تمام توان خود را برای موفقیت این تیم به کار بردم و اگر به این وضعیت گرفتار نمی شدم باز هم هیچ ناراحتی نداشتم اما از اسفند ماه که درگیر معالجه خود هستم و به ویژه پس از عمل جراحی در اردیبهشت ماه هیچ مسئولی نه از هیئت فوتبال و نه باشگاه پاس حتی یک تماس تلفنی هم با من نداشته است. وی در پاسخ به این که آیا در تیم های لیگ 2 حضور داشته ای یا نه؟ عنوان کرد: در سال اول که تیم استان با نام افتخار شرکت کرده بود از من دعوت شد ولی چون کارگر کویر تایر هستم و آن ها بازیکن در اختیار می خواستند نمی توانستم یک سال مرخصی بگیرم بنابراین در سال بعد(88) به همراه تیم 04 در لیگ 3 بازی کردم. هنوز 40 درصد از قراردادم باقی مانده است وی با بیان این که تا قبل از قضیه درمان فقط 5 میلیون ریال از حقوق خود را دریافت کرده است، گفت: بعد از قضایای بستری شدن 10 میلیون ریال دیگر هم گرفتم ولی بازیکنان دیگر از جمله دیگر کاپیتان تیم هنوز از 60 میلیون ریال قرارداد فقط 8 میلیون ریال دریافت کرده اند. «براکویی» در اشاره به تاثیر این گونه رفتارها در نتایج به دست آمده، تصریح کرد: ما تا نیم فصل، دوم یا سوم جدول بودیم ولی بعد از پایان نیم فصل اول و زمانی که بچه ها دیدند با وجود وعده ها، پولی به آن ها پرداخت نمی شود در حالی که همه تیم ها بازیکن جذب می کردند ما تعدادی از بازیکنان خوب خود را از دست دادیم، از جمله«بابایی» بازیکن اصفهانی تیم با پرداخت 800 هزار تومان پولی که ابتدای فصل گرفته بود با اصرار، رضایت نامه خود را گرفت و با قرارداد 40 میلیون ریالی برای نیم فصل به مس نوین کرمان پیوست. وی در مورد نحوه مصدومیت خودش هم عنوان کرد: در آخرین بازی نیم فصل اول که در بیرجند در برابر پرسپولیس زاهدان قرار گرفته بود در دقیقه 35 از ناحیه زانو مصدوم شدم، ابتدا فکر کردم اتفاقی نیفتاده و به بازی ادامه دادم ولی چند دقیقه بعد دوباره به زمین افتادم که وقتی برای معالجه به تهران رفتم پزشک معالج گفت نباید به بازی ادامه می دادی پس از مدتی هم نزد دکتری رفتم که گفت هیچ کاری نشده است و پایم را گچ گرفتند. حدود یک ماه پایم داخل گچ بود ولی دیدم روز به روز بدتر می شود. در روزهای پایانی سال که برای درمان به مشهد رفته بودم گفتند مینیسک پایت پاره شده است و باید عمل کنی، بنابراین به دلیل هزینه های بالا به بیرجند برگشتم. در فوتبال مصدوم شدم، کویر تایر هزینه هایم را داد وی ادامه داد: دوباره در اردیبهشت ماه به تهران رفتم و 15 اردیبهشت ماه پایم را به تیغ جراحی سپردم و 10 روز هم با هزینه کویرتایر در هتل بزرگ تهران بودم؛ در این جا لازم است که از مسئولان کویر تایر تقدیر کنم چون در حالی که من در زمین فوتبال مصدوم شده بودم و طبق قرارداد باید مسئولان باشگاه کار درمان را انجام می دادند به من کمک زیادی کردند و تمام هزینه های رفت و برگشت و اسکان را پرداختند. وی گفت: برای من این سخت است که از 2 ماه قبل که عمل کرده ام هیچ کدام از مسئولان باشگاه پاس یا هیئت فوتبال نه تنها به من سر نزدند حتی از یک تماس تلفنی هم دریغ داشته اند در صورتی که من در میدان فوتبال به این روز افتاده ام. وی در پاسخ به این که فدراسیون پزشکی ورزشی در مقابل بیمه ورزشی چه کرده است، عنوان کرد: پول جراحی را آن ها داده اند اما 12 میلیون ریال از پول رباط مینیسک و 5 میلیون ریال پول عصا، زانو بند و ... را از جیب خودم دادم حالا هم با توجه به این که در زمان مرخصی استعلاجی که تا ۱۵ مرداد ماه به طول می انجامد هیچ حقوقی از کویر تایر نمی گیرم و با در نظر گرفتن این که مستاجر و دارای زن و فرزند هستم مشکلات زیادی برایم پیش آمده است. وی تصریح کرد: به سراغ هر کدام از مسئولان مانند مدیر کل تربیت بدنی، مسئولان باشگاه پاس و هیئت فوتبال که می روم مرا به دیگری حواله می دهند. چرا به بازیکنان بومی توجهی نمی شود وی در پاسخ به این که چرا با این شرایط اگر حقی دارید به کمیته انضباطی هیئت فوتبال مراجعه نمی کنید؟ تصریح کرد: من همه راه ها را بلدم ولی هر بار که می خواهم این کار را انجام دهم با وعده و وعید مانع می شوند و تعجب من در این است که این تیم با وجود این که هنوز با بازیکنان فصل گذشته خود تسویه حساب نکرده است باز هم قصد شرکت در لیگ 3 کشور را دارد. وی با اشاره به لزوم توجه به نیروهای بومی می گوید: حضور تیم های نظامی در لیگ ها سود چندانی برای فوتبال ما ندارد وقتی تیم های شاهین و شهرداری قاین با 100 درصد نیروهای بومی سقوط می کنند، 04 و پاس هم سقوط می کنند پس چرا ما به بچه های خودمان بها ندهیم، الان خیلی از جوانان با ناامیدی اظهار می کنند به چه امیدی تمرین کنیم چون در نهایت باید آویزان تیم های نظامی باشیم که آیا از ما استفاده بکنند یا نه؟ تنها راه، شکایت به کمیته انضباطی است نایب رئیس هیئت فوتبال استان در پاسخ به مسائل مطرح شده عنوان کرد: چه مسائل درمانی و چه حق و حقوق بازیکنان از جمله مسائلی است که از طریق کمیته انضباطی هیئت فوتبال قابل پی گیری است، فقط کافی است هر بازیکنی که مدعی حق و حقوق از دست رفته است طی یک درخواست از کمیته انضباطی فوتبال تقاضای رسیدگی کند، ما هم وظیفه داریم که پی گیری کنیم. «حسین نقیبی مقدم» ادامه داد: در صورت شکایت بازیکنان جلسه ای با حضور دو طرف برگزار می شود و در صورتی که رضایت شاکیان جلب نشود از فعالیت تیم در فصل بعد جلوگیری به عمل می آید. وی افزود: توصیه من به آن ها این است که در صورت هر گونه ادعا به کمیته انضباطی مراجعه کنند. تاکید بر استفاده از نیروهای بومی است مدیر کل تربیت بدنی هم در پاسخ به این که آیا این اداره کل نظارتی بر باشگاه ها و تعهدهای آن ها دارد، عنوان کرد: به مدیر عامل باشگاه در جلسه ای با حضور معاون سیاسی استاندار گفتم شما با این وضعیت در مسابقات شرکت نکنید چون بازیکنان شما سرباز هستند و زمانی که کارت پایان خدمت خود را گرفتند یک روز هم نمی توانید آن ها را نگه دارید و من به این تیم کمکی نمی کنم. «قدیری» ادامه داد: پیشنهاد دادم از بچه های بومی استفاده شود، حالا ممکن است به جای 2 گل با 10 گل ببازیم ولی دلمان خوش است که به بچه های استان پول می دهیم و در منطقه حضور دارند و با کسب تجربه به رشد فوتبال کمک می کنند. وی گفت: در زمینه مورد مطرح شده با مسئولان کویر تایر صحبت کردم گفتند ما به او کمک می کنیم همان طور که ما هم این کار را انجام می دهیم ولی در یک چارچوب مشخص. در ادامه تلاش کردیم تا پاسخ سرپرست باشگاه پاس را هم داشته باشیم که موفق به تماس با وی نشدیم.

سید حسین حسینی/ پس از كش و قوس های زیاد، اوایل هفته جاری مشخص شد كه نماینده استان در رقابت های امسال لیگ برتر فوتبال ساحلی شركت نمی كند. یكی از مهم ترین دلایلی كه از سوی مسئولان برای این اقدام عنوان می شود، كیفیت پایین فنی تیم و آماده نبودن بازیكنان برای شركت در سطح لیگ برتر است. اما در مورد این كه چرا این تیم شرایط حضور در این رقابت ها را ندارد چند نكته به نظر می رسد. در سال اول حضور نماینده استان در لیگ برتر، این تیم توانست با حضور بازیكنانی مانند شهسواری، بنایی، سعیدی، شاهی، لالوئی و... در حالی عنوان چهارم كشور را به دست آورد كه تیم سایپای كرج را در كرج شكست داده بود؛ اما در 2 سال بعد به تدریج و به دلیل توجه كافی نداشتن به این بازیكنان، آن ها یا قید شركت در مسابقات را زدند یا مانند میثم بنایی به عضویت تیم های خارج از استان درآمدند. به طور حتم بازیکنی مانند شهسواری كه یكی از برترین گل زنان لیگ سال 87 بود و با وسیله شخصی و بدون هیچ چشم داشتی هر هفته 2 بار از سرایان برای تمرین به بیرجند مراجعه می كرد وقتی تا پایان نیم فصل فقط یك میلیون ریال دریافت كرده باشد بسیار طبیعی است كه قید حضور در تیم را بزند. نكته دیگر این كه پس از موفقیت چشمگیر این تیم در سال 87، یكی از اولین مواردی كه لازم بود برای ارائه این موفقیت مورد توجه مسئولان قرار گیرد برگزاری مسابقات منظم استانی در این رشته، شناسایی استعدادهای تازه و رشد آن ها بود كه هیچ گاه به طور دقیق انجام نشد و حتی ما در مسابقات حذفی كشور هم شركت نكردیم. اتفاقی كه طی این چند سال حالت تكراری پیدا كرده، این است كه پس از پایان رقابت ها، همه فوتبال ساحلی را فراموش می كنند و سال بعد درست یكی دو هفته مانده به رقابت ها بدون صحبت رسمی با بازیكنان در مورد چگونگی حضور، قرارداد و... از آنان و مربی خواسته می شود تا تمرینات را آغاز كنند؛ در صورتی كه یك تیم برای حضور در چنین رقابت هایی حداقل از 5 یا 6 ماه قبل باید تمرینات خود را آغاز كند، كاری كه بیشتر تیم های حاضر در لیگ برتر آن را انجام می دهند، بنابراین نمی توان بازیكنان را عامل اصلی كیفیت پایین تیم دانست. با توجه به نوع عملكرد مسئولان ما در مورد نمایندگان استان در لیگ های 2 و 3 فوتبال و لیگ برتر ساحلی در چند سال گذشته باید گفت ما از فوتبال حرفه ای فقط این را می دانیم كه 10 تا 15 روز مانده به مسابقات یك تیم را سامان دهی كرده و راهی مسابقات كنیم كه چیزی به جز رفع تكلیف به نظر نمی رسد. تیم هایی كه تا نیم فصل بر اساس وعده ها عملكرد خوبی دارند ولی پس از آن به علت مشكلات مالی و پرداخت نكردن حقوق بازیكنان دوران افت آن ها شروع می شود و این در فوتبال ما به یك سریال تكراری تبدیل شده است.