گفت و گو
تعداد بازدید : 2
رویاهای بزرگ پینگ پنگ باز کوچک!
گفت وگو با پدیده تنیس روی میز ایران که چند روز پیش برای چهارمین بار قهرمان جهان شد
مصطفی میرجانیان| روزنامه نگار
از زمانی که چشم باز کرده دو قهرمان راکنارخود دیده است. در چهارسالگی برای اولینبار پشت میز پینگپنگ میایستد اما آنقدر کوچک است که فقط چشمهایش از بالای میز دیده میشود. یک سالونیم بیشتر نمیگذرد که قهرمان نونهالان کشور و کوچکترین مدالآور تاریخ تنیس روی میز ایران میشود. به همین دلیل پدیده تنیس روی میز ایران لقب میگیرد. حدود ۲۰ روز پیش خبری به دستمان رسید که «نوید شمسِ» 14ساله در کنار، «ماتسوشیما» همتیمی ژاپنیاش قهرمانی نوجوانان جهان را به دست آوردهاست. ما هم برای جوانه این هفته سراغ این قهرمان رفتیم. نوید به اندازه 10 سال از ورزشاش حرف جالب دارد. پس لطفا شما هم همراهمان باشید و با دوست قهرمانتان آشنا شوید.
پ مثل پینگپنگ، مثل پدر و پسر!
پدر نوید قهرمان پینگپنگ جهان است و ۱۵ سال مربی تنیس روی میز ایران بوده. یک برادر هم دارد که چهارسالی از او بزرگ تر است و کلی مقام و مدال جهانی در رشته پینگپنگ دارد.
نوید درباره خانواده ورزشیاش میگوید: «پینگپنگ یک بازی دونفره است و بهترین حالت تمرین هم همین است که یک یار قوی همیشه حاضر باشد تا با او تمرین کنید. خانه ما دقیقا همین شرایط را دارد. سه قهرمان در یک خانه حاضریم و اتفاقا هر سه نفرمان بیشتر در خانه تمرین می کنیم. وقتی یک نفرمان به تمرین نیاز داشتهباشد حتما یک رقیب درکنارش حاضر است و به سرعت بازی شروع میشود. این وسط کریخوانی هم بین ما سه نفر وجود دارد و هربار که تمرین میکنیم انگار در مسابقات جهانی هستیم و اصلا آمدهایم که حریف را ضربهفنی کنیم! بعضیها وقتی این همه کریخوانی را میبینند، فکر میکنند ما با هم رقابت و حسادت داریم در صورتی که من، پدر و برادرم تمرین میکنیم تا هرسه نفرمان پیشرفت کنیم».
ماجرای یک ویدئوی پرسروصدا
«نوجوان نابغهای که نفس نیما عالمیان را گرفت!»سه سال پیش ویدئویی با این عنوان منتشر و حسابی خبرساز شد. آن ویدئو، یک پسربچه
۱۰ -۱۱ ساله را نشان میداد که با «نیما عالمیان»، از بازیکن های درجه یک کشورمان، پینگ پنگ بازی میکند و حتی تا مرز شکست دادن او هم پیش میرود. فیلم این بازی حتی در میان پینگپنگبازهای قهرمان در کشورهای دیگر هم سروصدا کرد. بازی یک پسربچه مقابل یک بازیکن بزرگ سال و مشهور همه را متعجب کرد. آن پسربچه همین دوست قهرمان ماست. نوید درباره آن ویدئو میگوید: «چندسال پیش یک تور ایرانی برگزار شد که قهرمانهای زیادی در آن حضور داشتند. آنجا من با نیما عالمیان روبهرو شدم. تا قبل از چند دقیقه آخر، بازی را برده بودم اما بالاخره باختم و حذف شدم. در هر صورت این ویدئو در شبکههای اجتماعی منتشر شد و پینگپنگبازهای زیادی در سراسر جهان آن را دیدند.
اوایل بعضیها فکر میکردند که یک بازی دوستانه بوده و شاید حریف آنقدرها جدی بازی نکرده تا من ناراحت نشوم، درصورتی که بازی مربوط بود به تور بزرگ سالان کشورمان. آنجا هم من و هم نیما عالمیان آمدهبودیم که یکدیگر را شکست دهیم چون هرکسی بازی را میباخت، حذف میشد».
هوای پینگپنگبازها را داشتهباشید!
مشهورشدن در بعضی از رشتهها کار سختتری است...؛ همین جمله را که میگویم کلی حرف توی حرف میآید. «بله. البته بیشتر هم تقصیر شما خبرنگاران است! وقتی رسانهها در پوشش بازیهای غیرفوتبالی کملطفی میکنند، این باعث میشود بیشتر مردم اصلا از قهرمانیها و مدالآوری بچههای ورزشکار خبردار نمی شوند و در بهترین شرایط فقط یکی، دو نفر از قهرمانهای هر رشته را می شناسند». به اینجا که میرسیم پدر نوید وارد بحث مان می شود و نکته عجیبی میگوید: «نوید در خارج از کشور خیلی شناخته شدهتر از داخل ایران است. مثلا ما چندوقت پیش برای مسابقاتی به اسپانیا رفتهبودیم که نوید همراهمان نبود و رسانهها و خبرنگاران مدام دنبال او میگشتند. در باشگاهی خارجی روی تیشرت بازیکنان عکس نوید را به عنوان پدیده تنیس روی میز چاپ کردهبودند. میدانید دلیل اش چیست؟ ما وقتی از قهرمانی یک نوجوان ایرانی در کشتی صحبت میکنیم خیلی چیز عجیبی نگفتهایم، چون پوست و گوشت ایرانیها با ورزشهایی مثل کشتی عجین شدهاست اما پینگپنگ اینطور نیست. پینگپنگباز ایرانی باید اعتمادبهنفس خیلی خیلی بیشتری داشتهباشد تا بتواند قهرمانهای چینی و کرهای را شکست بدهد و مدال بگیرد. این کشورها در تنیس روی میز صاحب سبک هستند، شکست دادنشان کار آسانی نیست و این را خارجیهایی که با پینگپنگ آشنا هستند بیشتر درک میکنند». نوید هم به حرف پدرش اضافه میکند: «خدا را شکر الان شرایط بهتر شده و فدراسیون هوای نوجوانها را بیشتر دارد اما هنوز هم شرایط ایدهآل نیست مثلا به مکانی برای تمرین نیاز داریم.
من البته ناراحت نمیشوم. آنقدر تلاش میکنم تا همه مردم من را بشناسند. در دو، سه سال گذشته چند پیشنهاد از قطر و لوکزامبورگ داشتهام اما دوست دارم همینجا کنار خانوادهام باشم و برای کشورم افتخارآفرینی کنم».