الهام رضاپور - شهر حال و هوای دیگری به خود گرفته است. انگار همه آمدهاند تا رسم عاشقی را به جا بیاورند. فرقی نمیکند پیر و جوان، زن و مرد. این روزها روزهای دلدادگی است. بدون تکلف و تکبر و با اخلاص پا به خانه خدا می گذاری، بوی عطر گلاب مشعوفت می کند . دلت پر می کشد به سوی محبوب.
این تویی که لایق این همه زیبایی و شکوه شده ای .
جان، روح و تمام اعضا و جوارح ات ذکر می گویند؛ لبریز می شوی از حس خوب این ضیافت . صاحبخانه اهل دل است . این جا فارغ از هیاهوی شهر و آدم هایش خودت هستی و خدا و یک دل سیر پر از ناگفتنی ها.
در ایام البیض! این سومین روز است که تو معتکفی و من غافل و حال که این ضیافت رو به پایان است تو عزیز شده ای و من...
تو سه روز در حجره حضرت باری تعالی بیتوته کرده ای و فقط فکر و ذکر به غفار سپرده ای و امشب ، بکر، بیرون می آیی در آستانه ماه میهمانی خدا.
خوش به حالت...
در مسجد باقر العلوم (ع) بیرجند جمعیت زنان ودختران جوان چشمگیر است .حتی در بین معتکفان،کودکان و افراد کم سن و سال هم به چشم می خورد و دخترانی که با چادر نماز جشن تکلیفشان ، برای اولین بار در این ضیافت حضور پیدا کرده اند.
حال و هوای اعتکاف گفتنی نیست و در قالب جملات نمیگنجد حتی اگر خوب بتوانی توصیف کنی وصف اعتکاف و حال و هوای معتکفان را. باید خودت آنجاباشی تا دلدادگان را ببینی.
خلوت با خدا
«فرزانه صادقی » که حالا وجودش پر شده است از نورانیت و معنویت آهی می کشد و می گوید: چنان در روزمرگیها غرق میشویم که اختیار همه چیز از دستمان بیرون میرود و اعتکاف گوشه دنجی برای خلوت با خدا و خود است.
«فاطمه زهرا » 15سال دارد و به همراه دو نفر از همکلاسی هایش برای اولین بار بر سر این خوان رحمت نشسته و از احساس زلالش می گوید." مطمئنم این بهترین خاطره زندگی ام خواهد بود ."
پارسال می خواستم در این مراسم معنوی شرکت کنم اما لیاقت نداشتم ولی امسال با عشق و این جاذبه درونی که قابل وصف نیست در آن حضور پیدا کردم و اگر بشود سال های آینده هم خواهم آمد. دوستش «فرناز جعفری» دومین سال است که این توفیق نصیبش می شود و از این اتفاق خوشحال است؛ اولین بار موقع برگشت را به خاطر می آورد که چقدر به این فضا و حس و حالش نیاز داشته و دوست نداشته ترکش کند. او می گوید: راستش اولین بار نیتم خیلی خدایی نبود ، اصلا نمی دانستم چیست ! ولی این بار فقط به خاطر خدا آمدم و اگر حتی هیچکدام از دوستانم نمی آمدند من باز می آمدم و در این مراسم روحانی و قشنگ به تنهایی حاضر می شدم. اینجا می شود بیشتر از هر جا و فرصت دیگر روحت را به اوج برسانی .
«کریمی» در حال قرائت قرآن است و در حالی که احساسش را از حضور در این جمع روحانی می گوید اشک پهنه صورتش را می پوشاند و با شوق از لحظه های ناب این فضا صحبت می کند. او می گوید: در روزهای اعتکاف که تعداد زیادی از جوانان و مردم با خدای خود عهد و پیمان میبندند کاش عهد ببندیم که خانه خدا را آباد کنیم. متاسفانه امروزه حق خانههای خدا در روی زمین (مسجد) ادا نمیشود و مساجد مهجور مانده اند. باید برای اقامه نماز که نور چشم پیامبر اسلام (ص) است در محل اصلی خودش شرایط را فراهم کنیم زیرا نماز جماعت اثراتی دارد که نباید بگذاریم جامعه از آن محروم شود . در مسجد امام حسین (ع) نیز حضور پسران نوجوان و جوان و پیرمردهای 80ساله قابل تامل است. « گنجی فرد» 63 سال دارد و فعال فرهنگی است. او برای دومین بار در اعتکاف شرکت می کند و خوشحال است از حضور پررنگ جوانان که با وجود دسیسه های استعمار و تبلیغات علیه آنان هوشیار هستند و راه ارزش های خودشان را پیش می گیرند. از حضور نوجوانان احساس غرور می کند و می افزاید: آرزو و احساس قلبی ام برگشت آرامش و امنیت به یمن و سوریه وکشورهای مظلوم و مسلمان است که این روزها درگیر جنگ و خونریزی هستند.
تجربه حس بندگی
« علیزاده» یکی دیگر از معتکفان در مسجد امام حسین (ع) که برای اولین بار تجربه حضور در این مراسم معنوی را دارد می گوید:آمده ام حس بندگی را تجربه کنم، ببینم راه و رسم بندگی چطور است. از زیبایی هایش می گوید و اعتکاف را فرصتی مغتنم برای خودشناسی و حضور در این مراسم را یک توفیق برای هر فرد می داند.
او می گوید: این جا اتفاقات عجیبی می افتد که قابل وصف نیست. از هر سن و سالی در این مراسم حضور پیدا می کنند از نوجوان 13 ساله گرفته تا پیرمردی که 80 سال سن دارد و عملشان بندگی است.
زندگی امروزی دائم در شتاب است و آرامش، کمتر نقشی در آن دارد. گاهی لازم است ترمز این همه هیاهو و دغدغه را کشید؛ ایستاد و دوباره از نو شروع کرد.
«حسین کارگر» یکی دیگر از معتکفان میانسال نیز درباره ضرورت و نقش اعتکاف در زندگی شهرنشینی میگوید: زندگی شهروند امروز مدام در معرض اطلاعات و ارتباطات پرشتاب است. شتابی که گاه فرصتی برای اندیشیدن باقی نمیگذارد. بیشتر افراد به جای درک لذت زندگی، درگیر استرسهای گوناگون هستند. بنابراین اعتکاف میتواند فرصت دوبارهای باشد برای اینکه به خود بیاییم و فکر کنیم تحمل این همه فشار و دغدغه و به طور کلی دویدنها برای چیست؟
رهایی از دنیا
یک مدرس حوزه و دانشگاه نیز می گوید: ایام اعتکاف بهترین زمان و فرصت برای رهایی از بار گناهان و بهره مند شدن از رحمت سرازیر خداوند است.
حجت الاسلام « محمدی» مدرس حوزه و دانشگاه ماه رجب را سراسر برکت و رحمت می داند و می افزاید: اعتکاف فرصتی برای رهایی جسم از تعلقات دنیوی و گرایش روح به ارزش های معنوی است و می توان در این ایام زمینه اصلاح خود را فراهم کرد. وی ادامه می دهد: اعتکاف در پرورش روح و افزایش خصلت هایی مانند خویشتنداری، خودشناسی و خداشناسی در سه روز که از دنیا بریده شده ایم نقش موثر و اساسی دارد.
وی خاطرنشان می کند: ماه رجب سراسر کرامت است و نزد خداوند و اولیاء اش ارجمند و گرامی است و برخی روزها و اوقاتش فضیلت بیشتری دارد و ایام اعتکاف نیز از این ایام است پس بهتر است که تمام فرصت های ویژه را غنیمت بشماریم و بهره های معنوی فراوانی از آن کسب کنیم.