خسروی
از سرمایه شان که بپرسی به رقم های زیادی نمی رسی؛ بیشتر و قبل از هر چیز داشتن انگیزه و علاقه را مهم ترین عامل موفقیت می دانند. از جنس بانوان کارآفرینی هستند که از صفر شروع و فعل خواستن را با چاشنی پشتکار و تلاش به خوبی صرف کرده اند؛ با این که نمی دانستند قدم در مسیر پر پیچ و خم کار با این وضعیت اقتصادی چه شرایطی برای آن ها رقم خواهد زد اما دل به دریای کار زدند و در این بین معطل تصمیم های دولتی نماندند و حالاهم حرفی از جنس کارآفرینی برای گفتن دارند.
اشتغال 60 نفری
چند سالی از راه اندازی کسب و کارش می گذرد، حرفه ای که با چهار نیرو و دریافت وام 10 میلیون تومانی آغاز شده و حالا به اشتغال مستقیم و غیر مستقیم 60 نفر و سرمایه ثابت و در گردش یک میلیارد و 700 میلیون تومانی رسیده است؛ نیروهایی که بیشتر آن ها بیمه هستند و چرخ زندگی چند نفر از قبل کارگاه تولیدی او می چرخد.
سرنخ ماجرای کارآفرینی این بانوی جوان را که بگیری به علاقه شخصی و نیاز کاری برای امرار معاش خانواده برمی گردد. «سالاری» که مدیر عامل شرکت تولیدی پوشاک در طبس است، هرچند در این راه شکست های زیادی تجربه کرده و حاضر به فروش منزل شخصی و حتی طلاهای دختر کوچکش شده است اما هیچ وقت نا امید نشده و مصمم تر از قبل در مسیر کارآفرینی قدم گذاشته است.
او به نوسانات نرخ دلار هم که بارها نبض بازار کسب و کارش را کساد کرده است، اشاره می کند؛ موضوعی که سبب تعدیل 20 نیرو طی سه سال گذشته شد اما می گوید: همیشه راه های دیگری برای صعود به قله های موفقیت وجود دارد، فقط نباید در این راه ناامید شد.
او هرچند تا این جای مسیر، فعل خواستن را به خوبی در زندگی کاری صرف کرده، اما چشم انداز ایجاد اشتغال برای 200 نفر هم از اهداف و برنامه های آینده اوست. البته مشکلات را یکی دو تا نمی داند؛ از درخواست تسهیلات و نیاز به وثیقه های سنگین و پیدا کردن ضامن و همکاری نکردن برخی شرکت ها و نهادها برای خرید محصولات تولیدی تا نیاز به مکانی برای فعالیت و گسترش کارگاه تولیدی اش؛ موضوعی که سال گذشته به دلیل جابه جایی آن فقط 120 میلیون تومان خسارت مالی به او تحمیل کرد.
او حتی حاضر است با شرایط و قیمت های پیشنهادی شرکت ها هم کنار بیاید اما بغض راه گلویش را می گیرد وقتی می گوید: با وجود تولید پوشاک صنعتی آن هم با کیفیت مطلوب، بیشتر شرکت ها اقلام مورد نیاز را از دیگر استان ها تامین می کنند بنابراین باید راه سخت و طولانی دیگر استان ها برای بازار فروش را در پیش گرفت.
به نظر او، شانس جایگاهی در موفقیت افراد ندارد و فقط پشتکار و تلاش است که فرد را به قله های موفقیت می رساند، بنابراین به جوانان توصیه می کند در صورت داشتن هنری، پیگیر حرفه ای باشند و از سختی های مسیر هم نترسند.
او با همه فراز و نشیب های زندگی، آدم ناشکری نیست اما حمایت های کم رنگ برخی مسئولان که گاهی فقط به وعده های زبانی ختم می شود هم او را آزار می دهد و با این که شکست های زیادی در این مسیر متحمل شده است اما به عنوان یک زن، خود را در قبال جامعه زنان مسئول می داند و با سماجت تمام پیگیر کاری است که با توکل به خدا و کمک به خود و دیگر زنان آغاز کرده و معتقد است ؛ برای ادامه مسیر هم خدا راهگشاست.
او هر چند می گوید که کارگاه را با چنگ و دندان نگه داشته ام اما برای ادامه فعالیت، از قبل مصمم تر است، تا جایی که از راه اندازی خط تولید مواد شوینده تا یک ماه آینده و اشتغال برای هفت نفر دیگر در طبس خبر می دهد.
سرمایه میلیاردی
بانوی جوان دیگری هم با 26 سال سن، سه سالی می شود علاقه شخصی او را به سمت فعالیتی برده است که حالا در استان حرفی برای گفتن دارد. «برزگری» برای پیمودن پله های موفقیت، رنج سفر به یکی از کشورهای همسایه را هم بر خود هموار کرد و عازم ترکیه شد تا دوره های طراحی را به نوعی متفاوت تر بگذراند و حتی پیشنهاد خوبی برای کار در آن کشور هم داشت اما ترجیح داد در کشور و سرزمین مادری سرمایه گذاری کند.
او شاه کلید موفقیت خود را در پشتکار و تلاش مداوم می داند و می افزاید: با پنج نیرو، فعالیت خود را آغاز کردیم و حالا 40 نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم در این کارگاه مشغول به کار هستند.
او هرچند با 20 میلیون تومان سرمایه شخصی و وام 50 میلیون تومانی توسط یکی از نهادهای حمایتی فعالیش را آغاز کرد اما از افزایش سرمایه به یک و نیم میلیارد تومان با همین شرایط و وضعیت اقتصادی نامناسب خبر و ادامه می دهد: نیروی زیر پوشش کارگاه نیز ماهانه از 800 تا یک میلیون و 500 هزار تومان درآمد دارند.او خیلی اهل گلایه و شکایت نیست و کسب و کارش را به گونه ای تنظیم کرده است که بالا و پایین رفتن نرخ دلار و احتکار بازار، مشکلی برایش ایجاد نکند. در این باره می گوید: می توان با هنر، خلاقیت و ایده های جدید، راهکارهایی برای خروج از بن بست حتی در شرایط سخت اقتصادی داشت، تا آن جا که خودش به این موضوع اعتقاد دارد و توانسته است مشتری های زیادی برای محصولات تولیدی اش حتی از استان های دیگر هم داشته باشد.
او خود را نسبت به همسن و سال هایش جوان موفقی می داند اما فهرست بلند بالایی هم برای خواسته و آرزوهایش دارد؛ از راه اندازی یک کارخانه بزرگ پوشاک در استان به منظور جلوگیری از قاچاق و ورود بی رویه پوشاک خارجی، تا ایجاد اشتغال گسترده برای زنان سرپرست خانوار و آموزش رایگان به آن ها اما حمایت مسئولان را هم در این راه مهم می داند؛ حمایت هایی که به نظر وی، تاکنون چندان موثر نبوده است.
او بالا و پایین اوضاع اقتصادی به ویژه در شرایط کنونی را هر چند برای ادامه کار سخت می داند اما دلیلی برای ناامیدی نمی بیند و می گوید: با این که سال گذشته در این ایام، شبی پنج میلیون تومان درآمد داشتیم و امسال این رقم به شبی یک میلیون تومان رسیده است اما معتقدم با همه این مشکلات، هنوز می توان کارهای زیادی انجام داد.او به نام گذاری سال های اخیر با هدف رونق تولید داخلی هم گریزی می زند اما خواسته هایی هم به عنوان کارآفرین دارد؛ این که حمایت ها در حد شعار و وعده باقی نماند و گاهی مسئولان سراغی از این قشر بگیرند تا مشکلات آن ها بهتر و بیشتر دیده شود، هرچند او کسب و کارش را معطل تصمیم مسئولان نگذاشته و معتقد است؛ هر کاری شدنی و هر فنی آموختنی است به شرط آن که پشتکار چاشنی کار و چند سالی صبوری پیشه شود.
او جهان بینی خاصی هم برای مسیر پر پیچ و خم کارآفرینی دارد؛ این که موسسه خیریه ای تاسیس کند تا در کنار آن بتواند به افراد حرفه ای برای گذران زندگی در این اوضاع سخت اقتصادی بیاموزد؛ خواسته ای که برای تحقق آن نیاز به حمایت دارد.